بصیرهمت
روزنامه نيويارك تايمز 3 فبروري 2019
جنگ دراز مدت امریکا در افغانستان
در چهاردهم سپتامبر 2001، كانگرس امريكا برای جورج دبليو بوش صلاحيت داد تا با استعمال قوه نظامي بر عليه دولت طالبان اقدام نمايد . طالبان ، نيروي بنياد گراي سني كه يخش اعظم افغانستان را در كنترول داشت و تقاضاهاي مكرر امريكا مبني بر تحويل دهي مغز متفكر حادثه يازدهم سيپتامبر ، اسامه بن لادن ، را رد نمودند . در جلسه مشترك راي دهي کانگرس و سنای امریکا ، مبني بر تفويض صلاحيت نظامي براي دبليوبوش، تنها يك راي مخالف وجود داشت . اين راي مخالف نماينده كانگرس از ايالات ويرجينيا بود كه از جنگ دوامدار ويا ويتنام ديگر هشدار داد . وي خطاب به اعضا كانگرس چنين ابراز داشت:
"ما با ید متوجه باشيم كه جنگ دوامدار ي را كه نه ستراتژي خروج ما معلوم باشد و
نه هدف حملات ما، اغاز نه نماييم"." ما نبايد اشتباهات گذشته را تكرار كنيم."
چندروز بعد تر جورج دبليو بوش در جلسه مشترك ديگر كانگرس و سناي امريكا ابراز
نمود كه وي بايك پلان وسيع نيروي نظامي امريكا را بر عليه تروريزم بكار خواهد
برد . وي چنين اعلام نمود:
"جنگ ما عليه ترور، برعليه القاعده اغاز گرديده مگر درانجا ختم نخواهد شد
".وچنین ادامه داد " اين جنگ تا زماني متوقف نخواهد شد كه ما همه گروپ هاي
تروريستي را در نقاط مختلف جهان تشخيص نماييم ،شكست دهيم و نابود سازيم."
مگر بيشتر از هفده سال از اغاز جنگ امريكا بر عليه تروريزم سپري ميگرددو نيروي
نظامي امريكا در 80كشور ،در شش قاره، مصروف مبارزه و جنگ بر عليه تروريزم است .
مصرف اين جنگ بشمول جنگ عراق و افغانستان و ويتيرانهاي جنك، تاكنون به 5.9
ترليون دالر رسيده است (بر اساس ارقام ارايه شده از جانب پروژه "بهاي جنگ "
در دانشگاه برون).
جنك بر عليه ترور يزم كه به " جنگ دوامدار و طولاني" تبديل شده تا كنون جان در
حدود نيم مليون إنسان را در سراسر جهان گرفته است . بيش از 2.7مليون امريكايي
از 2001 تا كنون در اين جنگ شركت نموده اند . درحدود 7000تن از افراد مربوط به
سرويس هاي خدماتي و در حدود 8000تن از اعضا سرويس ها خصوصي قراردادي امریکا
جان هاي شان را از دست داده اند . بيش از 5370 تن از انانیکه به كشور برگشته
اند از جراحت هاي فزيكي رنج ميبرند و تعداد بيشماري ديگر به أمراض گوناگون
رواني مبتلا شده اند . بيش از يك مليون امريكايي كه در جنك شركت داشته اند از
جانب " دپارتمنت امور ويتيرانها" نسبت معلوليت هاي مختلف، جبران خساره دريافت
نموده اند.
اين خون ريخته شده و اين مصرف گذاف مالي كه در جنگ بر عليه ترور در خارج از
امريكا پرداخته شده بخاطر اين بوده تا از خونريزي در امريكا جلوگيري نمايد و
براي مردم امريكا امنیت بياورد . جوج دبليو بوش در 2004چنين ابراز داشت كه "
ما بخاطر بر عليه تروريستان در افغانستان و عراق ميجنگيم تا با انها در كوچه ها
و شهر هاي مان روبرو نشويم."
اين درست است كه از حادثه يازدهم سبتمبر تا كنون هيچيك از گروپ هاي تروريستي از
خارج نتوانسته اند بر شهر ها و كوچه هاي ما حمله نمايند ،مگر در طي اين مدت بيش
از 200 حمله تروريستي مرگبار ، در داخل امریکا،صورت گرفته است كه بيشتر انها
توسط افرادي انجام شده كه با ایدیای همین گروپ هاي راديكال و ايديولوژي همين
گروپ هاي اكستريميست در داخل امريكا تربیه شده اند . نيمي از اين حملات توسط
بنیاد گراهای اسلامی و به تعداد 86حمله توسط افراد رأست افراطي صورت گرفته
است.
