خو شه چین
گا وآ هن
معنی گا وآ هن را فا ل قبو ل کر ده ا ند ، فا ل و سیله فلز ی ا ست که برا ی پا ره کر د ن ز مین ها ی زرا عتی ا زا ن ا ستفا ده بعمل می آ ید ، فا ل را د ر ا سپا ر نصب مینما یند، ا و ل یو غ را بر سرشا نه یک جو ره گا قلبه ا ی میگذ ا ر ند وبعد ، ا سپا ررا ذ ریعه ( چر مینه) د ریو غ میبند ند ، ( مد گیر ) را محکم گر فته ذ ریعه ( گا ورا نه) ، گا وها را وووا حه میگو یند ، جو ره گا وها د ر حر کت می آ یند ، فا ل، ز مین را پا ر ه کر ده میرود، فا ل د رقسمت ا زا سپا ر نصب میگر د د، وا ز سه جنا ح د یگر یعنی پیش رو، جا نب را ست و جا نب چپ ، همه موا نع را می بر د، تکه تکه میکند وخا ک را د گر گو ن می سا ز د، قشرزیرین طبقه زمین را که مملوا ز ذ خیره نا یتروجن ا ست و برا ی کشت خیلی ها مفید ا ست بالا میکشد، گیا ها ی هر زه را ا ز بین می بر د ، ز ما نیکه خا ک د گر گون گر د ید وگیا ها ی هرزه ا ز بین ر فتند، دهقا ن تخم ها ی مد نظرخو د را که قبلآ پلا ن کرده بود، د رزمین مورد نظرخود، پا ش می دهد وسا ل بعد می خوا هد که حا صل د ست رنج خو د را بردا ر د .
چقد ر زیبا و خو ش آ یند خوا هد بود، که د هقا ن حا صل د ست ر نج خو د را به د ست بیا ورد ، بد ون آ نکه کد ا م خسا ره ا ز حوا د ث طبعی د ید ه با شد .
حوا د ث طبعی ، حمله ملخ با لا ی مزا رع ، حمله پرند ه ها ی دا نه خو ر، حمله مو ش ها ی صحرا یی ، ریز ش مورها ا زهوا، تغیرا ت آ نی و فوری آ ب وهوا ، که بعضی ا و قا ت ، گل ها و شکوفه ها ی د رختا ن میوه دا ر را یخ میز ند، ژا له و سیلا ب ها ی مو سو می و غیر ه .
د ها قین هر کسی که ا ست ، ا گر مسلما ن ا ست ، یهو دا ست نصا را ، به هر د ین و مذ هبی که عقیده دا ر ند و به هر ز با نی که تکلم میکنند ، ا گر سیا ه ا ند و یا سفید ، ا گر زر دا ند و یا سر خ ، قشر زحمت کش میبا شند ، بند گا ن خد ا ا ند و مخلو ق خد ا، همیشه و ظا یف خو یش را به هرد ین وآ یینکه ا ند بنا م خد ا ی وا حد و یگا نه آ غا ز مینما یند و میگو یند که کا ر را منحیث عبا د ت به د ربا ر توا نجا م دا ده ا یم تا تو خو شنو د با شی و ما ر ستگا ر، و با ز د ست حا جت به طر ف خد ا ی بز ر گ و توا نا بلند مینما یند و حا صل زحما ت خو د را ا زخدا طلب میکنند ، و بالا ی د ستر خوا ن همرا ه با خا نوا ده ها ی خو د، نا ن را نو ش جا ن میکنند وشکرخدا را به جا می آ و رند .
یعنی که د ها قین و با غبا نا ن ا سا س منا سبا ت ، دا د وستد و معا ملا ت ، خر ید و فر و ش جوا مع بشر ی ا ند .
د ل آ د م میخوا هد که د ست و پا ی پرآ بله دهقا ن را وبا غبا ن را وکا رگررا ببوسد و قا بل بو سید ن هم ا ست وبه د ستا ن نا ز ک و به چهر ه ها ی گلا بی ، جنا یت کا را ن وطن فر و ش ، و کسا نیکه ا ز خو ن مر د م قصرها را آ با د کر ده ا ند و خا یینین به و طن ا ند، به نظر حقا ر ت ببیند .
هما نطو ر یکه د هقا ن ها و با غ دا را ن ، آ فا ت طبعی ز را عتی را د شمن خو د قبو ل کر ده ا ند ، د رمقا بله با آ ن ، ا ز بر کت تکنا لو ژی معا صر وا نکشا فا ت علو م طبعی میتو ا نند علیه آ فا ت ز را عتی ، مبا رزه و مجا د له نما یند .
