احمد سعیدی
پیچیده گی پروسه صلح در افغانستان
زلمی خلیلزاد نماینده خاص امریکا در پروسه صلح با طالبان بعد از ختم دور نهم مذاکرات دوحه بدون اینکه روی تفاهمنامه ای با طالبان امضای شده باشد در راه سفر به کابل است تا آنچه را که طی اضافه تر از 9 ماه گذشته با طالبان گفته و آنچه را که از طالبان شنیده با رهبری دولت افغانستان شریک سازد.
از سوی دیگر همزمان با سفر آقای خلیلزاد به کابل سهیل شاهین سخنگوی گروه طالبان در قطر گفته است مذاکرات ما با امریکایی ها نهایی شده تنها روی مسایل تخنیکی صحبت ها ادامه دارد اگر دقت شود مذاکرات بین خلیلزاد و طالبان روی دو نقطه که عبارت از خروج قوت های خارجی از افغانستان و تعهد طالبان به مقامات امریکایی که یکبار دیگر افغانستان میدان گروه های تروریستی نخواهد شد نه ماه طول کشید اگر مذاکرات بین الافغانی با طالبان آغاز شود ماه ها و سال ها ادامه خواهد یافت، بدون شک در مذاکرات بین الافغانی مسئله نظام، انتخابات، قانون اساسی و دست آورد های هژده ساله مشارکت سیاسی و موضوعات دیگر مطرح بحث قرار خواهند گرفت همه میدانند که مردم افغانستان تشنه ای صلح اند و در راه رسیدن به صلح لحظه شماری میکنند.
حتی بعضی خوشبینی های وجود دارد که با این رفت و آمد ها و با مذاکرات انجام شده بین خلیلزاد و طالبان جنگ ها خاتمه میابند و ما صاحب صلح میشویم ای کاش میشد که بزودی نمیشود. اما به باور من این پروسه خیلی پیچیده است کوه است و کوتل دارد.
مردم مسلمان افغانستان باید بدانند و باور داشته باشند که صلح در افغانستان یک روند پیچیده و زمانگیر است مردم ما پروسه صلح را نباید ساده بگیرند درست است که مرد و زن سرزمین ما واقعاً تشنه صلح اند اما این پروسه، یک پروسه ساده که مردم بگویند و باور داشته باشند که فردا صلح میاید و فردا صلح میشود خلیلزاد آمده است خلیلزاد میرود نیست، بدون تردید مردم ما باید بدانند که در پروسه صلح کشور ما، امنیت منطقه امنیت جهانی یکی با دیگری گره خورده است و هر کدام در این پروسه در قدم اول منافع خود را در نظر دارند نه منافع ما را .
به تحلیل و باور من روی این پروسه باید با دقت بیشتر کار صورت گیرد تا نتیجه این پروسه با دقت لازم طرح ریزی شود و تضمین های درست اجرایی در سطح ملی و بین المللی موجود باشد تا نتیجه این پروسه به ناکامی نه انجامد اگر این پروسه به نامکامی بی انجامد تکرار اشتباهی است که سال های قبل همه آنرا تجربه کردند. اگر طالبان به این فکر باشند که باز بزور قدرت را غصب میکنیم یکبار دیگر مرد و زن افغانستان را دره میزنیم این یک خواب و خیال است شاید برای یک مدت کوتاهی بتوانند این عمل را انجام بدهند اما باز در مقابل شان مقاومت و ایستاده گی صورت میگیرد باز جنگ و کشتار خواهد شد و تاریخ خونین یکبار دیگر تکرار خواهد شد.
متاسفانه مشکل دیگری که باید روی آن زیاد تاکید نمایم جناب رئیس جمهور بخاطر ساختن یک اجماع ملی در پروسه صلح مشکل شخصیتی دارد او تا کنون نتوانسته یک اجماع سیاسی را در دور خود جمع نماید که با یک نظر و با یک باور در مقابل طالب ایستاده گی نموده از منافع ملی دفاع نماید.
متاسفانه در این شرایط دشوار و نفس گیر که افغانستان درگیر است از همه مهم تر در این شرایط دولت و مردم ما به یک صدای واحد در مقابل دوست و دشمن نیاز دارند ما باید یک صدا شویم تا در مقابل با طالب از قوت و جدیت بتوانیم وارد مذاکره شویم، ادامه این پراکنده گی و نفاق و شقاق درونی نظام و مردم ما را خیلی زمینگیر خواهد کرد. اگر طالب متوجه شود که مردم افغانستان در بین خود از هم پاشیده اند اتحاد و همدلی ندارند و هرکدام صدای دیگری میزند قوت طالبان بیشتر میشود بناً این مسئولیت رئیس جمهور است با وجود که شرایط شرایط انتخاباتی است مهم تر از آن این است که یک اجماعی سیاسی پایداری را ایجاد نماید. رئیس جمهور نباید بخاطر اهداف شخصی و انتخاباتی اجماع سیاسی که در این شرایط موجود بسیار مهم است تعلل نماید و او را صدمه زند چون هر نوع صدمه رساندن به اجماع سیاسی در مقابل طالبان مشکل مذاکرات را زیان بارتر میسازد و این پروسه به نفع طالبان تمام خواهد شد.
بالا
بازگشت