محمد الله وطندوست
انتخابات، مذاکرات صلح و نقش امریکا در آینده کشور
در این روز ها مسئله انتخابات پارلمانی ، انتخابات ریاست جمهوری و مذاکره با طالبان نه تنها در محافل سیاسی ووسایل ارتباط جمعی بلکه در میان کتگوری های مختلف مردم و در خانواده ها موضوع داغ ،قابل بحث و به اصطلاح نقل مجلس است
نتایج ابتدائی پارلمان همچون قطرات آب در دهن مریض در حال نزع ،تکه ،تکه اعلان شد و سه ماه کامل ذهنیت ها را بخود مشغول داشت. اینکه نتیجه نهائی انتخابات چه زمانی و چگونه اعلان خواهد شد در پرده ابهام قرار دارد.
و غیر قابل پیشبینی است. جالب است که برعلاوه مردم و حلقات سیاسی گویا اپوزیسیون ،زمامداران و سردمداران رژیم نیز از کند کاری کمیسیون به اصطلاح مستقل انتخابات شکایت دارند و هر کدام به نحوی نا رضائیتی خود را ابراز می دا رند.
نجناب قانون پوه سرور دانش معاون دوم رییس جمهور که سکاندار قانون دانسته می شود عملکرد کمیسیون را شرم آور و افتضاح آمیز می داند.
جناب عبدالله عبدالله رییس اجرائیه ،کم کاری و عدم شفافیت انتخابات را غیر قابل قبول می داند.
رییس ولسی جرگه نیز کار کرد کمیسیون را نادرست می داند.
در مورد انتخابات ریاست جمهوری نیز جدول زمان بندی قبلی نقض و تاریخ جدیدی برای بر گزاری انتخابات اعلان شد. اکنون که زمان ثبت نام کاندیدان فرارسیده است بازار کاندیدان احتمالی و تشکیل دسته های انتخاباتی چنان گرم است که همه احزاب ،تنظیم ها و چهره های سیاسی را بخود مشغول داشته رفت و آمد ها ،اتحاد ها ،ائتلاف ها و انقطاب ها هر روز به اشکال جدید تبارز می نماید.
آن عده سیاسیونی که بنابر بزدلی وترس از کاندید شدن بحیث رییس جمهور هراس دارند ،اما شایق معاونیت ریاست جمهوری اند ،سر از پا نشناخته کوچه به کوچه دنبال کاندیدان احتمالی ریاست جمهوری اند و اندرین راه چنان شتاب زده اند که نزدیکترین یاران و همفکران خود را نیز به عقب گذاشته اند.
در پهلوی این دو مسئله ،موضوع مذاکره با طالبان نیز بازار تبلیغات را گرم نموده بنابر اراده دونالد ترامپ رییس جمهور تاجر پیشه امریکا ، زلمی خلیلزاد این چهره شناخته شده و مهندس اصلی حاکمیت امریکائی ـ جهادی کنونی منحیث نماینده دولت امریکا موظف گردیده است تا دوستان قدیمی خود را در میز مذاکره بنشاند و گروه تروریستی و وحشی دیروزی را منحیث نیروی سیاسی مطرح در افغانستان روی صحنه آورد.
کشور های منطقه و همسایگان افغانستان هم برای آنکه از کاروان براه افتیده عقب نمانند ابتکاراتی بخرج داده ،به مشروعیت بخشیدن به طالبلن بذل مساعی می نمایند.
تماس های مسکو ،تهران با طالبان در پهلوی پاکستان ،عربستان سعودی ،امارات متحده عربی و قطر طالبان را چنان مغرور نموده که مذاکره با دولت افغانستان را دون شان خود می دانند و مسایل مربوط به صلح افغانستان را می خواهند با ایالات متحده امریکا حل و فصل نمایند.
در حالیبکه مذاکره خلیلزاد با طالبان در اینجا و آنجا جریان دارد و حتی گفته می شود که اسناد مربوط به توافقات نیز آماده شده ،اما جنگ و ناامنی و اعمال تروریستی کما کان جریان دارد و هرروز از فرزندان صدیق مردم اعم از قوای مسلح و افراد ملکی قربانی می گیرد.