تکنا لوژی معا صروا نکشا فا ت علو م ، به ما نند شعا عا ت نو ری ، ا شعه خو د را چند ین جا نبه پخش مینما ید ، خو شا به حا ل فر زند ا ن ز حمت کش و طن که ا ز نعمت ا نکشا فا ت علوم فا ید ه گر فته ا ند و به حیث ا نسا ن ها ی آ گا ه و با خبرا ز جها ن کنو نی فر ق را ه و چا ه را کر ده میتوا نند ، د رتشخیص تفا وت ها ی ز ند گی ا جتما عی قشرزحمت کشا ن را ، به حیث طبقه محروم میشنا سند و برا ی د فا ع ا زمنا فع زحمت کشا ن کمرهمت میبند ند .
برا ی ز د ود ن د شمنا ن منا فع ز حمت کشا ن هما نطو ر یکه ، سا ج د ر پی قلع و قم ملخ د ست به حمله میز ند ، موا د کیمیا وی برا ی ا ز بین بر د ن ، آ فا ت ز را عتی کا ر گر می ا فتد ، فیرمر می ها ی زمین به هو ا ، برا ی ا ز بین بر د ن کتله ها ی ا بر ها ی تیره با را نی ، مو ثر وا قع میگر د د وبا را ن ها د یگر به هما ن شد ت به ز مین فر و د نمی آ یند تا حا صلا ت را ا ز بین ببر ند، سیلا ب ها ی که خا نه ها ی د ها قین را خر ا ب و چپه مینمود و حا صلا ت زرا عتی را با خو د میبر د ، د یگر سیلا ب ها به و جو د نمی آ یند .
د ها قین و با غدا را ن کشو ر ما ، د ر د و ره ها ی مختلف ، ر نج و عذا ب ا دا را ت فا سد و حا کمیت ها ی فا سد را د ید ه ا ند ، حا کمیت ها ی فا سد را به ما نند آ فا ت زرا عتی ، بد می بینند و ا زا ن تنفر دا ر ند ، ز حمت کشا ن ما ا گر ا مرو ز میتو ا نند و یا فر دا ها میتو ا نند با ا ستفا ده ا ز ا د ویه جا ت ضد آ فا ت زراعتی ، د ر بلند برد ن کیفیت ، حا صلا ت زرا عتی خو د سو د ببر ند .
د رمقا بل د شمنا ن تا ر یخی وا جتما عی خو د ، ا ز سلا ح ا ید یا لو ژ یکی خود ا ستفا د مینما یند ، سلا ح ا ید یا لو ژیک تفنگ نیست ، مر می نیست، و بم نمیبا شد، که به ما نند مجا هد ین مکا تب را د ر بد هند وغیره تآ سیسا ت عا م ا لمنفعه را ا نفجا ر بد هند .
چرا غی ا ست که د رشب ها ی تا ریک د ررا ه ها ی پر خم و پیچ ، پیش پا ی خو د را د ید ه بتوا نند و به و سیله آ ن ، آ هنگ مبا ر زه بین نو و کهنه را ، د ر مید ا ن جنگ و نبر د ، ز ند ه نگه دا ر ند و بیر ق پیر و ز ی را ا ز آ ن خو د سا ز ند .
با لآ خره ا ین سلا ح را ا ز کجا بد ست ا و ر ده میتوا نند ا ز آ گا ها ن و خر د مند ا ن و فر هنگیا نی که ا ز بین مر د م سربا لا کر ده ا ند و مر د م آ نها را میشنا سند و مر د م به آ نها با و ر دا ر ند ، ا ین ها شا یستگا نی ا ند که تو ده ها را ، برا ی مبا ر زه و طن پر ستا نه بیدا رمیسا ز ند ، شجا عت ود لا وری را ، د رعقو ل وقلو ب ، ر و ند گا ن به سو ی آ یند ه ها ی بهتر ، تحر یک مینما یند ، وا عتقا د پیدا مینما یند که پیر و ز میشو ند .
مبا ر زه بین غلا ما ن ، کته پا ی و سر دا ر ا ن کته سر را آ غا ز مینما یند ، و بلآ خر ه ثا بت میکنند که د ر د ا خل ا ین کله ها ی کته، سر دا را ن چیز ی با قی نما ند ه ا ست ، خیلی ها سبک ا ند ، کنو ن به حیث تو پ فو ت با ل د ر مسا بقا ت ، جا م ا ر و پا یی و مسا بقا ت ا و لمپیا ی بین ا لمللی ذ ریعه همین پا ها ی کته و نیر و مند غلا ما ن ، گا هی به ا ین د ر وا ز ه گو ل و گا هی به آ ن د ر وا ز ه گو ل ، شو ت میگر د ند ، و بر ند ه ا ر و پا یی و یا ا مر یکا یی ، جا م قهر ما نی کته پا ی ها راا زا ن خو د میسا ز ند ، تما شا چیا ن ، تکت می خر ند و میر وند که چک چک نما یند و فر و شند ه ها ی کو ک و فا نتا و غیر ه نو شا به با ب ، مفا د خو یشرا به جیب خو د می ا ند ا ز ند .
