خو شه چین
گا وزنبور
به همو طنا ن عزیز و گر ا می که مو ا فق به معا ملا ت خا ینا نه سر حد ی کشو ر ما نمیبا شند ، صا د قا نه پیشنها د میگر د د ، بیا یید برا د روا را نه، همه د ر پهلو ی هم، با حقو ق مسا و ی ، علیه و طن فر و شا ن و معا مله گرا ن ملی و بین ا لمللی آ ن د ست به مقا و مت جا و دا نی بز نیم .
ا گر د رخا نه همرا ه کتا ب آ مد ی ، بر ا ی چه آ مد ی ، به تو کی ا جا ز ه دا ده بو د وا گر د رخا نه ما ، با شمشیرآ مد ی ، یعنی که به ز و ر آ مد ی ، ر ضا یت مر د م ما را حا صل نکر د ی ، ا ز ینکه به ز و ر آ مد ی به زور میخوا هی که فر ما ن برا نی و حا کمیت نما یی ، به سرنو شت مرد م ما ، خود مطا بق به میل خو د ، تصمیم بگیری.
د ر کشو ر ما رمه ها ی گو سفند آ مد ند ، خو ا بید ند ، ا ز خود پشقل به جا ما ند ند و ر فتند ، در کشو ر ما ، کا ر وا ن ا سپ ، خر و شتر آ مد و خو ا بید، مید ا نید که چه به جا گذا شتند و رفتند ، د ر کشو ر ما ، چنگیز با شمشیر آ مد ، سر ها بر ید و با لآ خر ه ، در کشور ما ، سکند رآ مد ، علا وه به کشتار و قتل عا م مر د م ، هز ا ر ها ، پو ست گا و، کتیبه ها را د ر دا د و ر فت ، در کشو ر ما ا عر ا ب ها ی با د یه نشین آ مد ند ، سر ها را ا ز تن جدا کر د ند و نا مو س ها را به خو د گر فتند ، ملکیت ها را و دا ر یی ها را به غنیمت گر فتند ، با لآ خر ه بعد ا ز 26 سا ل جنگ فر سا یشی مغلو ب عیا را ن و قت گر د ید ند ، سه مر تبه ا نگلیس ها آ مد ند ، قضیه جگد لک را فرا مو ش نخوا هند کر د ، ر و س ها آ مد نئد ، سر ا نجا م نا جو ا ن مر دا نه ، به ما نند خر س قا ن زد ند گر یختند ، جنگ جلا ل آ با د نشا ن دا د که پو ست کیله در ما ر کیت آ نقد ر پا ما ل نمی گر د د که متجا و زین عر ب و پا کستا نی ها مر ده ها ی شا ن پا ما ل گر دید ، طا لبا ن و حا میا ن منطقو ی و بین ا لمللی آ ن با هما ن شقا و ت و کینه تو ز ی که آ مد ه بو د ند ، هما ن گو نه ، جو ا ب مسا و ی ر ا پذ یر فتند ، ا گر ضر با ت ، بی پنجا و د و میخو ا هد ، که در د روا ز ه قبیله را بشکنا ند
و دمو کر ا سی ، متما یل به خو د را ، صا د ر نما ید ، به گما نم که تجا و ز به سنت ها ی قبو ل شد ه و پسند یده مرد م ما ا ست ، عکس ا لعملش د ر درا ز مد ت ، مهما نا ن نا خو ا سته را ، به تکلیف خواهد سا خت ، علت وا قعه قبل ا ز و قوع بهترا ست .
شما گا هی ا و قا ت د ید ه با شید که گا و زنبو رها د رجا ها ی ، سر سبز و شا دا ب ، به ما نند ، پر ند ه ها لا نه ( خا نه) نمی سا ز ند ، میر و ند د ر جا ییکه د رآ نجا و یرا نه با شد ، تا ا ز د ید، مر م ، حتی ا لا مکا ن ، پنها ن با شند ، ا ین بد ا ن معنی ا ست که ، هر مو جو د ، گز ند ه و خو ر ند ه ، خصلت ، تعر ضی دا ر د ، همیشه د ر کمین میبا شند و متر صد ، د زد ا نه میبینند ، دزدا نه میگر د ند ، ا ز مو قع ا ستفا ده نمو د ه به حمله آ غا ز مینما یند .
