عبدالوکیل کوچی

 

برخیز

برخیز که تا ازمن وتوما بسازیم

از قطره و هرچکله دریا بسازیم

یک موج خروشنده توفان تلاطم

یک سیل خروشان فلکسابسازیم

طرح نو سازنده  و کا را وموثر

یک راه حل ی قابل اجرابسازیم

برکلبه ی تاریک ستمدیده مردم

یک روشنیُ شاد دل آرا بسازیم

برخیزکه تا راه بریم سوی افقها

یک جنبش رزمی  توانا بسازیم

تاپرچم آزاده  این خلق وطن را

افراشته در گنبد حضرا بسازیم

از مردم آزاده وبازوی جوانان

یک قوت رزمنده پیشوابسازیم

تعلیم وسواد قلم و فهم سخن را

هر جا همگانی ودل آرابسازیم

باسازش ازخود گذریها وتحمل

یکجبه ی همبسته ویکتا بسازیم

باوحدت همبستگی خلق وطنرا

آزاد ز رنج  و غم دنیا بسازیم

عبدالو کیل کوچی  

 

برخیز

برخیز چشم و دیده رها کن ز خوابها

صبح  امید می دمد    از آ فتا ب  ها

برخیز اره کن دل شب را بتیغ صبح

تا ره بریم بروز ازین  پیچ   وتا بها

برخیز تا که ازرخ خورشید  انقلاب

جاروب گردد این همه گرد سحابها

برخیز رو ب سوی افقهای بیکران

پرو از کن  به   بال  بلند   عقا بها

بنگرکه موج هستی زیبای زنده گی

جاری شود چو موج خروشان آبها

آموزه های مکتب آزاده گی بخوان

در پرتو  حقیقت   درس و کتا بها

مگذارآنکه راهی شبها تیره گیست

همچون  بروز گشته اسیر سرابها

تاریخ پرزجنبش رزم تحرک ست

خوش آندمیکه دررسد روزحسابها

بینم که حق بجای خود درتقررست

هربرگ کاه هرسوپردچون حبابها

امروز هرکه وحشت و بیداد میکند

فردا  شود  فتاده  به  قهر عذا  بها

آن ظالمیکه خانه  ما راخراب کرد

پاسخ چه بایدش  به سوال و جوابها

هرکوکه بیگنا هیرابرچوب داربست

آخر سر خودش  فتد  هم بر طنابها

از جهل چشم  آدمیت  را ببسته اند

نا بود   باد فتنه ی همچون حجابها

برخیز تا نجات وطن را رقم زنیم

با فکرت ی نوین شود باز  با  بها

برخیز با شعارو عمل متحد شویم

تا راه   بریم  بسوی افق  شهابها

تا  پرچم  امید  در آید در اهتزاز

مردم نجات یابد ازین اضطرابها

 

 

 

در راه وطن

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

بیا  تا  طرح  نو  آغاز سازیم

وطن را با  محبت  باز سازیم

چو مرغان  سفید  صبحگاهی

بها ر  تازه و   تراز   سازیم

قفس ها را شکستانده به  ایثار

بسوی  قله   همپرواز  سازیم

در ،  دل  را پیُ   همبستگیها

بسوی   روشنیها   باز سازیم

بنام   رهبر   فرز انه   ی  ما

بوحدت رزم دورانساز سازیم

هزاران تا هزاران هموطن را

برای  این  مهن همراز سازیم

به  عشق ملت  هردم   شهیدم

خلایق را به آن دمساز سازیم

زدنیا ی خموش  و بی صدایی

سخن دان وسخن پرداز سازیم

صفوف خویش رامحکم نموده

وزان موج  فلک انداز  سازیم

تمام  کارگر و ز حمتکشان را

بهم  ، همفکر وهم آواز سازیم

شویم همسو بکوبیم فرق دشمن

ملت را شاد وسر افراز سازیم

بمنظور  دفاع   از خاک میهن

صف پرقوت  و سرباز سازیم

وطن را از وجود داره ما ران

رها  از بند  حرص  آز سازیم

بروی   قله های  رزم و پیکار

سرود  عشق  را  ابراز سازیم

هزاران    پرچم  زحمتکشانرا

به شمشاد وهری احراز سازیم

عبدالوکیل کوچی

 