وا ه به جا ن سبز ه گک ها و کبل ها ی دا خل چمن که ، د رزیر پا ی ، با ز ی گر ا ن فو ت با ل میگر د ند و ر نج و عذا ب را متحمل میشو ند .
ببینم مر د ما ن بی د فا ع کشو ر ما ، به علف ها و کبل ها ی میما نند که سا ل ها ی سا ل ها، د ر زیر پا ی با زیگرا ن سیا سی ، د ر گیر ما ند ه ا ند و پا ما ل شد ه ا ند ، سرا نجا م همه مفا د حا صله ا ز ین مسا بقا ت خطر نا ک سیا سی به جیب ، جیز گر ها ی قو ی و با قد ر ت آ ب میخو ر وبعد وطن فر و شا ن نا بخر د ما ، د ست طمع را د را ز مینما یند و طلب د ست خو شی را میکنند و میگویند که د ستت خو ش، د رمقا بل فقط میشنوند که کلیت کته.
یک شش پو لی هم برا ی شا ن نمید هند
د و ستا ن محتر م و همو طنا ن عز یز ا ین را به خا طر دا شته با شید ، که ا را ده و خو ا ست ا کثر یت قا طع مر د م تفکر وا ند یشه آ زا د مر د م ، حس آ زا د ی خوا هی مر د م به ما نند ، گا وآ هنی ا ست ( جها ن بینی قشر ز حمت کش) که د رکنده ا سپا ر، نصب میگر د د ، پیش آ هنگ کا ر گر و ز حمت کش ، به ما نند گا وها ی نر قلبه ا ی د ر بین ا جتما عا ت آ نرا میکشا نند ، همه موا نع ها ی ، جنا ح چپ ا فر ا طی را و جنا ح را ست ا فرا طی را وهمه موا نع حر کت به سو ی آ یند ه را ، ا ز بین میبر ند ، تو ته تو ته میکنند ، آ نرا سر و زیر میکنند ، قشر پا یینی جا معه ، که ا ز ا مکا نا ت نیروی با ز و وخردو عقل سا لم ، آ گا هی سیا سی و ا حسا س و طن د وستی ، صدا قت وا یما ندا ری بر خو ر دا ر ا ند ، ا ز عمق به سطح آ و رده میشو ند ، و عنا صر هر زه و مضر جا معه را د ور میکنند ، همه سنگ ها ی سخت را که به گل نر م تبد یل گشته ا ند ، همه صد ها و سنگرها ی را که مو ش ها سو را خ کر ده ا ند ، همه فو لا دها ی را که به مس نر م تبد یل گشته ا ند ، همه آ تش ها ی را که به ذغا ل تبد یل گشته ا ند ، همه سلا ح ها ی ر زمی که ز نگ ز ده شد ه ا ند ، همه پا یه دا رها ی که بی پا یه شد ه ا ند، همه مد و جذ ر ها ی آ بی که زما نی فیل ها را غر ق میکر د ند ، کنو ن بجلک پا را هم تر کر ده نمیتوا نند، همه آ ن کسا نیکه به آ یند ه بی با و ر شد ه ا ند، همه آ ن کسا نی را که هرا نتقا د را به خو د تو هین می پندا ر ند ، کا میا با نیکه نا کا م ما نده ا ند، همه مر دم دا را نیکه که کنو ن بی مرد م شده ا ند، پیش روا نیکه پس رو شده ا ند، را د و رمیکنند ومیگو یند که نسل ها ی بیدا را مرو زی ما ، به ا حزا ب و سا ز ما ن ها ی سیا سی نیا ز دا رند که د رآ ن کا ر کنا ن سیا سی ،ا د بی و هنر ی آ ن، به حیث معلما ن مکتب جد ید ا لتا سیس ، د ر رو شنگری ذ هنیت ها ی نسل جد ید ، مو ا د د رسی تهیه نما یند ، د ر مخا لفت، با تفا و ت ها ی ز ند گی ا جتما عی، ا حسا سا ت د رو نی خود را د رقا لب ، نظم و نثر ا نعکا س مید هند .