گا و زنبور، ا ز جمله همین ها ا ست ، میر وند د ر گو شه پنها نی ، آ شیا نه ( خا نه) میسا ز ند ، تا نسلی را ، ا ز خو د بجا بگذا ر ند ، و مفهو م ز ند گی را به نما یش بگذا ر ند ، زند گی یعنی ، خو ر د ن و نو شید ن و زا د و لد کر د ن ا ست ، و به قا نو ن تنا زع ا لبقا صحه میگذا ر ند .
میگو یند که به خا نه ز نبو ر د ست نز ن و یا خا نه زنبو ر را ، شو ر ند ه ، ا گر نظا میا ن ، بدا نند و ند ا نند با ید که د ر قا نو ن ، جنگ و د فا ع ، ا صطلا ح ، حمله ز نبو ری را بکا ر ببر ند .
زما نیکه ، ما حا لت ، مر ا حق را پشت سر میگذ ا شتیم ، د و ره بو د ، که ا طفا ل و نو جو ا نا ن ، خیلی ها ، حسا س ، کنج کا و، بی قر ا ر ، نا آ را م ، هرآ ن لحظه، د ر صد د ، ا یجا د ما جرا ها و بو جو د آ و ر د ن سر گر می ها میبا شند .
بعضی ها د ر هما ن د وره ا ز جمله همین قما ش نو جو ا نا ن بو د ند ، و برای خو د سر گر می ها خلق میکرد ند ، ا ز جمله سر گر می ها ، شو را ند ن خا نه ها ی ، گا و ز نبور ها که در مسیر ر فت آ مد مر د م قر یه ، میبو د ، گا و ز نبور ها را به همرا ه چو ب ، خا نه شا ن را خرا ب میکر د ند و ا ز محل ، حا د ثه گر یز مینمود ند ، د ور، د ر یک گو شه گک که ا ز د ید مر د م پنها ن می بو د به تما شا مینشستند که یگا ن آ د م ، خسته و ما ند ه ا ز سر ز مین خو د ، سو ا ر با لا ی خر ، بی خبر ا ز د نیا ، به طر ف خا نه ر وا ن ، نا گها ن د رکمین ، گا و ز نبو رها ی تو ریده ، می ا فتد، گا و ز نبو را ن هم خو د ش را می گز د و هم و خر ش را ، خر به قر تک جفتک ، می آ ید ، ا ز با لا ی خر به ز مین می ا فتد و د ستش میده میگر د د ، ا ین نو جوا نا ن ، ا ز تما شا ی ما جر ا ، لذ ت می بر ند و میخند ند، گا و ز نبو ر ها ی تو ر ید ه نه ا ینکه ا نسا ن ها را می گز د ، بلکه گا و و گو سفند ، بز و خر را می گز ید ند ، مر د م محل ، د چا ر مشکل میشد ند ، د ر تا ر یکی شب، غا ر گا و ز نبو رها را ، گل میبند ند ، تا مگر ا ز شر آ نها نجا ت یا بند ، فر دا ی آ نر و ز ، ا ز را ه د یگری برا ی خو د را ه خر و جی د ر یا فت میکر د ند ، حا ر تر نسبت به گذ شته ، د ست به حمله میز د ند ، تا ا ینکه سر ا نجا م ، گا وزنبورها ، عر صه را به خو د تنگ می د ید ند ، را ه فرا ر د ر پیش می گر فتند ، می ر فتند به جا ها ی د یگر ی ، بر ا ی خو د لا نه میسا ختند .
بسیا ری ا ز مر د م ، ا ین صحنه ها ی د را متیک را ند ید ه ا ند ، گا وزنبو رها ، به خو د حق میدا د ند ، که ا ز حریم خا نه خو د ، د فا ع کنند ، هر کد ا م آ نها ا ز خا نه خو د بیر و ن میبرآ مد ند، به ما نند تیا ره ها ی جیت پیکه مینمو د ند ، و هد ف خو د را ، به ما نند مر حو م ، مصطفی پیلو ت قهر ما ن که د ر جنگ ، جلا ل آ با د ، ا ز خو د رشا د ت نشا ن دا د و د ل و جگر، گا و ز نبو رها ی بی پر و با ل و قا نغو ذ ک ها ی لو لا نک را ، د ر دا د و کشو رها ی که ، ا ز ین همه قا نغو ذ ک ها د فا ع میکر د ند همه ا ز تما شا ی ما جر ا ی ، شکست و ر یخت ، گا وز نبو رها ی پیا د ه نظا م و قا نغو ذ ک ها ی چین دا ر و لو لنده به حیر ت ا فتید ند و ا نگشت کثا فت را به د ندا ن گز ید ند .
