عارف عرفان
هشدار های تاریخی متفکران سیاسی جهان به توسعه ناتو
برنامه های توسعه طلبانه ناتو،جهان را در پرتگاه جنگ هستوی قرار داده است و امروز بشریت جهان عملا در زیر سایه تهدید جنگ هستوی که هر لحظه وقوع آن امکان پذیر است قرار گرفته اند.خمار پیروزی آمریکا در جنگ سرد،فروپاشی اتحاد شوروی،انحلال پیمان نظامی وارسا وهوایی اقتدار گرایانه آمریکا برای ایجاد "نظم نوین جهانی" مولفه های اند که رهبران غرب را ازپذیرش حقیقت ختم جهان یک قطبی باز داشته و آنها را برای ابدیت گرایی مطلقه امپراتوری جهانی ناتو به خیالپردازی بیهوده وتباهکن به بازی می‌کشاند.
یکی از جذاب‌ترین جنبه‌های جنگ اوکراین، دیدگاه های تعداد زیادی از متفکران غرب و استراتژیست های برتر است که سال‌ها هشدار می‌دهند انگار اگر این مسیر را ادامه دهیم، این جنگ قریب‌الوقوع خواهد بود.سوگوارانه به تحلیل ها ونگرانی های آنها هرگز درین پروسه توسعه جویی اثر گذاشته نشد ودر نتیجه جهان کنونی در رقابت ها وقطب بندی های ژئوپولتیک در سراشیب نابودی کامل قرار گرفته است.
هکذا بیان فشرده نظریات سیاست مداران ونخبگان بزرگ جهان درین عرصه قابل تامل جدی است.امید است در پرتو آن همه رهبران قدرت های دنیا،لاجرم کلید گم شدهٔ بحران کنونی جهان را بازیابی نموده و با تعقل سالم و رویکرد واقعبینانه به آتش فشان های اوکراین که لاجرم بزرگترین جرقه آتش جهانی را خواهد برانگیخت نقطه پایان بگذارند؛
جورج کنان، معمار جنگ سرد در سال ۱۹۹۸:
"من فکر می کنم این آغاز یک جنگ سرد جدید است. من فکر می کنم روس ها به تدریج واکنش منفی نشان خواهند داد و این روی سیاست های آنها تأثیر خواهد گذاشت. به نظر من این یک اشتباه غم انگیز است. هیچ دلیلی برای این کار وجود نداشت. هیچ کس دیگری را تهدید نمی کرد.
البته واکنش بدی از سوی روسیه وجود خواهد داشت، و سپس [توسعه‌کنندگان ناتو] خواهند گفت که ما همیشه به شما گفته‌ایم که روس‌ها اینطور هستند، اما این فقط اشتباه است.
هنری کیسینجر، وزیر خارجه سابق آمریکا در سال ۲۰۱۴:
«اگر قرار است اوکراین زنده بماند و پیشرفت کند، نباید پاسگاه هر یک از طرفین در مقابل طرف دیگر باشد. باید به عنوان پلی بین آنها عمل کند. غرب باید درک کند که برای روسیه، اوکراین هرگز نمی تواند فقط یک کشور خارجی باشد.
حتی مخالفان مشهوری مانند الکساندر سولژنیتسین و جوزف برادسکی اصرار داشتند که اوکراین بخشی جدایی ناپذیر از تاریخ روسیه و در واقع روسیه است.
اوکراین نباید به ناتو بپیوندد.
جان میرشایمر، یکی از برجسته ترین کارشناسان ژئوپلیتیک در ایالات متحده، در سال ۲۰۱۵:
روسیه یک قدرت بزرگ است و مطلقاً هیچ علاقه ای به اجازه دادن به ایالات متحده و متحدانش برای تصاحب یک قطعه بزرگ از املاک و مستغلات با اهمیت استراتژیک در مرزهای غربی خود و الحاق آن به غرب ندارد.
این نباید برای ایالات متحده آمریکا تعجب آور باشد زیرا همه شما می دانید که ما دکترین مونرو داریم. دکترین مونرو می گوید که نیمکره غربی حیاط خلوت ما است و هیچ کس از یک منطقه دور اجازه ندارد نیروهای نظامی را به نیمکره غربی منتقل کند.
شما به یاد دارید که چگونه ما از این ایده که اتحاد شوروی میخواست نیروهای نظامی در کوبا مستقر کنددیوانه شدیم. این غیر قابل قبول است. هیچ کس نیروهای نظامی را در نیمکره غربی مستقر نمی سازد.این چیزی است که دکترین مونرو در مورد آن است.
آیا می توانید تصور کنید که ۲۰سال آینده یک چین قدرتمند با کانادا و مکزیک یک اتحاد نظامی تشکیل دهد و نیروهای نظامی چین را به خاک کانادا و مکزیک منتقل کند و ما فقط آنجا بایستیم و بگوییم این مشکلی نیست؟
بنابراین هیچ کس نباید تعجب کند که روس ها نسبت به این ایده که ایالات متحده اوکراین را در سمت بساط غربی قرار می دهد، ابراز نگرانی کردند. ... اما ما تلاش های خود را برای تبدیل اوکراین به بخشی از غرب متوقف نکردیم.