در افغانستان ، جايي كه مبارزه با تروريزم اغاز شد ، مدت هفده سال است كه اين
جنگ بدون يك ستراتژي خروج ويا يك هدف متمركز جنگي ادامه دارد . در زمان تمركز
حضور ناتو در 2011,زمانيكه بن لادن در پاكستان بقتل رسيد ، در افغانستان بيشتر
از 130هزار سرباز از 50كشور بر عليه طالبان ميجنگيدند و نيروهاي امنيتي افغان
را تقويه مينمودند تا اين نيروها بتوانند به پاي خود ايستاد شوند . مگر اكنون
16000سرباز خارجي از 39 كشور در وجود نيروهاي ناتو در افغانستان وجود دارد كه
ازجمله 14000تن أنان نيروهاي امريكايي است .
حضور نيروهاي امريكايي در افغانستان بنابر ارقام ارايه شده از سايت بی بی سی ،
02/01/2019، سالانه 45 مليارد دالر مصرف دارد، مكر دونالد ترامپ ضمن بيانيه
این رقم را سالانه 51مليارد دالر بیان داشت.و در تويتش چنين نوشت ، بمنظور "
مصرف عادلانه" نياز است تا نيروهاي خود را " به خانه برگردانيم."
رئيس جمهور اوباما وعده ختم پيروزمندانه اين جنگ را داد ، مگر در وضع تغيري
بمشاهده نرسيد و بن بست هم چنان ادامه يافت . دونالد ترامپ تكرارا علاقمند ختم
اين جنگ بود . در سال 2012 (قبل از رسیدن به قصرسفید)، دونالد ترامپ ادامه اين
جنگ رادر خور منافع ملي امريكا نمیدانست و اعلام نمود كه مردم امريكا از اين
جنك حمايت نمي نمايند . مگر در 2017، وي در نتيجه تشويق مشاوران نظامي اش ،
پلان تشديد جنگ برعليه طالبان را تحت عنوان " پلان پيروزي" روي كار گرفت و
اعلام نمود كه ما، طالبان و ساير تروريستان را به راحتي شكست خواهيم داد .
اداره ترامپ 4000نيروي تازه نفس جهت اجراي پلان جديد جنگي به افغانستان اعزام
نمود. مادر بم ها نثار جنگجويان گرديد و فضاي افغانستان شاهد دوامدار
حملات شديد هوايي وپرتاب راكت های نيروهاي ناتو برهبري امريكا بود . مگر اين
پلان نيز نتيجه مثمر ببار نياورد و نه باران بم هاي تباه كن ونه سربازان إضافي
هيچكدام بدرد ختم جنگ و سركوب طالبان نخورد ، بلكه برعكس جنك به بن بست بيشتر
رسيد.
در نتيجه ادامه اين جنگ ده ها هزار افراد ملكي از بين رفته و ميرود. مليون ها
تن منازل مسكوني شان را در قراو قصبات ترك نموده به بيجا شده گان داخلي تبديل
گرديد ه اند . مشكل مليونها مهاجر افغان در پاكستان و ايران تا كنون پا بر جاست
. كشت ترياك بمقايسه سال 2002 ، چهار برابر بيشتر گرديده، باوجود كمك هاي
چندين ساله جامعه جهاني افغانستان همين اكنون در جمله عقب مانّده ترين كشور هاي
جهان باقيمانده است . نيروهاي امنيتي افغان كه بايد بعد از خروج نيروهاي جنگي
ناتو بار سنگين جنگ را موفقانه به بيش ميبردنداز سال 2014 تا كنون 45 هزار تن
از اين نيروها از بين رفته اند و اين نيروهاي امنيتي نميتوانند جاي خالي
سربازان كشته، زخمي و يا فراري را پر نمايند.
در حاليكه بارها رقم نيروهاي امنيتي افغان 314هزار تن گزارش شده است، مكر
تحليلگران و أگاهان نظامي رقم دقيق نيروهاي امنيتي افغان رادر حدود 207هزار تن
ارايه ميدارند. پاليسي عدم ارايه ارقام دقيق مرگ و مير سربازان نيروهاي افغان و
واقعيت كنترول دولت در قراء و قصبات افغانستان،از جانب مسيولين امريكا بمردم
اين كشور ادامه دارد . چنانچه مطابق ارقام ارايه شده از جانب دولت امريکا در
سال 2018، 44فيصد از ولسوالي هاي افغانستان تحت كنترول مستقيم ويا تحت نفوذ
طالبان ارايه شده ،در حاليكه در واقعيت 61 فيصد ولسؤالها يا تحت كنترول ويا به
نوعی تحت نفوذ طالبان قرار دارد.
