دکتوررازق رویین
برآیندی از یک نگاشتۀ پیشین
نگاه دوستان را به بخش پایانی نگاشته ام زیر نام/ فرهنگ ملی ما کدام است؟/ برگرفته از کتاب ( پویه هایی در فرهنگ خراسان .چاپ سال1389)، جلب میکنم . این مقاله را در سال 1388 نوشته بودم.می اندیشم این نگاشته رهنمود های مهمی برای بیرونرفت از وضعیت نا بسانان کنونی دارد:
(( به باور من هیچ دولتی نمیتواند از بحران جاری سیاسی و اجتماعی در کشور جلوگیری کند، اگر در نخستین گامها، این دشواریها را از سر راه خود بر ندارد:
1- نظام قبیله یی را در مناطق قبایلی بر اندازد. دولت بکوشد خود با مردم در پیوند باشد نه آن که از راه نفوذ قبیله سالاران قوم و تقویت آنان.
2-خط دیورند را به رسمیت بشناسد. چنان که تا کنون در عمل به رسمیت شناخته است، تا دست اندازیها و بهانه جوییهای پاکستان از میان برود و مردم مجال رشد و انکشاف بیابد.
3- در کشور نظام فدرالی را بر قرار سازد تا اقوام باشندۀ کشور از جنگ و جدال قومی که تو حق کمتر داری و من حق بیشتر، دور شوند و هر قومی برای آبادانی و پیشرفت در ایالت خود، آزادانه کار وکوشش کند. دولت مرکزی که نمایندۀ همه خواهد بود، از راه گزینشگری( انتخابات) آزاد به میان خواهد آمد.( در طرح فدرالیزم، قوانین فراایالتی دولت مرکزی، از سوی هر ایالت پذیرفته شده و یکسان تطبیق میشود. از سیستم فدرالی بوی تجزیه شنیدن کار دماغهای بیمار است و نا توان. مگر کشور های دور و نزدیک که تا کنون با این شیوه عمل کرده اند تجزیه شده اند؟)
4- نام کشور را که به یک قوم ویژه تعلق دارد، تغییر دهد تا شوونیزم و برتری خواهی یک قوم بر اقوام دیگر از میان بر داشته شود. این کشور، کشور اقلیتهاست. در این کشور هیچ اقلیتی اکثریت نسیت وهرگز نبوده است. پس باید همه اقلیتها در خانه مشترک، خود را دارای حق برابر واحترام برابر احساس کندو در پیامد، تبعیض از میان برود. خراسان نام پیشین کشور که یک نام خجسته و بسته به همه اقوام کشور بوده و هست، میتواند جاگزین خوبی باشد تا در شکوهۀ آن همه خود را چون گذشته در یک محدودۀ جفرافیایی، با هم برابر و برادربدانند و افتخارات این نام مشترک، به همه برسد.
5- به همه فرهنگهای محلی احترام گذاشته شود ویک زبان سراسر با در نظر داشت به سوابق تاریخی آن، در پهلوی زبان ایالتی هر ایالت، اجباری شود. تا از سر بلندیهای گذشته کشور که بسته به همه است، پاسداری شود.
6- پیش بردن مبارزه آشتی ناپذیر با دست پرورده گان بیگانه، چه طالب چه القاعده چه زیر هرنام دیگر که بر ضد نیکبختی و آرامش مردم سر به شورش بگذارد.
مادامی که در کشور این شش اصل، عملی نشود، ما دارای فرهنگ ملی، دولت ملی،حاکمیت ملی و امنیت ملی نخواهیم شد. و هیچ زمامداری، چه دموکرات چه خودکامه، به گسترش عدل وداد اجتماعی، پیروز نخواهد شد. چه داکتر عبدالله بیاید چه آقای کرزی یا هر کسی دیگر. تو خواه از سخنم پند گیر، خواه ملال.))
بالا
بازگشت