غرب اوکراین را به سمت مسیر سیاهچاله هدایت می‌کند و نتیجه نهایی این است که اوکراین ویران خواهد شد […] آنچه ما انجام می‌دهیم در واقع تشویق کنندهمان نتیجه است.
اگر فکر می کنید این افراد در واشنگتن و اکثر آمریکایی ها در برخورد با روس ها مشکل یی دارند، نمی توانید باور کنید که ما چقدر با چینی ها مشکل خواهیم داشت.
جک اف. متلاک، آخرین سفیر ایالات متحده در اتحاد جماهیر شوروی، در سال ۱۹۹۷:
«توسعه ناتو عمیق‌ترین اشتباه راهبردی از زمان پایان جنگ سرد بود.
به دور از بهبود امنیت ایالات متحده، متحدانش و کشورهایی که مایل به ورود به اتحاد هستند، می تواند زنجیره ای از رویدادها را تشویق کند که می تواند جدی ترین تهدید امنیتی را برای این کشور [روسیه] از زمان فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی ایجاد کند. .
اگر قرار است ناتو ابزار اصلی برای یکپارچگی قاره باشد، منطقاً تنها راهی که می‌تواند این کار را انجام دهد، گسترش آن است که همه کشورهای اروپایی را شامل شود. اما به نظر نمی‌رسد که هدف دولت این باشد و حتی اگر هم باشد، راه رسیدن به آن پذیرش تکه‌تکه اعضای جدید نیست.
ویلیام پری، وزیر دفاع در زمان بیل کلینتون در سال ۱۹۹۶:
من می ترسیدم که گسترش ناتو در این زمان ما را به سمت معکوس سوق دهد. من بر این باور بودم که یک عقبگرد در اینجا می‌تواند روابط مثبتی را که ما در دوره فرصت‌طلبانه پس از جنگ سرد با زحمت و صبورانه ایجاد کرده بودیم، از بین ببرد.
من معتقد بودم که ما به زمان بیشتری نیاز داریم تا روسیه، دیگر قدرت هسته‌ای بزرگ را وارد دایره امنیتی غرب کنیم. اولویت بیش از حد این رویکردبرای من واضح بود.
وقتی فکر کردم که روسیه هنوز زرادخانه هسته‌ای عظیمی دارد، اولویت بسیار بالایی بر حفظ آن رابطه مثبت گذاشتم، به‌ویژه در رابطه با هرگونه کاهش تهدید سلاح‌های هسته‌ای در آینده.»
نوام چامسکی، یکی از مهم ترین روشنفکران در سال ۲۰۱۵:
این ایده که ممکن است اوکراین به یک اتحاد نظامی غربی بپیوندد برای هریک از رهبران روسیه غیرقابل قبول است. این به سال ۱۹۹۰برمی گردد که اتحاد جماهیر شوروی فروپاشید. این سوال وجود داشت که قرار است با ناتو چه اتفاقی بیفتد. گورباچف موافقت کرد که آلمان متحد شود و به ناتو بپیوندد. این امتیاز بسیار قابل توجهی بود، با این پیش شرط که ناتو "یک اینچ "به سمت شرق امتداد نخواهد داشت.
چی شد. ناتو فورا آلمان شرقی را ادغام کرد. سپس کلینتون ناتو را تا مرزهای روسیه گسترش داد. دولت جدید اوکراین به پیوستن به ناتو رای داد. رئیس جمهور پوروشنکو از اوکراین محافظت نمی کرد، بلکه آن را به جنگ بزرگ تهدید می کرد.
جفری ساکس، مشاور ارشد دولت ایالات متحده درسازمان ملل، سه روز قبل از تهاجم:
«ایالات متحده از پیوستن مکزیک به ائتلاف نظامی به رهبری چین چندان خوشحال نخواهد شد و از زمانی که کوبا تحت رهبری فیدل کاسترو ۶۰سال قبل با اتحاد جماهیر شوروی همسو شد، آمریکا راضی نبود. نه ایالات متحده و نه روسیه نمی‌خواهند که ارتش طرف مقابل در دهلیز گاه آنها باشد.
به ویژه در سال ۲۰۰۸، رئیس جمهور جورج دبلیو بوش بی پروا بود که درها را به روی عضویت اوکراین (و گرجستان) در ناتو باز کند.
روسیه مدت‌هاست که از تهاجمات غرب، چه توسط ناپلئون، چه هیتلر و یا اخیراً ناتو، هراس داشته است.
اوکراین باید بخواهد شبیه اعضای غیر ناتو اتحادیه اروپا باشد.مانند اتریش، قبرس، فنلاند، ایرلند، مالت و سوئد.
این بود هشدار های پیهم رهبران جهانی که هژمونیسم ونادیده انگاری آن جهان مارا درگیر یک بحران بزرگ سیاسی،اقتصادی ونظامی ساخته است؛
با احترام
عارف عرفان
لندن،مارچ ۲۰۲۲
بالا
بازگشت