شهناز حق شناس

برداشت اعضای بدن

شواهد روزافزون حکایت از داستان هولناک کشتار و قطع اعضای بدن در چین دارد. گزارش‌های شاهدان عینی و پزشکان چین نشان می‌دهد که هزاران تن از تمرین‌کنندگان فالون گونگ برای اعضای بدن‌شان، که در تجارت پیوند عضو با سود گزافی فروخته و پیوند زده می‌شوند، کشته شده‌اند.

عاملان این اقدامات، مقامات دولتی حزب کمونیست چین (ح.ک.چ) هستند که با جراحان، مسئولان زندان‌ها، و مقامات ارتش همکاری دارند.

قربانیان، قبل از اینکه اعضای بدن‌شان برداشته شود در اردوگاه‌های کار اجباری نگه داشته می‌شوند و پس از آن بلافاصله جسدهایشان سوزانده می‌شود.

این داستان که چنان وحشتناک است که باورش سخت به نظر می‌رسد، نخستین بار در ماه مارس ۲۰۰۶ آشکار شد؛ زمانی‌که خانمی ادعا کرد در بیمارستانی که در آن کار می‌کرد، ۴۰۰۰ تمرین‌کننده‌ی فالون گونگ به خاطر اعضای بدنشان به قتل رسیده بودند. وی همچنین گفت همسرش که در همان بیمارستان واقع در خارج شهر شن‌یانگ جراح است، برای او فاش کرد که قرنیه‌ی چشم ۲۰۰۰ تمرین‌کننده‌ی فالون گونگ را از بدن زنده‌ی آنها درآورده است.

یک هفته بعد، پزشکی در ارتش چین نه تنها گزارش آن خانم را تأیید کرد، بلکه ادعا کرد که چنین جنایاتی در ۳۶ اردوگاه کار اجباری مختلف در سراسر کشور در حال رخ دادن است. او اظهار کرد که بزرگترین آنها ۱۲۰۰۰۰ نفر را در خود جای داده است. وی گفت شاهد این نیز بوده که در شب و تحت کنترل امنیتی شدید، جمع کثیری از تمرین‌کنندگان فالون گونگ در قطارهای حمل احشام انتقال داده می‌شدند.

حامیان فالون گونگ و فعالان حقوق بشر در خارج از چین، بلافاصله شروع به تحقیق و بررسی این اظهارات کردند. آنها با بیمارستان‌های چین تماس تلفنی برقرار کرده و وانمود کردند که قصد خرید یک کلیه یا کبد را دارند. در کمال وحشت شاهد بودند که پزشکان یکی پس از دیگری آشکارا تأیید کردند: ما موجودی فالون گونگ داریم؛ فقط به اینجا بیایید و ما می‌توانیم ظرف یک هفته عضو را به شما بدهیم.

دو وکیل برجسته‌ی کانادایی حقوق بشر درحالی‌که از این گزارش‌ها مبهوت شده بودند، بررسی‌های خود را آغاز کردند. در ژوئیه ۲۰۰۶، دیوید کیلگور، وزیر خارجه‌ی سابق در امور آسیا و اقیانوسیه، و دیوید ماتاس، وکیل حقوق بشر، یک گزارش ۱۴۰ صفحه‌ای منتشر کردند. "صحت این ادعاها"، "نتیجه‌ی اسفناک" این گزارش بود. بررسی‌های آنان همچنین نتیجه‌گیری می‌کرد که تعداد بسیار زیاد اعضای پیوندی در چین که از زمان آغاز آزار و شکنجه‌ی فالون گونگ در سال ۱۹۹۹ استفاده شده‌اند ممکن نیست که توسط اهداکنندگان داوطلب و یا زندانیان اعدام‌شده فراهم شده باشد. نگاه کنید به برداشت خونین از بدن.

بنا بر گزارش‌ها، مقامات ح.ک.چ با عجله در حال نابود کردن تمامی مدارک هستند. آنها تورهای نظارت‌شده برای پیوند عضو تدارک دیده‌اند و وب‌سایت‌هایی را که فروش اعضای بدن را تبلیغ می‌کردند پاک کرده‌اند (هرچند که به موقع نبود و پیش از آن، بازرسان موفق شده بودند تصاویری از این صفحات وب را ذخیره کنند). یک وب‌سایت چینی با مباهات گفته بود که آنها می‌توانند عضو مناسب را در یک تا چهار هفته ارائه دهند، درحالی‌که بنا به گفته‌ی متخصصین پزشکی، این محدوده‌ی زمانی غیرممکن است، مگر اینکه بیمارستان‌های چین به موجودی کلانی از "اهداکنندگان" زنده‌ی عضو دسترسی داشته باشند.

مدت کوتاهی پس از آشکار شدن گزارش‌های برداشت اعضای بدن، رهبران حزب از قانون جدیدی مبنی بر منع استفاده از اعضای بدن بدون رضایت فرد، خبر دادند. پس از گذشت بیشتر از یک سال، به‌نظر نمی‌رسید که اصلاً این قانون به مرحله‌ی اجرا در آمده باشد، و این مهر تأییدی بر ادعای کسانی بود که در تمام مدت اظهار می‌کردند این قانون چیزی بیشتر از یک عوام‌فریبی نیست.

در کنار کیلگور و ماتاس، کمیته‌ی بررسی آزار و شکنجه فالون گونگ ‎(CIPFG)‎ ‏http://www.cipfg.org/‎ در کشف و افشای قساوت‌های برداشت اعضای بدن نقشی پیشرو داشته است.