بصیرهمت
برد وباخت امريكا درافغانستان
ترجمه از : مجله امريكا یی " نشنل انترسيت"
در حالیکه دور ششم گفتگو ها میان امریکا و طالبان ادامه دارد ،مجله معتبر امریکایی" نشنل انتریست "
بصورت مختصر بردو باخت امریکا را چنین ارزیابی می نماید
تصميم امريكا در ادامه مذاكره با طالبان ، در حاليكه مملو از ريسك است ، يك
تصميم درست است . مگر واشنگتن از يك موضع نيرومند و با دست بالا با طالبان
وارد مذاكره نميگردد ، يقينا ، اين موضع ضعيف واشنگتن باعث ميگردد كه اگر
مذاكرات نتيجه هم ببار أورد ، نه واشنگتن برنده اصلي خواهد بؤ د و نه دولت
افغانستان.
نخست ، طالبان در حالت تهاجمي قراردادند و از يك موضع نيرومند با امريكا به
مذاكره پرداختند . در حاليكه ، امريكا براي رسيدن به يك توافق با طالبان عجله
دارد ، طالبان هيچ عجله اي جهت رسيدن به يك توافق و يا امضا پيماني كه خواست
هاي تحميلي امريكا را در بر داشته باشد، ندارند . زيرا طالبان ، به أساني
ميتوانند دو باره ادامه جنگ را انتخاب نمايند . برخلاف طالبان ، هيات مذاكره
كننده امريكا تحت فشار اند تا به توافقي با طالبان برسند .
زيرا پاليسي تقويه قوتها و اعزام نيروهاي إضافي از جانب دونالد ترامپ در سال
2017 ، دردي را دوا ننمود و دونالد ترامپ خواهان رسيدن به يك توافق است .
دوم، طالبان هرگونه مذاكره مستقيم با دولت افغانستان را ، بدون رسيدن به يك
توافق با امريكا در مورد خروج نيروهاي امريكايي از افغانستان ، رد نموده اند .
با وجود پافشاري مكرر واشنگتن طي پنج دور مذاكرات ، طالبان تا هنوز به خواست
امريكا در مورد مذاكره با دولت افغانستان جواب مثبت نداده اند .
سوم: در صورتيكه امريكا با طالبان به توافقي در مورد خروج نيروهاي امريكايي از
افغانستان برسد ، هيچ تضميني وجود ندارد كه طالبان در عوض اينكه سلاح شان را
بگذارند ، دوباره به جنگ ادامه دهند و تلاش نمايند تا دولت افغانستان را سقوط
دهند و يا جغرافياي وسيعتري را از أن خود نمايند .
با وجود نگراني هاي فوق ، مذاكره امريكا با طالبان بنا با چهار دليل درست و
ضروري است :
نخست ، گزينه نظامي ناكام ماند و امريكا و متحدين وي نميتوانند از راه نظامي
مليشاهاي طالب را به زانو در أورند . در صورتيكه 150 هزار نيروي جنگي ناتو
نتوانست مليشه هاي طالب را شكست دهد ، 14 هزار قوت نظامي كنوني نميتواند برنده
صحنه هاي جنگ باشد . و هيچكونه تمايل سياسي در واشنگتن و ساير كشور هاي عضو
ناتو در مورد تقويه بيشتر نيروهاي نظامي و اعزام انها به افغانستان وجود ندارد
.
دوم، جنگ روز تا روز تشديد ميگردد و تلفات نظاميان و افراد ملكي نگران كننده
است . در حاليكه دولت افغانستان كنترول شهر ها را بدست دارد ، كنترول و نفوذ
طالبان در قرا و محلات بيشتر و بيشتر گرديده است . كشت ، توليد و قاچاق ترياك
و هيروئين كه به منبع عمده مالي طالبان تبديل كرديده است ، طي سالهاي اخير
ريكارد جديدي را در سطح جهانی ثبت نموده است . طالبان نه تنها در ميدان هاي
جنگ نيرومند گرديده اند ، بلكه در صحنه جهاني نيز از يك نيروي مليشاهاي جنكي
به يك نيروي ساسي - نظامي مورد شناسائي كشور هاي منطقه و جهان گرديده اند و
مهمتر اينكه علاوه بر حمايت دوامدار پاكستان ، با كشور هاي نيرومند ديگر
منطقه در تماس اند .
