دکتر بصیر کامجو
زبان فارسی است ، که ماهستیم
نخست ــ پیدایی وبزرگی زبان فارسی :
زبان فارسی ، زبان اول عرفان جهان ، زبان دوم جهان اسلام ، دومین زبان کلاسیک جهان پس از زبان یونانی ، زبان دانشی حوزه تمدنی آسیا در فرآیند چندین هزار سال بوده واست
زبان فارسی از زمان کوروش بزرگ ــ 559 قبل از میلاد (جد اعلی تاجیکان وپارسها وکُردها ) مؤسس شاهنشاهی هخامنشی ها تا به امروزدر جغرافیایی سیاسی کشورهای مختلفه جهان ازجمله : پاکستان ، هند ، چین ، افغانستان (خراسان) ، تاجیکستان ، ازبکستان ، قرغزستان ، قزاقستان ، ترکمنستان ، عمان ، امارات متحده عربی ، ایران ، جمهوری آذربایجان ، ارمنستان ، گرجستان ، روسیه ، ترکیه ، قبرس بلغارستان ، یونان ، مقدونیه شمالی ، آلبانی ، اوکراین ، رومانی ، مولداوی ، عراق ، کویت ، عربستان سعودی ، اردن ، سوریه ، لبنان ، فلسطین ، اسرائیل ، مصر ، لیبی ، سودان ، اتیوپی ، اریتره ... فرمانروایی فرهنگی وسیاسی داشته است.
همچنان زبان فارسی در فرآیند 2580 سال موجودیت دانشورانه اش به مثابه بسترمعرفتی علوم :
الهیات ــ خداشناسی ووحدت وجود ، معرفت دینی ومذهبی ، صرف ونحو وکلام ، فلسفه ، اقتصاد ، شعر وادبیات ، موسیقی وهنر ، عرفان ، الجبر ، فزیک ، اخترشناسی ، زیست شناسی ، دانش پزشکی ، علوم اجتماعی وانسانی ، فلسفه علم ، تاریخ ، جغرافیا ، اخلاق ، شیمی ، روانشناسی ، انسانشناسی فرهنگی ، علوم کاربردی ، علوم سیاسی ... وغیره درخدمت جهان بشریت قرار گرفته است.
اکنون زبان فارسی در کشورهای ، فارسی زبان مانند ایران کنونی ، خراسان (افغانستان) ، تاجیکستان ، ازبیکستان ، ترکمنستان برخی شهرهای مختلفه ای کشورهای هندوستان ، پاکستان ، سین کیانگ چین ، قرغزستان ، قزاقستان ، دگستان ، روسیه ، آذربایجان ، اوکرائین ، آمریکا ، آلمان ، فرانسه ، انگلیستان ، دنمارک ، هالند ، سویدن ، ناروی ، فنلند ، ترکیه ، یونان ، ایتالیا ... بمثابه زبان تفاهم ملی وهمبستگی وهمآیشی شهروندی نقش سازندۀ دانشی واجتماعی خویش رادرمیان انجمن فارسی زبانان مقیم این کشورها ایفاء می نماید.
دوم ــ جایگاه ومقام زبان فارسی
زبان فارسی توانایی ساختن 225 میلیون واژه را دارد
زبان فارسی یک سده پیش از زبان لاتین و 12 سده قبل از زبان انگلیسی وجود داشته
زبان فارسی ، از 10 شاعر برتر جهان 5 نفر از آن‌ها فارسی‌زبان هستند.
پس زبان فارسی زبانی است که اگر تعداد زیادی افعال را کنار هم بگذاریم و در آخر یک جمله معنی‌دار بدست می آید که در دیگر زبانهای جهان چنین چیزی ممکن نیست . بگونه نمونه :
داشتم ، می‌رفتم ، دیدم ، گرفتم ، نشستم ، گفتم ، بگذار، بپرسم ، ببینم ، می آید ، نمی آید ، دیدم ، می گوید ، نمی‌خواهم ، بیایم ، می‌خواهم ، برم، بگیرم، بخوابم ... . بناً زبان فارسی باداشت چنین ارزش های گهربارخود توانسته جز ذات بوُد هر گویشورخود گردد . پس !
زبان فارسی نزد ما فارسی زبانان قلب وچشم و جان ونفس وذات ماست ؛
زبان فارسی هویت فرهنگی ،علم ودانش ومعرفت ، فکر واحساس واندیشه ودانش ماست ؛
زبان فارسی مُعرِف شرافت وعزت واعتبار ، کیستی وچیستی ، رونمای غرور وسربلندی ، سنگ پایه نمادهستی وبُود ماست ؛
زبان فارسی افتخار و آبرو واحترام ، بزرگواری وشرف و حیثیت و ناموس و وقار ماست ؛
زبان فارسی جان وگوشت وپوست واستخوان و گوهر وجودی زندگی ماست ؛
زبان فارسی ویژگی یکی شدن ، همآیشی وپیوستگی وهبستگی مردم ماست ؛
زبان فارسی امتیاز و برجسته شدن ونماد متمایزجوهر آگاهی ما از دیگران است؛
زبان فارسی شناسنامه مقام و منزلت وشایسته سالاری ما درپهلوی سایر ملل جهان می باشد.
