عبدالوکیل کوچی
رباعیات دررثای رهبرم
نی قصز زمین وبارگاه میخواهم
نی خانه وباغ ملک وجا میخواهم
تنها هدفم خدمت خلق وطن است
پیروزی عظیم خلقها میخواهم
........
هر حرف تو ماندگار جاویدان است
آموزه به جنبش وطنخواهان است
اندیشه تو جوهر انسانیت است
روشنتر از خورشید فلک تا بان است
.......
ای رهبر خلق قهرمان وطنم
خورشید فروغ جاودان وطنم
در سنگر کار و جبهه ی آزادی
نازند به تو پیر وجوان وطنم
..........
ای رهبر بی بدیل ودانای وطن
فرزانه ترین مونس دلهای وطن
مهرت به دل کاریگر و زحمتکش
جاریست به شریان وبرگ های وطن
........
سالها بگذرد خاطره ی رهبر ما
همچو خورشید بهاری همهجا تابان است
درس آثار پیام خاطراتش باقیست
رهبرم نام تو پاینده وجاویدان است
.........
درود ها بر روان پاک رهبر
به پرچمداران بی باک رهبر
خوشا روزی رسم بر خاک کویش
کنم سرمه بچشمم خاک رهبر
.........
بنام رهبر دانا نویسم
بنام مرد بی همتا نویسم
دیام صلح آزادی وطن را
برای مردم دنیا نویسم
......
نویسم صفح ی زیبا بنامت
شوم قربان هرحرف پیامت
اگر خورشید آزادی بتابد
بگیرد بهره از نور کلامت
.........
خوشا بر مردم هوشیار میهن
خوشا بر مردم بیدار میهن
خوشا بر پرتو صبخ سحرز گاه
خوشا بر خلق پرچمدار میهن
.......
بنام رهبر دانای میهن
بنام وحدت دلهای میهن
خوشا بر اتحاد رزمجویان
بزیر ورچم زیبای میهن
........
عبدالوکیل کوچی
++++++++++++++++++
پیوندجان
من بچشم خویش می بینم که جانم میرود،
وای کز جان وطن، پیوند جانم میرود
هر تسلایی که خود را بر نجاتش میدهم
لیک دردش تا به مغز استخوانم میرود
دشمنان اندر زمین انسانیت را سوختند
اشک حیرت از دماغ آسمانم میرود
هردم از یاد شهیدان مدافع وطن
خون از قلب دوچشم خونچکانم میرود
مردم از فرط تباهی وفضای پر خطر
جوقه جوقه از دیار باستانم میرود
همرهان نیمه راه هم از قرار نرخ رور
با مسیر باد سوی دشمنانم میرود
از پی پیری وغربت هم که بر ما چیره شد
یکه یکه از کنارم دوستانم میرود
پس بگویید ای عزیزانم که راه وچاره چیست
زین خطر تاریخ ونام آریانم میرود
ابتکار مردمی اکنون نیاز مبرم است
ورنه میهن از کف هم میهنانم میرود
در عمل گر اتحاد مردمی گردد حصول
فکر تسخیر ازدماغ دشمنانم میرود
گر بداریم عزم فولادین در همبستگی
فکرت و هوش از سر همسایگانم میرود
ای خوشا روزی که بینم بار دیگر در وطن
پیک شادی سوی خلق قهرمانم میرود
عبدالوکیل کوچی
اهدا به اکادمیسین داکتر اسد الله حبیب
خواهی درِ هستی وخرد بکشودن
سر منزل عشق و آرزو پیمودن
یا خوشه ی از خرمن دانش چیدن
یا خاک ره ِ پای حبیب ی بودن
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
سلام ما به حبیب ی سخنور دانا
به آفتاب روانبخش روشنا ییها
به ماندگارترین سرور کتاب قلم
به عاشقانه ترین روشنایی دلها
به آفرینش و آثار جا ودانه شان
فروغ معرفتش شرح روشناییها
بدرس مکتب آموزه های بیمثلش
حروف نکته او فوق ماده ومعنا
پی رسانش اندیشه ها و افکارش
بآ فرینش سلک اصول ا رزشها
به سبزی سخن طبع سرخ اشعارش
به همصدایی دلهای خسته و شیدا
عروج معرفتش چون سپیده ی آفاق
افق دمیده به نور کلام او زیبا
به آندلی که بودعاشقش هزاران دل
بنور این دل بیدل شناس بی همتا
خو شا بما که داریم بیدل ثانی
حبیب مردم خورشید سر ور ادبا
مباد زهره مرض رابجان پرنورش
کلام اوست شفا بخش مرهم دلها
همیشه باد دلش شادعمر جاو یدان
چو آ فتاب فروزنده تا بود دنیا
ع کوچی
بالا
بازگشت