واقعيت اينست كه ، زمان أن فرارسيده تا به اين حقيقت ترسناك روبروشويم که ، جنگ
به بن بست رسيده است ، و در بد ترين حالت خود قرار دارد و در اين جنگ اميدي
ديده نميشود . هدف أولي مردم امريكا تحقق عدالت در برابر بن لادن بود كه
ما به اين هدف رسيديم ،مگر هدف بعدي كه بايد دولت افغانستان را تقويه كنيم تا
به پاي خود بايستد و از مردم افغانستان در برابر دشمنان اين كشور دفاع مستقلانه
نمايد، بدون مصرف منابع هنگفت كه ايالات متحده اماده أن نيست ، ميسر شدني نيست
. دو امريكايي در همين شروع سال 2019 كشته شدند ، نبايد سربازدیگر امريكا در
2020 در افغانستان بجنگد و كشته شود.
گفتگوهاي اخير ميان ايالات متحده و طالبان پيشرفت خوبي داشت ، مگر دولت
افغانستان تا هنوز طرف مذاكره با طالبان نيست زيرا طالبان دولت كنوني افغانستان
را غير مشروع و (دست نشانده) امريكا ميدانند . از همين لحاظ در صورت خروج
قوتهاي ناتو قبل از توافق به صلح، تحميل هرگونه توافقي بر طالبان دشوار خواهد
گرديد .هيچكس نميتواند بعد از خروج قوتهاي امريكا، حتي اگر توافقي هم صورت
گيرد، زنده گي بهتري را در كوتاه مدت براي مردم افغانستان تضمين نمايد .برخي
تحليلگران به اين نظر اند كه امكان تشديد اختلافات و زدو خورد هاي ميان جنگ
سالاران قبلي بر سر تصاحب قدرت، كشور را بار ديگر به يك بي ثباتي بكشاند و بر
سيل مهاجرين افغان بيافزايد و يا طالبان با استفاده از ضعف دولت كنوني و
نيروهاي امنيتي افغان، مواضع بيشتر را دركنترول اورند ودولت كتونی را وادار
به قبول بخش بزرگي از ارزو هاي خود نمايند.
مگر راه بهتر اينست، تا در صورت خروج قوتهاي ناتو از افغانستان ،طالبان ،
دولتمداران و نخبگان سياسي افغان يكجا با بأزيگران فعال منطقه چون پاكستان،
ایران، هند ،چين و روسيه بخاطر ثبات افغانستان و جلوگيري از رشد و فعالسازي
لانه هاي ترور و بنياد گرايي باهم مشتركا راه حلي بخاطر تامين منافع شان
دريابند.
اكثريت عظيمي از مردم امريكا ميخواهند تا اين جنگ ختم شود . اگر دونالد ترامپ
به اين جنگ الي اخير سال جاري خاتمه ندهد ، كانگرس ميتواند صلاحيت داده شه
نظامي سال 2001 و چك سيفدي راكه به قصر سفید داده دوباره مورد بررسي و باز
نگري قرار دهد .
ما در محاسبه مان در مورد اين دراز ترين جنگ در تاريخ امريكا مرتكب درد اور
ترين محاسبات نادرست گرديديم ،ما بايد به اين حقيقت پي برده باشيم كه جنگ در
خارج علاج محو تروريزم نيست . باوجود ادامه جنگ بر عليه تروريزم و موجوديت
قوتهاي ما در 80 كشور ، گروپ هاي تروريستي كه از ايدياي اسلام بنياد گرا الهام
ميگيرند در عكسالعمل با پاليسي نظاميگرایانه و مداخله نظامي ما در سراسر جهان
جوانه زده و ميزند.
در حدود دو دهه بعد از حادثه يازدهم سيپتامبر، حملات تروريستي چه در داخل
امريكا و چه در خارج چنين نشان ميدهد كه تروريزم قوت مسلحي نيست كه در برابر ما
صف أرائي نمايدتا ما انرا با نيروي نظامي شكست دهيم، بلكه ايديالوژي سخت جاني
است كه با فن و تكتيك عمل مي نمايد و مرزي را هم نميشناسد . براي مبارزه با
تروريزم بينالمللي بايد بر عملكرد هاي دقيق استخباراتي ، دپلوماسي بدرد خور و
انكشاف و توسعه تکیه نموده انرا تضعيف نمود، با جنگ هاي بدون ستراتژي معين و
جنگهاي كه خاتمه اش معلوم نيست ، نمیتوان تروریزم را محو نمود. پایان
بالا
بازگشت