صمد كارمند
ما قرباني براي هيچ ميشويم!
طالبان پس از ٢٠٠١ در عقب گشت، سقوط و انزوای سیاسی قرار داشتند، پس از آن سالها دو باره مورد حمايت مادی و نظامی قرار گرفته،اگاهانه به مناطق مركزی و شمال افغانستان انتقال و جنگ را افغانستان شمول ساختند در كنار طالبان برنامه چنان بود كه داعش افغانی ايجاد گردد كه همان شد.امروز تروريزم در كشور ما دو چهره دارد يكی طالبان و دگر آن داعشيان اند،دريغا كه طالبان با كنترول بيش از ٦٠ درصد خاک افغانستان حرف از تقسيم قدرت نه بلكه حرف از داشتن قدرت و شامل ساختن ديگران بمثابه نيروی دوم ميزنند انها در ميدان سياست و جنگ امتياز ميگيرند و يا ساده تر بايد گفت كه برای شان امتياز داده ميشود.
آنچه در دوحه جريان دارد بيشتر طالبانی ساختن سياست افغانستان است،طالبان برای جنگ و صلح افغانستان طرح ميريزند و ميخواهند بگويند كه برنده ميدان جنگ و سياست ما هستيم و آينده هم بايد با ما رقم بخورد.
بزرگترين اشتباه را در بزرگ ساختن سياسی و نظامی طالبان و زنده ساختن آنان،سياسيون دولتی و غير دولتی افغانستان، روسيه،امريكا و ايران انجام داده اند، از پاكستان،قطر و دولت سعودی گله ی نيست آنها مدافع كلان طالبان بودند و منحيث مهره تحقق اعمال شان از طالبان استفاده نموده و به اين امر پابند باقی مانده اند، در نهايت اگر طالبان وارد سياست و قدرت شوند داعشيان را حفظ و رشد می دهند و نتيجه همان است كه جنگ در افغانستان پايان نيافته بلكه با تاكتيک های جديد و افزار تازه نفس به نفع پاكستان و حاميان جهانی شان ادامه خواهد يافت و اين ما هستيم که قربانی برای هيچ ميشويم .
فراموش نكنيد كه استخبارات منطقه به خصوص پاكستان ميخواهد افغانستان را به جنگ های داخلی بكشاند چنانچه روزنامه پاکستانی «اکسپرس تریبون» در مطلبی نوشت: بر اساس ارزیابی‌های وزارت خارجه پاکستان طالبان و آمریکا برای رسیدن به توافق صلح ناکام هستند و افغانستان بسوی جنگ داخلی پیش می‌رود.
این روزنامه به نقل از یک مقام ارشد پاکستانی اظهار داشت: با توجه به شرایط کنونی احتمال کمی وجود دارد که گفت‌وگوهای جاری آمریکا و طالبان منجر به توافق صلح شود.
وی افزود که براساس این ارزیابی‌ها افغانستان به سوی «جنگ داخلی» پیش می‌رود.
جنگ داخلي معنای شكست و ريخت بيشتر ما را داشته و ادامه تحقق اهداف بزرگ پاكستان كه همانا افغانستان ضعيف و ناتوان از لحاظ سياسی،نظامی و اقتصادی ميباشد.
پاكستان هيچ گاهی دوست ما نبوده و نخواهد بود به اين سخن صدراعظم پاكستان كه گفته؛
”اماده هر نوع همكاری در روند صلح افغانستان ميباشم" نبايد باور داشت و فريب سياست های دو پهلو و مداخله گرانه ی پاكستان را خورد.
پاکستان اگاهانه ميهن ما را در نتيجه سياست های غلط و نادرست سياسيون ما به خصوص حكومت وحدت ملی به نفاق و تقابل ها كشانيد و از آن استفاده شايان برای منافع دور و نزدیک خویش میدارد.
اگر دولت افغانستان،امريكا و ناتو واقعن علاقمند به تامين صلح اند پس بايد با تمام قوت جبهه جنگ عليه طالبان را تقويت كنند،بدون پيروزی نظامی نه برنده ميدان سياست خواهند بود و نه صلحی را امید داشت.
بايد به سربازان و مردم روحيه بزرگ نظامی و سياسی داد تا آنها برزمند و طالبان وحشی و تروريست را شكست دهند.شلیک بر طالبان راه را به صلح نزدیک تر میسازد.
به هر قيمت كه ميشود بايد به اجماع ملی كه جبهه واحد عليه طالبان باشد اقدام ورزيد در غير آن طالبان می كشند،امتياز ميگيرند و فكر خود را كه خطرناک تر از همه است نهادينه ساخته و ما همه فردای تاريک و پر از وحشت را خواهيم داشت.
بالا
بازگشت