سوم ، دليلي ديگري كه اداره ترامپ با طالبان در مذاكره را باز نمود اينست كه وضع هيچگاهي بهتر از حالا مساعد نبوده است ، در جون گذشته ، طالبان در روز عيد به يك أتش بس كوتاه موافقه نمودند كه اين أمادگي طالبان اين ايديا را ببار اورد كه ميتوان در مورد مذاكره انديشيد . در همين زمان ، طالبان چند تن از نماينده گان رده بالاي شانرا جهت مذاكره با امريكا اعزام نمودند كه اين هيات شامل افرادی چون ملا أخند زاده و اخيراً تعين ملا برادر بحيث رهبري كننده وجهت دهنده اين مذاكرات ميگردد .
چهارم، دليل عمده ديگري براي اداره دونالد ترامپ در این مذاکرات اينست كه
خروج احتمالي قوتهاي امريكا را توجيه پذير سازد . بدين معني كه مذاكرات به
نتيجه اي برسد يا نه ، نتيجه ساده است ، اداره ترامب به مردم امريکا و متحدين
بينا المللي اش خواهدگفت كه :
ما گزينه نظامي را أزمايش نموديم مگر نتيجه نداد . حالا ما گزينه دپلوماتيك را
أزمايش مي نماييم در صورتيكه اين گزينه دپلوماتيك، به موفقيت انجامد ، عالي
است، و اگر نتيجه موفقيت اميز نداشت ما ميگويم كه روش ها و گزينه ها ي ممكن را
أزمايش نموديم و حالا ميتوانيم راه خروج را در پيش گيريم .
در مورد خروج نيروهاي امريكايي از افغانستان چيز هاي زيادي گفته ميشود ، يقينا
در حاليكه نزديك به هژده سال از حضور نظامي امريكا و ناتو در افغانستان ميگذرد
، مليون ها دالر بمصرف رسيد و در حدود 2500تن از نيروهاي امريكا جان خود را از
دست دادند و اگر اين حضور نظامي همچنان ادامه يابد ، مليارد ها دالري ديگر نيز
بمصرف خواهد رسيد و جان صد هاي ديگر گرفته خواهد شد و هيچگونه اميدواري هم وجود
ندارد كه اين جنگ پايان يابد .
خروج نيروهاي امريكا با چه زيان و ضروري همراه خواهد بود ؟
نخست ، بر اعتبار امريكا لطمه شديدي خواهد زد و دولت افغانستان و مردم اين كشور
خواهند گفت كه امريكا انها را در نيمه راه رها نمود و طالبان طبل پيروزي را
خواهند نواخت و بخود خواهند باليد كه امريكايي هاي اشغالگر را از افغانستان
خارج نمودند .
دوم، خروج امريكا از افغانستان ، براي رقباو مخالفين ستراتژيك امريكا بخصوص روسيه ، چين و ايران ، فرصت مناسبي خواهد بود تا از خلا استفاده نموده در افغانستان نفوذ خويشرا توسعه بخشند . سوم، خروج نيروهاي امريكايي از افغانستان قواي مسلح افغانستان را كه همين اكنون با وجود حمايت همه جانبه قوتهاي ناتو برهبري امريكا ، خاصتا حمايت هوايي نيروهاي امريكا، در برابر حملات تعرضي طالبان ناتوان است ، بيشتر تضعيف خواهد نمود و كشور با بي ثباتي بيشتر رو بروخواهد گرديد و امكان در گيري برخورد هاي داخلي را فراهم خواهد نمود . طالبان با استفاده از اين وضع كنترول بيشتر ساحات را بدست خواهند گرفت و كابل را تهديد خواهند نمود . پايان
بالا
بازگشت