 

 

++++++++++++++++++++++++++++

 

برخیز

برخیز وطن را زغم  آزاد  بسازیم

این تودهُ ماتم زده را   شاد بسازیم

برخیزوطن راهمه با وحدت یاری

آزاد  زهر دشمن و شیاد  بسا زیم

این خانه ویران شده دست ددا نرا

بار  دگر  اعمار  ز بنیاد  بسازیم

ازآتش خون رسته نما ییم وطن را

با طرح  نو آماده و  آباد  بسازیم

سوزیم طلسمات خموشی بصدشور

از  درد  دل جامعه فریاد بسازیم

داد دل  پرخون تب آلود وطن را

گیریم  ز بیداد فلک ، داد بسازیم

در سنگر آزادی ، برضد  تجاوز

نیروی بپا خاستهُ اضداد  بسازیم

کاخ ستم  و سلطه و بنیاد ستم را

از بیخ بر افگنده وبرباد  بسازیم

این دشمن آزمون شده  بیسرپارا

محکوم سرافگنده ونا شاد بسازیم

ازخطه ی پامال شده  پای تجاوز

قبری به همه قاتل وجلاد بسازیم

تا جای تجاوزگر جانی ترورست

دردوذخ فرعونی و  شداد بسازیم

برخیزکه تاخا ک وطنراهمه باهم

آتش به سر دشمن  کمزاد بسازیم

آشنای قدیمی پی باز آمده گان را

دیوانه و  رویایی وغمباد بسازیم

بالا تزازعشق وطن  نیست بعالم

کزهرنفسی کوهکن فرهاد بسازیم

برخیز که با  جنبش  گستردهُ ملی

این محوطه رادرهمه ابعاد بسازیم

این پرچم آزاده گیُ  خلق وطن را

افر اشته  در قله ُ شمشاد  بسازیم

 

 

+++++++++++++++++++++++++++++++++++

رویای عید

گجا عید است ، کجاعید است؟

کجا تحسین وتمجید است

بجز کشتارخون آتش مرگ وعزاداری

وطن درپرتگاه مهلک وتهدید بربادی

بجز یک عید رویایی

کجا عید است؟

که هرجا گریه وزاری

بهر سو مردم آزادی

هجوم  قتل وخونخواری

به این سرحد جفا کاری

کجا عید است ؟

در آنجایی که گل در پنجهُ خار است

وطن دردست اغیار است

 شرایط سخت دشوار است

بجای گوسفندان خون صدها بیگنه ریزد

منم قربان، تویی قربان

 ومیهن بسته قربا نی

کجا عید است؟

متاع خون مردم درکف حاجی بنام عید

بجیب حکمرانان تروریست پروراعراب

ستمگارانه میریزد

از آنجا در ازآ ء آن بم وباروت می آرند

زسود حج کعبه  دشنه و تابوت میسازند

گهی  ترور ، گهی سنگسار

جمعی  زخمی ، جمعی  بیمار

کسی معیوب ، کسی بیکار

همه ،  از زندگی بیزار

کجاعیداست ؟ میهن زخم خونین است

دل پرخون سی ملیون نفرغمبارغمگین است

بجزبا آن گروه های تجاوزکارغارتگر

بجز دزدان معدنها ورشوتخواروقاچاقبر

 کی دارد عید ؟ کجا عید است؟

اگر مقصود عید مرد می باشد

بچشم اندازیک همبستگیُ مردم هوشیار

که تاهرخفته ازخواب زمستانی شود بیدار

وبا یک جنبش سرتاسری با قوت یاری

بدست آرند آزادی و حق زنده گانی را

همان عید عموم خلق عید همگانی را

وآنگاه برهمه تبریک خواهم گفت

عبدالوکیل کوچی

 

 

 


بالا
 
بازگشت