ارزش فرهنگی تکامل پذیرزبان فارسی درحوزه تمدنی قارۀ آسیا : جهان بینی علمی ، عرفانی ، اخلاقی، ادبی و انسانی ایست که نیاز های معنوی و مادی حیات اجتماعی مردمان این خطۀ باستانی را با همکاری متقابل دست آورد های معرفت بشری روز ، بسوی پختگی و کمال رهبری می کند .
در یک کلمه ! ما فارسی زبانان بدون زبان شیرین فارسی ومعرفت وآگاهی دانشی آن ــ وجود ورویت ملی وبین المللی نداریم ، همین زبان فارسی است ــ که ماهستیم ، وماهستیم که زبان فارسی وجود دارد.
پس زبان فارسی در زندگی فارسی زبانان حیثیت اکسیژن در یک جسم زنده را دارد. همین گونه ای که جسم ما به اکسیژن نیازحیاتی دارد وبه همان مرتبه زندگی ما به زبان فارسی بستگی وجودی وذاتی دارد. کوه های سرزمین ما ، دریاهای خروشان آن ، اقلیم وآب و هوا ، خاک وجنگل و دشت ودمن وصحراهای آن همه وهمه درفرآیند سه هزار سال اخیر « بُود شان » با زبان فارسی خمیر ، سرشته وآمیخته شده اند.
بناً چشم پوشی از تعلقیت ملیتی وقومی فرد ، پاسداری کردن اززبان فارسی بیک امرناموسی و به عزت واعتبار هر فارسی زبان وفارس گو مبدل گردیده است. وهرفارسی زبان باناموس جهت حفظ بقاء عزت وآبروی شهروندی خود بایست از زبان فارسی همچو مردمک چشم وناموس خود نگهداری نماید. به فکرو اندیشه ما ! تغافلی درمورد سرنوشت آیندۀ زبان فارسی در سرزمین ما ، حرمت نگذاشتن به شیر مادر وبه زبان مادری است.
سوم ــ پیشبرد سیاست فارسی ستیزی به زیان پشتونها است
ازیکهزار وچهار سدۀ به اینسو برخی گروه های بی دیانت وبادیه نشین بار باری تلاش کرده اند که این زبان تفاهم ملی میان ملیت هارا دراین سرزمین ازمیان بردارند . اما باتمام قدرت موفق به انجام این نیت اهریمنی شان نگردیدند وسیاه روی شدند .
اکنون در روند 26 سال اخیر نیز برخی از افراد وگروه هایی از جنس اهریمن با همسویی اراده ونیت حکومت آخوند محمد عمر ، حامد کرزی واشرف غنی ، تلاش ورزیدند که با برنامه های فارسی ستیزی چند تیشه ای برریشه این درخت تنومند معرفتی حوزه تمدنی آسیا وارد کنند .
دردا که ! رهبران افغان ما خود با زبان فارسی سخن می گویند و دانش ومعرفت وآگاهی با زبان فارسی می آموزند وبوسیلۀ همین زبان فارسی صاحب اندیشه ومسلمان شده اند ودر دولت وجامعه کار وزندگی وسیاست می نمایند ، وبا زبان فارسی مناسبات شهروندی با شهروندان کشور برقرار می نمایند اما برخلاف وباتأسف ودرد که نمک می خورند وبا بی حرمتی وسنگدلی خود نمکدان می شکنند.
همین اعمال سیاست فارسی ستیزی 26 ساله رهبران پشتون افغان ما آشکارا وپنهان درکشورسبب شد که اکثریت مطلق جوانان پشتون زیر نام طالبان به لشکر بیسوادان ــ دهقانان کشت خاشخاش وسربازان کورسرمایه تبدیل شوند ، در حقیقت امر این گروه بی هویت نه دانش دارند ونه سواد ونه کافر هستند ونه مسلمان بلکه یک کارد دوسره بیجان برای حلال کردن شهروندان کشور ما آمادۀ خدمت می باشند.
باید گفت که فارسی زبانان 90 درصد نفوس کشوررا تشکیل می دهند وشامل گروه های قومی تاجیکان وپشتونها وهزاره ها وازبیکها وعربها وده هاگروه های خرد وکوچک ملی مذهبی دیگر می باشند وزبان فارسی به مثابه زبان تفاهم ملی میان این ملیتها واقوام نقش نماد همزیستی وهمگرای وپهلوی هم بودن وبرای هم بودن را در حیات اجتماعی وفردی بازی می نماید.
با این نگرش از امرالله صالح و سرور دانش ( که ادعای نمایندگی از اکثریت پارسی زبان تاجیک- هزاره را در این نظام دارند)آرزومی بریم که در پهلوی دیگر مبارزان زبان فارسی در برابر پیشبرد سیاست فارسی ستیزی دولت در کُل موضوع گیری سیاسی خویش را روشن بیان نمایند تامردم بداند که نماینده های شان در قبال کارنامه های انشقاق زا دولت چگونه اندیشه ، نیت واراده ای سیاسی دارند. مردم چشم براه جواب درست شما ها هستند . درغیرآن شهروندان خود می دانند که اززبان فارسی و ناموس وشرف شان با کدام وسایل وممکنات دست داشته دفاع ونگهداری نمایند. بااحترام
بالا
بازگشت