نمیشو د که ا ین گا وزنبورها را ، ا ز بین بر د ، ا ین ها مو جو د ز ند ه ا ند ، ا ین ها برا ی ا دا مه حیا ت خو د مبا ر زه مینما یند ، ا دا مه حیا ت یگا نه هد ف آ نها ست ، ا ین ها د رلب قصا بی ها میروند ، گو شت ها را میخورند برسرلا ش ها ی گند ه حمله میبر ند وا زا ن ا ستفا ده ا عظمی مینما یند .
ا ین ها تا حد ممکن ، ا زا مکا نا ت خو د ا ستفا ده مینما یند ، ا گر خو د را تو ا نا تر یا فتند ، د ست به حمله میز نند و د ر صو ر ت مسا و ی ا ز خو د به مقا و مت د ست میز نند ، ا گر عر صه ز ند گی را به خو د تنگ د ید ند ، پنا گا ه ا منی برا ی خود جست و جومینما یند ، و ا زا ن جا، د ست به حمله میز نند ، بسیا ر ی و قت ها ا ین پنا ه گا ها ، برا ی گا وز نبو رها خیلی ها مفید وا قع میگر د د .
ببینیم ا ین گا وزنبو رها ی و طنی ما ، ا ز سا ل ها ی قبل د ر جنگ ر و یا روی با بچه ها ی نیمچه جوا ن ما عا جز آ مد ند .
با لآ خره پنا ه گا ه ا منی به آ نطر ف د یوا ر ، د یوا ر یکه ا ز عمر آ ن زیا ده ا ز یک صد سا ل میگذ ر د ، پید ا نمو د ند د رین پنا ه گا ه تما م ، گا و ز نبو رها متوا ر ی د شت ها ی سو زا ن ا ز شر وآ زا ر نو جو ا نا ن ، گر د هم آ مد ند و پیما ن مشترک ریختند و گفتند که د رد فا ع ا ز خو د ما ن ، د ر سطح ، جها ن با ید متحد با شیم ، د رین را ه گا و ز نبور سرخ و سیا ه و ا بلق همه ا ز یک خا نوا ده ا یم و ما با ید که یک مشت وا حد ا ز خو د ما ن د فا ع نما ییم و حتی میتوا نیم که با قا نغو ذ ک ها ی با ل دا ر هم کنا ر بیا ییم با آ نکه نیش زهر ی ند ا ر ند و لی پر وا ز آ نها طو ری صدا تو لید میکند ، که شنو نده فکر میکند ، ا ین ا ز جمله خطر نا ک تر ین ، گا وز نبو را ست و ز هر خطر نا ک دا ر د و گفتند که د رین را ه مقد س میتوا نیم ، ا ز ما رها وا ژ دها هم ا ستفا د نما ییم ، ا ین ها میتوا نند به حیث نیر و ی ضر بتی پیا د ه نظا م ما را یا ر ی و کمک ر سا نند ، ا گرا ین ها با ما موا فقه کر د ند ، بز رگتر ین مو فقیت ها را خدا نصیب ما میگردا ند ، چرا که ما را د ر آ سما ن ها همه کس میبیند و حملا ت ما با لا ی جو ا نا ن مر ا حق کا ر گر نمی ا فتد ، و لی ما ر و گژ د م د رین را ه ما را خو ب همکا ر ی کر د ه میتو ا نند ، یکی گفت که ما را ها میتو ا نند ا زین د یوا ر کهنه صد سا له که به کند وا له مبد ل گشته ا ست و خصلت د یوا ر گر ی خو د را ا ز د ست دا ده ا ست ، به آ سا نی ر فت و آ مد نما یند و لی گژ د م چطو ر میتو ا ند که ا ز د ریا ی کنر ا نطر ف گذر نما ید ف بخا طر یکه گز د م د ر مقا بل آ ب بی ا یما ن ا ست ، گفت که ا ین گژ د مک شیطا ن را که میبینی خیلی ها هو شیا ر ا ست چطور ی که شا د ی با لا ی فیل سو ا ر می گر د د ، گژ د م هم سنگ پشت را به خو د ا حمق پیدا کر ده ا ست ، هیچ تکلیفی ند ا ر د ، ا گر گژ د م ها با ما وا ر د ، کا ر زا ر جنگ و نبر د شد ند ، خیلی ها مخفیا نه نیش می زنند ، سر ا نجا م مو فقیت ا ز ما ا ست .
