دکتورعلی احمد کریمی

افغانستان دربازی بزرگ قدرت های برتر جهان !

نشست نمایندگان روسیه،امریکا و چین در مسکو پیرامون افغانستان بعد از هجده سال حضور نظامی آمریکا و کشورهای پیمان نظامی ناتوبیانگر این واقعیت تلخ است که با استفاده از زور صلح در افغانستان بر قرار نمیگردد، افغانها بانگاه خوشبینانه به این نشست می نگرند.بدون روسیه،امریکا و چین سه قدرت اتمی و اعضای دائمی شورای امنیت سازمان ملل حل منازعات جهانی ناممکن حتی خطر مقابله جویی های نظامی وبی ثباتی را  در جهان تشدید خواهد بخشید. اگر نشست، نماینده وزارت خارجه آمریکا با نمایندگان روسیه و چین  چون دیپلماسی حسن اراده و تغیر سیاست واشنگتن به نقش کشور های منطقه در نظر گرفته شود در آن صورت توجه ومسولیت سازمان های جهانی ‌ وکشور های منطقه به آینده افغانستان بیشتر خواهد گردید. روسیه و چین از اعضای کلیدی سازمان همکاری شانگهای می باشند که کشورهای هند،پاکستان و جمهوری های آسیای میانه از اعضای اصلی و ایران عضو ناظر این سازمان بزرگ  می باشند که مهم ترین اهداف این سازمان تامین امنیت و ثبات در قلمرو کشورهای عضو در مبارزه با تروریسم ،ترافیک موادمخدر،افراطگرایی های مذهبی،تندگرایی های سیاسی و همکاری در امور توسعه اقتصادی وانرژی،علوم وفرهنگ می باشد.چین این غول  بزرگ اقتصادی در جهان می داند که ادامه جنگ وبی امنیتی در افغانستان مانع برنامه های اقتصادی آن و خطر به تحقق پروژه قرن ،" یک راه ویک قطار "خواهدگردید، چین بطور محافظه گرانه و بدون توجه به ناکامی های نظامی آمریکا و ناتو در افغانستان مخالف حضور امریکا نمی باشد و مانند یک تاجر در همکاریهای  بین الملی رفتار می نماید. چین با وجودیکه با روسیه روابط و همکاری دوستانه در زمینه های مختلف دارد اما از رقبای وهمناک روسیه در کشور های آسیای میانه که حوزه منافع ملی روسیه  است محسوب میگردد نا گفته نماند که جنگ تجارت ترامپ بر علیه چین باعث تحکیم روابط سیاسی روسیه و چین در روابط دوجانبه و شورای امنیت سازمان ملل نیز گردیده است. روسیه که از بزرگترین قدرت نظامی‌ در جهان است با پیروی از سیاست مستقل و عدم تجاوز در امور داخلی کشورها ، فعالانه در سازمان ملل ،بر علیه قطع نامه های امریکا و غرب از حق وتو استفاده می نماید و ازاین طریق به جهانیان نشان می دهدکه ثبات در منطقه و جهان بدون روسیه نا ممکن خواهد بود، درطول تاریخ، روابط میان روسیه وامریکا فراز و نشیب ها داشته است ولی دراین اواخر اختلافات میان امریکا و روسیه مانند دوران جنگ سرد افزایش یافته است. روسیه جمهوری های آسیای میانه رامنطقه منافع ژوپولیتیک خود می داند . روسیه جنگ در افغانستان را خطر به جمهوری های اسیا میانه و منافع ملی خود می شمارد و در میان سیاستمداران،نظامیان و کارشناسان روسیه اتفاق نظر وجود دارد تا روسیه درتامین امنیت در زمینه های مختلف به افعانستان همکاری نماید  ولی همه با فرستادن نیروهای نظامی در افغانستان مخالفت دارند. باوجود اختلافات شدید سیاسی،مقابله تسلیحاتی و جنگهای لفظی و تجارتی نمایندگان سه کشور اتمی راه دستیابی به صلح را بدون منافع کشور های منطقه نا ممکن می دانند، نمایندگان این کشور ها  در نشست مسکو از طالبان در خواست نمودن تا با دولت مذاکره نمایند.  با توجه از موضعگیری های سه قدرت برتر پیرامون افغانستان دیده می شود با وجود تناقضات شدید در منظره ژوپولیتیک افغانستان هم رقیب وهم مشارک باشند،این رقابت ها و مشارکت ها می تواند در برقراری صلح در افغانستان به  نفع همه باشد درآنصورت شرایط برای خروج آبرومندانه امریکا از افغانستان ایجاد خواهد گردید،  ومردم افغانستان  سرنوشت خودرا بدون مداخله دیگران تعین نمایند .مهم انست تا قدرتهای بزرگ در روند مذاکرات صلح نگذارند مانند کنفرانس بن  افراد و اشخاصی را که سابقه جرمی،بی کفایتی، دزدی وچپاولگری دارند به مردم افغانستان تحمیل گردد،تا هنوز قدرتهای بزرگ تنها با تدابیر  جلوگرانه ونه قاطعانه با تروریسم،قاچاق مواد مخدر، افراطگرایی های مذهبی،نقض حقوق بشر،تساوی طلبی های بشردوستانه، دلسوزی و همدردی خودرا ابراز نموده اند،مردم افغانستان  از دلسوزی های ریاکارانه و به ظاهر صلح طلبانه خسته گردیده اند،افغانستان نیازمند آن است که به جای تدابیر جلوگرانه که به نفع تاجران جنگ است قاطعانه با دشمنان صلح وتروریسم مقابله گردد،در غیر آن جنگ تضاد های منافع در افغانستان برنده نه خواهد داشت و همه بازنده خواهد بود.