دکتورعلی احمد کریمی
ما همه ملامتیم، چه باید کرد،؟ وکجا باید رفت؟
فراربزدلانه اشرف غنی فرزند نامشروع افغانستان که خودرا قوماندان نیروهای مسلح وضامن قانون اساسی می خواند ازلحاظ سیاسی،اخلاقی وانسانی ننگین ترین صفحه درتاریخ افغانستان خواهد بود. یکه تازی ها،بی بند وباری ها و خودخواهی غنی درامور مملکت شرایط را برای وضع کنونی سریع تر گردانید وحتی دلیل نا امیدی بزرگترین قدرت جهان ومتحدین آن از ادامه همکاری آنها با افغانستان گردید . غنی مانند یک افعان معمولی، پاک دل،باانصاف و جوانمردنبود فطرتا طبعیت آزاد نداشت، طبیعت آزاد یک ودیعه الهی است که به انسانها داده می شود واز همین سبب خداوند اورا از نعمت بخشش و عذرخواهی ازمردم محروم گردانید.
تاریخ وطن فروشان و خائنان را نمی بخشد ، زندگی ادامه دارد. ترس دارم که وطن آبستن حوادث بدتر نیز باشد. اندیشه های بزرگ به پاسخ این سه سؤال ها که کی ملامت هست؟ چه بایدکرد؟ و کجا باید رفت ؟ به اصلاح اشتباهات گذشته و فکر آینده کوشیده اند. ملامت همه می باشیم ، چه باید کرد وکجا باید رفت تا خون تازه در وجود ملت واحد جاری گردد و افعانستان از تبعیض ،بی عدالتی ها وخشونت ها آزاد گردد واز وحشت بسوی تمدن گام بگذارد. این فتح بزرگترین وآخرین امتحان برای طالبان است تا بااعمال قهر آمیز مانند گذشته افعانستان را ازجهان منزوی نگردانند وشرایط را برای جنگ داخلی و تهاجم مجدد بیگانگان آماده نسازند. طالبان در جنگ بیست ساله افغانستان نیز مقصراند. افراطگرایی،تمدن ستیزی وحمایت طالبان از تروریستها بهانه برای اشغال افغانستان شد. طالبان حق ندارند با پیروزی جدید گناه وتقصیر گذشته خودرا فراموش وتبرئه نمایند.امروز طالبان حاکم اند اگر مست تکبر گردند و کرامتها وارزشهای انسانی را به نام شریعت تکرار نمایند جنگ وبی امنیتی بدتر ادامه خواهد یافت. ظاهرا رویداد هابه نفع طالبان پیش می رود.باوجودیکه تاهنوز طالبان ازلیست سیاه تروریست هاحدف نگردیده است ، روسیه وچین مذاکرات را باطالبان سازنده تر ازدولت فراری و دست نشانده غنی می دانند. فرار غنی لطمه شدید به اعتبارجهانی امریکا ومتحدین آن واردنمود با وجود این رسوایی ها امریکا وکشور های غرب با لحن سازشگرانه ونه مقابله جویانه رسمیت شناختن طالبان را مشروط به آزادی های مدنی و حقوق بشر می گردانند، امریکا و اروپا به اصلاح پذیری طالبان شک و تردید دارند،افراطگرایی مرز، قوم، دین ومذهب ندارد و افراطگرایان به باورهابیشتر نسبت به انسانیت عقیده مند اند. وزیر خارجه کشور های اتحادیه اروپا در ضمن تشویش از آینده افغانستان بیم دارد که طالبان بعد از غرب به جانب روسیه وچین نه لغزند، اتحادیه اروپا وعده ادامه کمک های بشردوستانه را به طالبان می دهد اما کمک های مالی وسیاسی را منوط به طرزرفتار آنها را نسبت به وفاداری شان به کشورهای غرب میگرداند. کشور های غربی رسوایی وشکست خودرا درجنگ بیست ساله افغانستان می پذیرند واین شکست را بزرگترین فاجعه به منافع استراتژیکی خود می دانند ولی بازهم هیچ چاره نظامی برعلیه طالبان جزفرار وفشار های سیاسی ندارند،غرب متحد همزمان بافشارهای سیاسی می خواهند تا فرار مجبورانه وتسلیمگرانه خود را در افکار عمومی تبرئه نمایند. درشرایط کنونی تجهیزات نظامی بیست ساله امریکا ومتحدین آن دراختیار طالبان قرار دارد،طالبان از تسخیر شهرها و پایتخت مست گردیده اند و خودرا فاتح جنگ می دانند و با ژست های سیاست مستقل وعملگرانه خود نمایی می نمایند و برای حفظ آبروی خود نمی خواهند مانند کرزی و غنی در اذهان مردم چون دست نشانده های خائن وبد نام جلوه نمایند، همه آگاه اند که طالبان بدون همکاری با امریکا نمی توانستند با سرعت برق آسا وارد ارگ گردند و اشرف غنی آخرین مجسمه ذلت وبردگی هم نه می توانست بدون کمک امریکا از میدان هوایی تحت کنترل آن فرار نماید. طالبان وعده دولت فراگیر را می دهند تالاشخوران عهد کرزی وغنی وامثال آنان را تطمیع ومهار نمایند، طالبان ضرر تقسیم قدرت را به آنان می دانند. درتاریخ هیچ زمانی قوی قدرت را با ضعیف تقسیم نه نموده است. تقسیم قدرت به مهندسی امریکا بنام دولت وحدت ملی میان اشرف غنی وعبدالله راه ورسم ملک الطوایفی را مشروع وقانونی گردانید . فتوحات امروز طالبان مولود همان تقسیم قدرت وثروت میان چپاولگران و انتخابات مبتذل ومضحک است که اقلیت دزد بر اکثریت مردم افغانستان جبرا تحمیل گردیدند . انحصار قدرت توسط یک حزب ویا گروه خطر تجزیه وفروپاشی کشورها را ناگزیر می گرداند. قدرت های بیگانه ازتجزیه افعانستان ناامید گردیده اند، اما انحصار طلبی، وخودخواهی های داخلی مهم ترین تهدید به وحدت و تمامیت ارضی خواهد گردید. درتاریخ انحصار قدرت عامل تجزیه کشورها بوده است. افعانستان درشرایط دشوار قرار دارد. اگرچه خطر جنگ داخلی ظاهرا کاهش یافته است، چون مردم افغانستان ازجنگ خسته گردیده اند در صورت چشم پوشی طالبان ازحقوق تمام اقوام ساکن در افغانستان وبی احترامی به کرامتهای انسانی و تجسس وتفتیش به زندگی شخصی مردم امنیت نسبی دستخوش هرج ومرج وحتی تکرار جنگ داخلی خواهد گردید.
دکتور علی احمد کریمی تحلیلگر مسایل بین المللي - امریکا