چنا نچه د ر طی همین مد ت سپری شد ه که گا وزنبو رها ، پیش قرا و ل بود ند، موفقیت ها ی ، ز یا دی نصیب شا ن گر دید ه بو د ، و لی ا ین مو فقیت ها و پیر و ز ی ها ی پی د ر پی یک نو ع غر و ر و حس خو د خوا هی آ نها را بر جسته سا خت د رین را ستا ، آ ن د ستا ن مرمو زیکه د رسا ختا رسیا سی ا ین گا وزنبو رها نقش دا شتند ، آ ینده ها ی سیا سی خو د را د ر خطر یا فتند، د ید ند که دیگر پسر بچه ها ی جوا ن برا ی شا ن د رآ یند ها تهد ید نیست ، و تهد ید تشکیلا ت سیا سی گا و ز نبو ر ها را ا حسا س میکنند ، که خو د، د ر تشکیلا ت و سا ز ما ند هی آ نها ، به حیث د شمن د ر جه دو د ر مقا بل د شمن د ر جه ا و ل ، سا خته بو د ند کنو ن که د شمن د ر جه د و به حیث د شمن د ر جه ا و ل ، د ر سطح جها نی عر ض ا ند ا م کر ده ا ست .
آ ن نیر وی مر مو ز و فر یبند ه که شیطا ن میخوا نیمش ، به چهره ا نسا ن وا ر د معر که گر د ید ه و میخو ا هد که همه عمل کر د ها ی خو د را سبغه ا نسا نی بد هد و لی گا و ز نبو رها هم مید ا نند ، که د ر مقا بل د شمن مکا ر و فر یبند ه ، خو د را ر وح ، مر د م مسلما ن معر فی نما یند و به تعبیر د رو غ گوها ( جنگ فر شته و شیطا ن) را ا لی شکست شیطا ن ا دا مه بد هند .
د ست طلب ا ز جا نب عد ه ا ی ، شیطا ن صفتا ن د ا خلی ما ، برا ی نجا ت خو د شا ن ، به سو ی شیطا ن د را ز میگر د د، شیطا نی که هرآ ن لحظه ، خو ا سته و بخو ا هد با زی بد هد با زی دا ده ا ست ، د ر نیم ر و ز، د ر نیم شب ، سر سا عت ، آ خر سا عت ،در د شت د ر صحر ا ، د ر لبا س پیر ز ن ، د ر لبا س ملا ، د ر لبا س مو لو ی ، د ر لبا س ، صو فی ، شیخ ، د ر لبا س مد رس ، د ر لبا س مر شد، د ر لبا س ، رشو ت خو ر ، و ر شو ه د ه ، د ر لبا س مسا فر ، د ر لبا س گر گ ، د ر لبا س ، گو سفند و غیر ه .
ا ین همه مکا را ن و شیا د ا ن ، ز ما نی د ر پهلو ی گا و ز نبو رها ا ین فر شتگا ن نجا ت وطن قرا ر گر فتند، مگر ا ین فر شتگا ن ، بو د ند که پلا ن ها ی شیطا نی را د نبا ل کر د ند ، به عیو ض ا ینکه ر و ی شیطا ن را سیا ه نما یند ر وی خود شا ن سیا ه گر د ید ، کنو ن ا ین فر شته ها د ر ما جرا ی د یوا ر ، کهنه گیر ما ند ه ا ند کهنه که با ید ا همیت خو د را ا ز د ست مید ا د .