با در نظر داشت وضع موجود در کشور می توان گفت که انتخابات پارلمانی همچون انتخابات قبلی یکی از چالش بر انگیز ترین انتخابات بوده رسوائی آن را نه تنها مردم عادی احساس و درک می کنند ،بلکه زمام دار ان بی آزرم نیز معترف به این افتضاح اند اما به این سوال عادلانه مردم نمی خواهند جواب دهند که اگر کارکردهای کمیسیون انتخابات نادرست ،غیر قانونی و افتضاح آمیز است که واقعا است ،مسوولیت آن بعهده کیست؟
آیا شما ارگ نشینان کمیسیون متذکره را از میان وابسته گان و نور چشمان خود تعین و توظیف ننموده اید؟
آیا شما با مداخلات مستقیم و غیر مستقیم نتایج انتخابات پارلمانی را مهندسی نکرده اید؟
آیا عده یی از کاندیدان پارلمان به دفاتر ارگ و دفاتر کمیسیون انتخابات برای جلب توجه و ترحم سردمداران بالا وپائین نمی روند؟
آیا تقاضا های نا مشروع از بعضی کاندیدان و اخاذی های دالری از جانب کارمندان کمیسیون انتخابات که در وسایل جمعی نیز انعکاس یافته حرف های نادرست وپا درهو است؟
اگر چنین سوالات نادرست است این دستگاه عریض و طویل عدلی و قضائی شما چرا جلو افتر کننده گان ر ا نمی گیرند و حقایق را بصورت شفاف به اطلاع مردم نمی رسانند؟
معلوم است کمیسیون به اصطلاح مستقل انتخابات با کار کرد های تقلب امیز کنونی ،بشارت دهنده انتخابات افتضاح آمیز ورسوای دیگری بنام انتخابات ریاست جمهوری خواهد بود و ماه ها ذهنیت جامعه را با تخلف و تقلب ،به خود مشغول خواهد نمود و بالاخره از صندوق ها ی انتخاباتی کسی بیرون خواهد شد که تصدیق واشنگتن را داشته باشد.
مذاکرات با طالبان وصلح امریکائی نیز نه به معنی ختم جنگ و تامین امنیت در کشور ، بلکه در خدمت منافع امریکا و مطابق خواست واشنگتن پیش برده خواهد شد.
مسئله روشن است!
ایالات متحده امریکا نه بمنظور مبارزه با تروریزم ،تامین صلح و آرامش ،بازسازی و دموکراسی بلکه بخاطر تامین منفعت آن کشور در منطقه ما حضور دارد و افغانستان تخته خیزی برای بر آوردن پلان های دراز مدت و کوتاه مدت آن کشوردر اسیای میانه در نظر گرفته شده است.
چون پلان نفوذ در آسیای میانه و کنترول و نظار ت رقبای بالفعل و بالقوه مورد نظرجدیست ،لهذا بازی های انتخاباتی ،مذاکرات مهندسی شده صلح با طالبان ،انتخاب رییس جمهورآینده ویا هم ایجاد حکومت موقت و تغیر قانون اساسی و جابجائی چهره های شاخص طالبان در حاکمیت ،تاکتیک هائیست بمنظور تحقق پلان متذکره.
تقلیل و ازدیاد نظامیان امریکا نیز بهیچ وجه بمعنی تقلیل نفوذ امریکا در امور داخلی کشور و عدم حمایت از سردمداران پوشالی نیست.
با تذکر نکات یاد شده نباید به این نتیجه رسید که خلق های افغانستان ،نیرو های ترقی خواه وصلح پسند کشورغلی الرغم پراگندگی وعدم تشکل نمی توانند نقشی ایفا نمایندو مجبور اند نظاره گر باشند . بلکه برعکس وضع موجود به نیرو های دموکرات ،ترقی خواه و عدالت پسند حکم می کند که هر چه عاجل به ایجاد جبهه نیرومند ملی ضد جنگ و اشغال بپردازند و توده های مردم را بر ضد سیاست های خائنانه امریکا و پادو های وطنی شان بسیج واز اعتراض های مدنی و مسالمت آمیز مردم به نفع صلح ،استقرار حاکمیت غیر وابسته و قطع جنگ استفاده موثر نمایند و دین ملی و وطنپرستانه خود راایفا کنند...
بالا
بازگشت