م. نبی هیکل

افغانان در  مسیر نجات از بحران

این مقاله  بحث ویدیی اینجانب را  که در  چنل ویویی  بنده اخیرآ  زیر عنوان مشابه در یوتیوب  نشر گردیده تلخیص مینماید.به  ویدو میتوانید از  طریق لینک آتی دسترسی حاصل نمایید.

https://www.youtube.com/watch?v=P2GirFP8xPk&t=497s

عناوین بحث

۱.مقدمه: سخن بر  سر  روشنفکر و جامعه روشنفکری افغان میچرخد.

-همه  ی روشنفکران چه انسجام یافته در  سازمانها یا مستقل، از  ملت و مردم  نه تنها  صحبت مینمایند بلکه ادعای نمایندگی نیز دارند، حتی آنانی که از ملت بودن و منافع ملی انکار میکنند از ملت و مردم  سخن میگویند.

این ملت یا مردم کیست؟

نخست ملت:

تعریف ملت:  سازمان  سیاسی، سازمان اجتماعی، سازمان مذهبی.

مشخصه ملت واحد: احساس تعلق و همبستگی.

ملت متفرق:  ساختار موزاییک، فاقد دید ملی.

دوم مردم: 

اعضای فعال از نظر  سیاسی: منسجم در گروپهای  اجتماعی و مسلکی.

مردم  و ملت دارای جامعه ی روشنفکری اند.

جامعه روشنفکریافغانستان

- در سازمانها ی  سیاسی ، اجتماعی و فرهنگی و مسلکی به دور اهداف معیین متحد شده اند.

- دیسکورسها یا گفتمانهای  وحدت جامعه روشنفکری  از حد  تشکیل  سازمانها مستقل و ایتلافها فراتر نرفته اند.

نتیجه:

۱. جامعه روشنفکری بنابرآن از یکسو به نحوی از انحا  در سازمانهای هدفمند متحد اند.

۲.  نیت وحدت و نجات کشور و مردم از بحران در جامعه روشنفکری همواره  زنده بوده.

شواهد این نیت:

-                                                               وجود  سازمانها

-                                                               گفتمانهای طولانی میان همفکران و خانواده های فکری مانند شورای عالی مقاومت برای نجات افغانستان، گفتمان ملی افغانستان، طرح جنبش  سراسری  .

-                                                               گفتمانهای  میان  سازمانی و درون  سازمانی برای انسجام یا اتحاد.

 سوال

در حالیکه  شرایط  ضروری اتحاد ملی روشنفکری و  تعدادی از شرایط بسنده اتحاد ملی وجود دارند، چرا  حرکت ملی تحقق  نیافته تاکنون و  نمیابد؟

 به عبارت دیگر: نیت  نجات ملت و میهن در  هر افغان، در  هر  سازمان  سیاسی، اجتماعی و فرهنگی در  ریتوریک   عامه سیاسی  وجود دارد اما عمل متحدانه برای تحقق نیت نجات واقع نمیگردد.

 بر اساس  قانون علی: هرگاه شرایط ضروری و شرایط بسنده  حضور داشته باشند احتمال وقوع یک رویداد در  شرایط  اجتماعی مشابه قوت دارد. ما میدانیم  شرایط ضروری وجود دارند اما کدام  شرط  بسنده غایب است که از وقوع اتحاد ملی برای نجات جلوگیری مینماید؟

ما نتوانسته ایم به این یا آن دلیل بر اتحاد ملی به توافق برسیم. چرا؟

چه چیزی مانع  دستیابی به این توافق گردیده و میگردد؟

ما به  سه تغییر نیاز داریم. زیرا:

 نجات ملت ومیهن به نجات ما بستگی دارد، زیرا اسیر نمیتواند  اسیر را  آزاد  سازد مگر اینکه خود را نخست از اسارت آزاد  سازد.

ما در زنجیر تعصب فکری و گروپی  اسیریم، این دو نوع  تعصب ما را از تفکر انتقادی باز داشته اند.

به یک مثال از  دیسکورس  جاری  توجه کنید:

در حال حاضر سه  طرح  به بحث گذاشته شده اند:

-گفتمان ملی افغانستان: ایجاد بدیل  سیاسی را نمیپدیرد. میخواهد با طالبان مذاکره کند و به  حکومت  مشارکت ملی برسد.