د رین جا یا ر عشقی به مقصد خو د ر سید ه ا ست
یا رعشقی برسرچشمه چه کا رآ مده ا ی د یوا نه شد ی، یا به د ید ن یا ر آ مد ه ای
نه د یوا نه شد م نه دید ن یا ر آ مد ه ا م یا رک خوده با نه گرفته به شکا رآ مده ا م
یا ر عشقی می گو ید که ، سا ل ها ی سا ل ها ا نتظا ر چنین یک ر و ز ی را د ا شتم که بها نه پید ا شو د بر ا ی حضو ر ما به بها نه یا ر، د رمنطقه ، تا شکا ر نصیب ما شو د ، یا را ن خر ید یم و نو کر سا ختیم ، با لو سیله د و د کر د یم ، کشتا ر کر د یم ، شا یعه پر ا گنی کر د یم ، تهمت بستیم ، مین ها ی ضد پر سو نل ، ا ز متحد ین ما ، کشو ر ها ی ا رو پا یی ، ر ا کت ها ی سر شا نه ا ی را ، سا خت ا مر یکا را و بعضی مو ا د ا نفجا ری را ، ا ز بعضی کشو ر ها ی دیگر ، همر ا با پو ل ها ی خیر ا تی و کمکی ، کشو رها ی ، عر بی ، د ر کشو ر ا من و بد و ن د رد و سر ، لک ها معیو ب بجا گذ ا شتیم ، لک ها فر زند بی پد ر وزنا ن بیوه ، بجا گذا شتیم ، خود را ترو رست نمی گو ییم ، چرا که ا ین همه کا رها حق ما ا ست تا که ا ین کا ر شد ، و لی سو ا ل پیش می آ ید که آ یا ؟ ، شکا ر بد ست می آ ید و یا ر قا بت ها ی جد ید ، بر ا ی تصر ف شکا ر آ غا ز می گر د د .
وما با ید که خپ ، خپ ، چپ ، چپ ، آ هسته آ هسته ، پیش بر و یم ، که شکا ر د ینگه لو کر ده ، در قا ت جنگل ها ، میا ن بته ها ، پنها ن نشو د ، و بد ستا ن حر یفا ن نیا فتد .
آ ن شکا ر عبا ر ت ا ز رسید ن ، به منا بع سر شا ر مو ا د نفتی سا حا ت تر کستا ن کبیر وصغیر ف حو ز ه د ر یا ی حذ ر و سا حا ت و سیع ز مین ها ی حا صل خیز زرا عتی و غیر ه .
ا گر پا کستا ن را سا خته بو د یم ، به همین منظو ر سا خته بو د یم ، ا گر با ند ها ی تر و ر ستی را ا ز و جو د ، رهزن ها و جنا یا ت کا ر ها ی کشو ر ها ی عر بی و جمع کر د ن آ نها د ر پا کستا ن ، علیه دو لت ا فغا نستا ن بو د به همین منظو ر بو د ، پر و ژ ه را ه ا کما ل خو د را پیمو د ، ما ا ز ا بحا ر ذ ریعه کشتی به سا حل ر سید یم و ا زا نجا د ر خشکه ، دیگر به کشتی نیا ز ی نیست .
پو ستینجه به تا بستا ن به د ر د نمی خور د ، د یروزآ و ب وهوا سر د بو د ، حا ل که هوا گر م شد ه ا ست ، ا ز د و ز خی ها بد ما ن می آ ید .
ضر و ر ا ست که به طر ف با د پکه دست درا زی کرد ، نه به آ ن با د پکه ای که شما مسمی نمو د ا ید
ز یر عنو ا ن تجد ید د یوا ر نو ، با ید به فریب خو ر د گا ن ا ین طرف د یوا ر که د ر تبا نی با شیطا ن ،هزا ر یک نو ع ، جرا یم و جنا یا ت سا ز ما ن یا فته را د رکشورما طرا حی و سا ز ما ند هی کر د ه بو د ند، یک کمی ا زچا کلیت ها ی ککا و دا ر، مستفید گر د ا نند و خو د وا ر د ، چا را را هی د و میا نه بز رگ شو ند ، که د ر میا ن ا ین د و را ه میا نه بز ر گ ، جنگ ا صلی میا ن گا و ز نبو ر ها ، که د ر قا لب فر شتگا ن نجا ت ، د ر می آ یند و شیا طینیکه ، به چهر ه ا نسا ن ها ی خیر ا ند یش ، وا ر د معر که گر د ید ه ا ند ، د ر میگیرد .
ا گر ا ین د یوا ر کهنه صد سا له با ر د یگر تجد ید سا ختما ن می یا بد ، تا ما نع عبو ر گا و زنبو رها گر د د ، شا ید یک نو ع فر یب با شد ، برا ی جوا نب ذ ینفع د رقضا یا ی ، کشو رمنطقه و جها ن ، و لی بهره را میگیرد ، د ر کو تا ه مد ت ، با زهما ن چو چه شیطا ن ( پا کستا ن ) و لی د ر درا ز مد ت .
گا و ز نبو ر ها با ل دا ر ند ، ا ز با لا ی د یوا ر پر وا ز میکنند ، و به سو ی هد ف خو د چشما ره با ز میکنند ا ز نیش ز هر ی خو د بم خو د را گدا ز میکنند .
