دستگیر « پنجشیری»
این " پیام شهید " مردم من
باد نا پایه دار وحشت قرن
موج آشوب بی ثبات جهان
باهزاران هزار تاجر خون
وهزاران هزار طالب مرگ
با دل سرد و دستهای سیه
میکند کشورمرا ویران
ودیاران ما چوگورستان
* * *
ما به این کاروان عصر حجر
وبه این تاجران خون بشر
" که زند خنجر از هزار جناح "
که کند تیره چشمه های زلال
که رگ جان باغ را گسلد
که بسوزد زمین وخرمن خلق
وستیزد به تاک و تا کستان
* * *
ما به طاعون مرگبارزمان
به بلاهای زن ستیز زمین
وبه سیلاب تند جهل وجمود
که نهان کرده است دخت وطن
درحجاب قرون وسطایی
وبه ابر سیه وزود گذ ر
* * *
ما به مرداب مردسالاری
به رسوب زمان جاهلیت
وبه نظمی که میکند تحقیر
ما د ران وزنان میهن ما
با شلاق وبه سیم تابداده وسنگ
* * *
ما به این دشمنان علم و هنر
وبه این طالبان تاج وکمر
که به زیر درفش "صلح جهان "
وبنام وشعار " دین وزبان "
میکند لاله گون وغرقه به خون
سینه وقلب " شهپلنگان " را
* * *
من به این رهروان "آبله پا "
وبه این طالبان راه خطا
که جوانان وکودکان وطن
که یتیمان وبیوه گان وطن
که زن ومرد نکته دان وطن
که عزیزان وعاشقان وطن
چون گیاهان به قاره ها پاشند
با صدای بلند میگویم :
* * *
که گیاهم
ولی نه زهر آگین
ونه ازتخم "بنگ " یا "خشخاش "
که کنم مردم جها نم را
ناتوان وطیفلی وتخدیر
* * *
که گیاهم ولی نه بی دانه
خوشهء من
زکشت سبز حیا ت
پرگل وبرگ وبار ودانه شود
* * *
که گیاهم ولی نه بی ریشه
ریشه ء من زآب پاک "هرات "
وز "مرغاب " مست و "کوکچه " ام
ریشهء من ز" هیلمند" حزین
وزخشم وخروش " جیحونم"
ریشه ء من زموج "اباسین "
وزدریای "پنجشیر جوان "
* * *
ریشهء من
زرود بار کنر
وز آب کبود " بند ا میر "
ورگ من زچشمه های زلال
وزبام جهان ما "پامیر "
می خورد آب
ومی شود سیراب
* * *
ای کج آهنگ وخشک اندیشه
امتحانم مکن دگر با نیش
امتحانم مکن دیگر بانوش
چونکه در آب باشدم ریشه
چونکه در خاک باشدم دانه
چون قویتر زنیش واز نوشم
کی توانی
مرا جدا از آب
کی توانی
مرا جدا از خاک
کی توانی
مرا به نیش وبه نوش
پرتب وتاب ونا ا مید وزبون
یاکه بی آب وخاک وریشه ورگ
* * *
همدیاران تلخکام ما
شهسواران خوشخرام ما
همگرایان پیشگام ما
پاسداران ننگ ونام ما
* * *
بهر دریا فت راه پرخم وپیچ
وشناخت گره کور زمان
به شنو پند پاسدار وطن
و " پیام شهید " مردم من
* * *
که کند عزم ورزم شیردلان
که کند اتحاد نسل جوان
که کند امن وصلح جاویدان
که کند مهرگرم و آب روان
وکند توده ها دهقانان
* * *
باز شاداب وسبز وخرم وتر
باغ وتاک و" زمین سوخته " ام
باز نوروز وجشن باستانی ما
دربهار نو وهزارهء نو
وبه هنگام رویش گلسرخ
آسمان وش شود
و گوهربار
بالا
بازگشت