-  شورای عالی مقاومت:  دو روی یک سکه: مقاومت مسلحانه و  مذاکره.

- طرح جنبش ملی یا  سراسری:   ایجاد بدیل  ملی را میپذیرد. اما ایجاد  سازمان با  اساسنامه و مرامنامه را نمی پذیرد .

 آیا فرد فاقد هدف، ارزشها و میتدولوژی دستیابی به آن اهداف، را   میشناسید تا چنین جنبشی بتواند وجود دپاشته باشد؟

در آنسوی همه جنبش های ملی سازمانها و کارپور یشن ها وجود داشته اند.

 چرا این سه تلاش  تا کنون توام نشده اند؟

-                                                                اتکا بر اعتماد غلیظ

-                                                               عشق به مفکوره ی خودی.

سوال: چرا  ایجاد بدیل ملی متمایز و متفاوت   ضروری است؟

-                                                               بدیل ملی متمایز و متفاوت  ادرس معیین نمایندگی از مردم را بوجود میآورد.

-                                                               برای ایجاد زیر بناهایی  استقلال سیاسی و اقتصادی  شرط ضروری پنداشته میشود.

-                                                               مدیران و رهبران آینده کشور را تربیت مینماید.

-                                                               از حقوق  بشری اعضای جامعه حمایت مینماید.

-                                                               حتی در صورت  تشکیل حکومت ایتلافی میتواند در قدرت به نمایندگی از مردم  سهیم گردد.

-                                                               تداوم  دیدگاه و اعتر اضات سیاسی را تضمین میتواند.

-                                                               اعتماد سیاسی و میکانیزمهای  اعتماد سازی را بوجود میآورد.

چرا  بدیل ملی باید متمایز و متفاوت باشد؟

پاسخ: تنها  چنین بدیل میتواند  اعتماد سیاسی از دست رفته را  احیا نماید.

چه چیزی بدیل ملی را متمایز و متفاوت میسازد؟

-                                                               ایجاد یک کود  مدنی رفتاری بحیث دید مشترک ملی .

-                                                               تبدیل کار مردمی به  مبارزه  سیاسی، و تبدیل مبارزه  سیاسی به کار مردمی.

-                                                               ترویج تفکر انتقادی.

از این بحث چه نتیجه میتوان گرفت:

１.                   نیات ما برای نجات ملت و میهن یک  نیت مشترک است. اکثریت جامعه با این نیت شریک اند.

２.                     راه دسیابی به این نیت مورد اختلاف  فکری  قرار دارد. این اختلاف فکری را میتوان از راه توافق و تفاهم در خطوط کلی بر طرف کرد که بر نیت واحد،  دید واحد، ملت واحد، خانه مشترک واحد و مساعی مشترک برای رفاه و استقلال آن اتکا دارد. ما تنها  دید واحد ملی را به حیث یک دکترین دارا نیستیم.

３.                   تفاوت ها و گوناگونی های امر طبیعی و  ضروری اند.

پیشنهاد مینمایم:

۱.همه ی آنانی که میخواهند (تحت شعار کار مشترک جهت تحقق اهد اف مشترک ملی بر اساس دید واحد ملی) متحدگردند، بر یک کود مدنی   رفتاری به توافق برسند.

۲. یک بدیل متمایز و متنفاوت ملی  را بر اساس کود متذکره بحیث  سنگر واحد ملی، و مرجع تماس جامعه بین المللی ایجاد نمایند. افغانان همواره  به دور شخصیتها و ایدیولوژیها متحد شده اند. بیایید به دور اصول انسانی بحیث یک کود رفتاری متحد گردیم.

۳. صندق ملی مالی  واحد  ایجاد نمایند.

۴. پروسه دیسکورس  سیاسی را   بر اساس  آن کود مدنی از  طریق تشکیل  واحدهای حوزوی مقدم بر همه بر اساس اعتماد غلیظ و اعتماد رقیق ایجاد نمایند. زیرا  گفتمان ملی  زمانگیر است و باید در هر گام به نتایج ملموس دست یابد.

این کودرفتاری باید انسانی و دموکراتیک باشد.