ا ما حر یف گا و زنبو ر به نظر میر سد که خو د را برا و ضا ع ، مسلط بگرد ا ند ، و گفته میشود که ، د ر منطقه با ید ، بد یل گا وزنبو ر ، زنبو رعسل گر د د ، ز نبو رعسل ، ا زعسل خو د ، نثا رخو رنده ها ی عسل میکند ، عسل صحت را سا لم میسا زد ومیگو یند که ( عقل سلیم د ربد ن سا لم ا ست ) .
مشکل ا ست که ز نبو ر ها ی عسل ، بر ا ی نجا ت آ نا نیکه ، که خو د را به چهره ا نسا ن د رآ و ر ده ا ند خو د را با ر د یگر با گا و ز نبو رها رخ به رخ بسا ز د ، فرشته ها ی نجا ت مید ا نند ( گا و ز نبو رها ) وهما ن شیا طین ا نسا ن نما ها ، ا ینها با ید که مسا یل خو درا خو د حل نما یند ، ا ین ها همه و قت ، چا شنی ها را با هم متفقآ خو ر ده ا ند و با ر د یگر شا ید بخو ر ند .
ا رواح شیا طین بیا ن میدا ر ند که د یگر و ظیفه ، فر شته ها ی نجا ت ( گا و ز نبو ر ها ) ، به پا یا ن ر سید ه ا ست ولی گا و ز نبو ر ها ، ز ند گی و ا دا مه ز ند گی را حق مسلم خو د مید ا نند ا ز ینجا ا ست که حا ر میشو ند و تا پا ی جا ن ، بر ا ی نجا ت خو د و برا ی، تصر ف مو ا ضع ا دا مه مید هند
ا ینکه گا و ز نبو ر ها ی طر ف شر ق کشو ر ما د رین رو ز ها ، دا د و فر یا د بلند مینما یند ، ا ز زو ر کم آ وا ز بلند سر مید هند ، کسی گفت، شما مر د م نا م تا ن د و سر ه ا ست یعنی خا ن د و سر ه میبا شید همین گو نه صدا ها یتا ن ا ز د و طر ف بالا میشو د ، د ر جو ا ب گفت ، نا م حا جت به تشر یح نیست ، ا ما د ر قسمت صدا ی د و سر ه بگو یم ، صدا ی ا و ل بیا ن ز و ر مند ی و تو ا ن مندی ما میبا شد و صد ا ی د و م که میشنو ید ، تو نش هم مسخر ه آ میز ا ست ، از ضعیفی و تر س ما ا ست . میگو یند که مسا فر را د ر ده ، گذ ر نمی دا د ند ، و میگفت که ا سپ مرا د رخا نه ملک بسته کنید ، د فا ع فلسطینی ها ر ا سر مید هند ، ا ین همه شیخ ها ی آ ن طر ف سر حد ، به ما نند گنجشک ها ی د م تیغ شکا ر ی ، با تیغ پنجه نر م مینما یند ببینیم که ر و ز گا را ن بعد ی سر نو شت ، با شند گا ن سر حد ا ت خط د یو ر ند را به کجا میکشا ند ، ثا بت خو ا هد سا خت که کی فرو خته بو د و کی با ر د یگر تجد ید پیما ن مینما ید د رین خر ید و فر و ش دا د و معا ملا ت با ز هم هما ن خا ن ها که با هم سیا لی و شر یکی دا ر ند ، کنا ر می آ یند ، خو د را سیر ا ب میسا ز ند ( ملک ها با ملک ها میسا ز ند و بر د ها ت خو د میتا ز ند) و لی عا صی میما ند و د و زخ ، مر د ما ن عا د ی این سر زمین ها که ز خم ا ختلا فا ت قو می را خو ر ده ا ند ، زیر همین عنو ا ن ، ا ز نعما ت ، سو ا د و ا نکشا فا ت علو م بی بهر ه سا خته شد ه ا ند و همیشه بهر ه د ه بر ا ی همین خا ن ها و ملکا ن که و طن شا ن را میفر و شند برا ی همیش با قی خو ا هند ما ند .
به همو طنا ن عز یز که به ا ین گو نه معا ملا ت مو ا فق نیستند ، میگو ییم بیا یید که با هم برا د روا ر همه د رپهلو ی هم با حقو ق مسا و ی علیه و طن فر و شا ن به مقا و مت جا و دا نی ا دا مه د هیم .
بالا
بازگشت