دکتورعلی احمد کریمی

زمان معجزه قدرت مردم فرا رسیده است

 بیست سال کمکهای سازمان ملل وسایر کشورهای معتبر و غنی جهان در افغانستان از دست دادن امکانات و فرصتهای تاریخی به شمار می آید. این کمک ها نادر ترین شانس و فرصت برای آزادیهای  فکری،اخلاقی ،سیاسی،سرمایه گزاری  و اصلاحات اقتصادی بود.  اما متاسفانه به جای استفاده از این امکانات بی سابقه دولتهای فاسد تخم عداوتها ،دشمنی های قومی، کینه توزی ها و افراط‌گرایی ها را در سرتاسر کشور پاشیدند و حتی باعث تشویق و برگشت به وحشت و جهالتهای قرون وسطی گردیدند.  از نام دموکراسی سو استفاده های منفعت جویانه و مغرضانه صورت گرفت. دموکراسی مسخ شد، شکل انسانی خودرا ازدست داد.  دموکراسی وسیله اي برای غصب اراضی ،خانه ها وچور چپاول سرمایه های ملی گردید. ازدموکراسي  به نام انتخابات به اراده اکثریت مردم اهانت و خیانت گردید. سوداگران سیاسی نو به دوران رسیده به اعتقادات و اعتماد صادقانه مردم  چون خانواده متحد و برادر با سرنوشت و مسؤلیت های مشترک ستم نمودند . خیانت ها افتخار و شهوت به قدرت مطلق مظهر افتخارات سمتی وجناحی گردید. کنترل زندگی ملت به  مطبوعات مرثیه خوان، اتحادیه های ازنیمه راه رسیده، سازمان های به ظاهر مدنی  و بلندگویان بانکداران  داده شد که در نتیجه چپاولگران گستاخ تر وغنی تر و اکثریت مردم فقیر ترگردیدند.  بنام آزادی زنان، انواع بی شرمی ها و سو قصد به حقوق  وشرف زنان صورت گرفت . موارد بالا وده ها عوامل دیگر به طالبان، نمایندگان قرون وسطی درقرن بیست ویک جرئت بخشید که ذات انتخابات را اختراع اشغالگران برای مشروعیت بخشیدن دست نشاندگان مورد استهزا ومسخره قرار دهند و دولت کابل را شایسته مذاکره نه دانند و برکناری اشرف غنی را شرط مذاکرات سیاسی پیشنهاد  نمایند. برای مردم افغانستان جمهوریت جعلی و امارات خود خوانده طالبان هردو مشروعیت و محبوبیت قانونی ندارند. همه نگرانی از  سرنوشت  آینده کشور دارند. افغانستان  در آتش جنگ داخلی می سوزد. این جنگ پلید هدف مقدس ندارد. هردوجانب به خاطر قدرت همدیگر را متهم به خیانت و نوکری بیگانگان می نمایند. نظامیان و کارشناسان نظامی افغانستان و کشور های جهان می دانند که بازنده اصلی در جنگ هر دو جانب و آینده افغانستان واحد است. کشور های همسایه برای حفظ منافع خود با هردو جانب مذاکره می نمایند و به علاوه تشریفات دیپلماسی  هردو جانب را تهدید می نمایند تا خود خواهی ها ولجاجت های سیاسی را کنار بگذارند و هوشدار می دهند اگر اوضاع از کنترل خارج گردد نمی توانند بیطرف باقی بمانند. درجنگ همه بی رحم  میگردند، هردو جانب  می کشند وهم کشته می شوند، در جنگ جان انسان بی ارزش تر از حشرات موذی میگردد. مردم افغانستان درطول بیست سال درمقابل ظلم وستم، تبعیض و بی عدالتی های اجتماعی به هدف نجات از تکرار جنگ داخلی به رسم اعتراض مجبور به بیطرفی وبی تفاوتی گردیدند، بیطرفی وبی تفاوتی مردم درحیات سیاسی، اقتصادی واجتماعی دولتها عواقب خطرناک تر از توطئه دشمنان خارجی دارد و مهم ترین عامل بحرانها وسقوط دولت ها به شمار می آید، با همین بیطرفی وبی تفاوتی ها مردم به دولت نشان دادند که حضور بیگانگان بهتر از بی عدالتی وتبعض دولت ظالم است و در طول بیست سال حتی یک بار هم بر علیه اشغالگران قیام نه نمودند. همین بیطرفی وبی تفاوتی مردم به دولت باعث بی اعتمادی به آینده و بی اعتباری و اقتداردولت در صحنه جهانی شد و حتی امریکا را مجبور گردانید بطور عجولانه وپنهان افعانستان را ترک بگوید. زمان معجزه قدرت مردم فرا رسیده است. فساد های سیاسی، اقتصادی واخلاقی دولت وخشونت و واپسگرایی طالبان مردم را بیدار گردانیده است. این بیداری مردم دولت راتکان داده ودولت با ژست های غمخوارانه  به مردم پناه می برد وقدرت مردم را به رسمیت می شناسد وبرای حفظ آبروی برباد رفته خود پیشنهاد می نماید تا دولت آینده افعانستان  براساس اراده مردم افغانستان  واحترام به قوانین مدنی ایجاد گردد. طالبان نیز ظاهرا از قدرت عظیم مردم  ازمستی شراب جهالت بیدار گردیده اند  و سنگ مساوات را  به سینه می کوبند. بیداری مردم سازمانهای جهانی و مخصوصا کشور های همسایه را که منافع خودرا در افغانستان نا امن به خطر می بینند وادار گردانیده است تا به طالبان فشار وارد نمایند که امارات خود خوانده  طالبان را که برگشت افغانستان به عصر جاهلیت وتشویق به تروریسم و افراط‌گرایی است به رسمیت نمی شناسند. کشور های همسایه تردید دارند که طالبان نسبت به سابق تغیر نه کرده اند و علاقه ندارند تا بااندیشه های چرکین  گذشته وداع نمایند. جهان اسلام  امر به معروف طالبان را بدعت به شریعت وطرقیت فتوی می دهند. معنی امربه معروف دعوت به خوبی ها و مبارزه با زشتی ها است. امر به معروف تجسس به عقاید وزندگی شخصی افراد نیست. راه به سوی صلح پایدار احترام وبه رسمیت شناختن اراده مردم چون چشمه جوشان قدرت است که این چشمه هرگز نمی خشکد . بیست سال فرصتها وامکانات برباد رفته نشان داد که هیچ قدرتی ولو بزرگ بدون حمایت مردم نمی تواند صلح وامنیت  ورفاه و آرامی را تامین نماید.

دکتور علی احمد کریمی امریکا