  طرح کود مدنی - رفتاری زیرنام تفاهمنامه ملی

۱. هرنوع تغییر  با  تغییر در نفسها  آغاز میگردد. تغییر را باید از خود بیاغازیم. بدین لحاظ به ایجاد و تحکیم اعتماد، ار تقای سطح آگاهی و دانش اعضای سازمان و مردم توجه لازم صورت میگیرد.

۲. وداع با شیوه معمول و مروج اندیشه و عمل را شرط ضروری موفقیت  در مبارزه میدانیم، و

هر نوع مظاهر تعصبفکری و گروپی را  بحیث مظاهر آن شیوه تفکر  و عمل محکوم میکنیم وغیر قابل تحمل میدانیم.

۳.   مجتمع خود  را از آنانی پاک نگهمیداریم که دست و دامن آلوده دارند و فاقد نام نیکو اند.

۴. شفافیت درکار، کار تخصصی و رعایت دقیق اخلاق مسلکی مشخصات کار ما را در  همه ی  سطوح فردی، سازمانی و ملی تشکیل میدهند.

۵.  تبدیل کار مردمی به  نقاط مبارزه و تبدیل  نقاط مبارزه به کار مردمی ماهیت اساسی مبارزات  مدنی ما را میسازد.

۶. ما معتقدیم که حمایت مادی و معنوی سازمان ها در داخل جامعه افغانی باید جستجو گردند نه در بیرون‎ازآن.

.۷توانایی  سازمان از نظر ما در درایت سیاسی، توانایی مدیریت و بسیج منابع ملی و در کسب اعتماد

مردم تبارز مینماید.

۸.   سازمان ما  منافع ملی را با دقت و بصورت اوپراتیفی/ عملی تعریف مینماید.

۹.   کار ما بر احترام به تفاوتها و کار مشترک برای تحقق اهداف مشترک و رشد استعدادها و توانایی های فردی استوار میباشد.

۱۰. ما معتقدیم که تخصصی شدن فعالیت های سازمان نه تنها تقدیر از استعدادها و  به معنای تقسیم صلاحیت ها بر اساس شایستگی میباشد بلکه این توانایی ها و استعدادها را رشد میدهد و به تربیت نسل جدید مدیران و رهبران کمک مینماید.

۱۱.  از نظر ما تیوریها و ایدیولوژیها چراغ رهنما اند و از تقدس برخوردار نیستند.

۱۲.  ما به این باوریم که تعهد و اراده راسخ برای دفاع از حقوق حقه مردم به شمول حق حاکمیت مردم بر سرنوشت آنان هدف اساسی مبارزه مدنی ما را تشکیل میدهد.

۱۳. دفاع از عدالت، و انکشاف متوازن را  ضروریات حیات اجتماعی می پنداریم. ما همچنان از اقتصاد بازار آزاد با تمایلات اجتماعی حمایت میکنیم.

۱۴.  حمایت قاطع از استقلال؛ تمامیت ارضی افغانستان واحد در صدر اهداف ما قرار دارد.

۱۵. حمایت از / و تشویق مشارکت افراد و سازمانها را در تصمیمگیریها در اشکال مختلف آن وظیفه خویش می پنداریم.

۱۶. ما معتقدیم که برای تحقق عملی اصول و اهداف سازمان به برنامه عملی نیاز وجود دارد که در آن اصول و اهداف متذکره بصورت عملی و قابل پیمایش تعریف میگردند.

۱۷. سازمان برای رشد کار و تصمیمگیری های تخصصی دفتر علمی را در ساختار خویش ایجاد مینماید.

۱۸. ما معتقدیم که حضور احزاب سیاسی متعهد ملی برای دفاع از حقوق  حقه مردم و تامین حاکمیت مردم ضروری میباشد.

۱۹.  تعهد مینماییم این اصول را بحیث رهنمای اندیشه و عمل خویش قرار دهیم.

این  اصول  مساعی فردی و جمعی  افراد و سازمانها را در جهت کار مشترک برای تحقق اهداف مشترک ملی  بحیث یک دید مشترک ملی سوق میدهد و برای  بحث  باز است.

 بیایید  به دور اصول انسانی متحد گردیم!

پایان