آ ن عد ه کا ر کنا ن سیا سی ، هنرمندا ن و ا د با ی که ا ز محد و د یت ها خو د را رها یی می بخشند و گو یند گا ن صد ا ی بر حق مضلو ما ن کشورخو د میگرد ند و به جنگ و ستیز بر می خیز ند ، تا را ه ر فتن به طر ف ا نکشا ف تر قی و تحو ل را هموا ر نما یند ، طبقا ت محر و م و ز حمت کشا ن کشو ر ما ، ا بتکا را ت و خلا قیت ها هنر ی وا د بی آ نها را به حیث سلا ح ا ید یو لو ژ یک خو د می پذ یر ند و تو سط همین سلا ح ا مکا نا ت تغیر ا ت و د گر گو نی جا معه آ ما د ه میگر د د . طرح نو خو د را میر یز ند و با و سا یل نو سنگرها ی نو میسا ز ند و میگو یند
ما میرویم که چرا غ نوبیا فروزیم تا جها ن نوبسا زیم .
کا ررو شن فکرا ن ا ست که چرا غ نو می ا فروزند ، چرا غیکه مر د م ما د ر رو شنا یی آ ن وا قعیت ها را بد ا نند و خو د د رتصمیم گیری ها ی ز ند گی سهم فعا ل بگیر ند ، روشنفکرا نیکه ا ز میا ن مر د م سر با لا کر ده ا ند ، آ نها زبا ن مرد م خو د میبا شند کا رو مبا ر زه شا ن د ررا ه منا فع مرد م ا ست ، ا صو ل مبا ر زه را بخا طر نجا ت ا ز خرا فا ت برا ی مرد م می آ مو زا نند ، ا ین ها ، قد رت خلا قیت ها ی هنری و فرهنگی را دا ر ند، ا ین ها ا یجا د گرا ن تفکرا ت وا ند یشه ها ی نو ین ا ند .
مبا ر زه کر د ن د رمقا بل سنت ها و فرهنگ ها ی ا ر تجا عی ، کا ر سا ده نیست ، هنو ز مو هو م پر ستا ن وخرا فه پر ستا ن د رکشو رما سخن ا و ل را به ز با ن می آ و ر ند، تا که مر د م به ا ند یشه ها ی نوآ شنا نشو ند و به آ ن ا عتما د پید ا نکنند، نمیتو ا نند ا ز چنگا ل ا ین لا ش خو را ن تا ریخ خو د را نجا ت د هند .
ر و شن فکرا نیکه که ا زمیا ن مرد م سربالا کرده ا ند زبا ن مرد م خود را میفهمند ، ا ین ها عا شقا ن مر د م خود ا ند و برا ی خد مت به مر د م خود آ گا ها نه کمر بسته ا ند
ا ین ها ا ز میا ن جوا نا ن ، کا ر شنا سا ن و کا رآ گا ها ن سیا سی مطا بق به نیا ز مند ی عصر و ز ما ن را ا نتخا ب و پیش کش مینما یند ودر مکتب نو تر بیت جد ید می دهند ، و مید ا نند که همه مبا ر زه ها ی ا مر و ز بر ا ی فر دا ها ی ما ا ست ، ا گرا مر و ز را با ختیم ، فر دا برا ی ما مفهو می ندا ر د ، ا ز همین ا کنو ن د و لت ها ی فا سد بدا نند که تنفرمر د م نسبت به مقا ما ت حا کم تیره و تیره تر گرد یده ا ست بیگا نگا ن د ر کشو رما منفعت خو د را جستجو میکنند.
تا ریخ کشورما با رها به ا ثبا ت رسا نده ا ست ، که حا کمیت ها با یک د ست به سوا ل با دا را ن خو د پا سخ گفته ا ند و با د ست د یگر مرد م خو د را ، ر و شن فکرا ن خود را و وطن پرستا ن کشورخود را سرکو ب کرده ا ند .
یکی ا زپیش گا ما ن سیا سی د رین با ره چنین گفته ا ست (( هنرتبا رز زند گی ، ز ند گی وا حسا سا ت خلق ا ست ؛ وا رتبا تا ت نزد یکی با رسوم و زبا ن یک ملت دا رد ...... قطع را بطه با تا ریخ و رها کر د ن میرا ث ما ن کا ر صحیحی نیست ))
بیا یید که به ا حسا سا ت نیک مر د م خو د ا رزش قا یل شو یم ، رسو م وعنعنا ت پسند یده مر دم خو د را ا حتر ا م بگذا ریم کو شش کنیم که زبا ن ملت خود را فرا موش نکنیم ، برا ی کلیه و طن پر ستا ن پیشنها د نما ییم که تا ر یخ کشورخو د را خو ب بخوا نند تا که خود را خو ب بشنا سند ، به کا رنا مه ها ی نیک و پسند یده گذ شتگا ن خو د ا فتخا ر نما ییم .
بالا
بازگشت