عبدالرووف لیوال

کابل کې ژوندلاروان دئ

بسونه ډک،ځوانان لاهڅانددی

هلته پشه کال په رارسیدودئ،هغوی

خپلې لکۍ ته له غوسې ،خوله اچوی

اووایی :ولې ژوندلاروان دئ؟

خپلوګوډاګیانوته په قهردئ

له غضبه،ورته وایی!څه بلا وهلی یاست؟

هزارګان ووژنی ،لاخوډیردی.

خپلوسپوته وایی :ولې بجلۍ شته؟

سړکونه لاهم پاخه دی ،پلونه جوړ.

اوتاسوشوده ګان!لانیغ،نیغ ګرځی

کابل کې،ژوندپه درز کې روان دئ

عبدالرووف لیوال . هرات –غبرګولی۱۲مه

مرثیه درسوگ مصطفی

یاران امروزغوغا برپاکردکرونا

زماگرفت عمرزی راکه کردارش بودچومصطفی

متخلص به عمرزی ، زنژاد آریا

متعلق به خانواده ی صافی جنرال سعدالله

بود عضو فامیل ارکانحرب محمد جان فنا

عمرش سی وهشت،لیک مملوازدستآوردها

اوبرجاگذاشت ازخود آثاری پُربها

تحریرکتاب هفتادوهزارداشت مقاله ی پُرمحتوا

درتحریر(دانشنامه افغان)داشت یدطولا

چون درخت پُرثمرزتواضع برززمین

کارش بود،مطالعه وتحقیق ،روزوشبها

درزندگی اش،نهشُگفته بود چند گلی از صدها

آرمان به دل ،جوان مُرد،رفت به دارالبقا

گلهای زنده گی اش درعنفوان شباب پرپرشد

نبوغ واستعدادش ، غناداشت چون انسکلوپیدا

درعالم تنهایی ، روزگاروستم بااوکردجفا

ماافغانها امیات را می پرستیم

آن گُهررانه یاری ونه  یاد کردیم دراحیا

بزرگداشت نه شد ازسعی وزحماتش درحیات

روزی شود ، یادگردداززمین تا ثُریا

یادش گرامی وجنت فردوس باشدجایش

من درسوگش ماتم زده گشتم زسحرتاشبها

عبدالرووف لیوال