دکتر عارف پژمان

 

شاید آخر، نرسیدیم ، به یلدای دگر...!'

شب یلدا که به رخ آب زنی،پاور چین
عکس و آیینه، زدیوار، بیفتد پائین
واپسین آتش سیگارتو، خاموش شود
برف از پنجره ، مهمان بر ودوش شود
از شب و ثانیه و دلهره ، لبریز شوی
ربع ساعت، همه با گریه گلاویز شوی
پشت ایوان، کمر کوچه، خبر هایی است
سایهء مضطرب عابر تنهایی است !


+++

سال ها شد که زمستان و بهارت، دودی است
بوسه های که فرستی به نگارت، دودی است
کیک میلاد تو، تا شمع مزارت ، دودی است
کوپه ات ، همسفرت، رنگ قطارت، دودی است
عشق ، در مدرسه و خانه، حسابی خشکید
جویباری ز نیلوفر آبی، خشکید !

+++

در میخانه چو بسته است ، سر سنگ خوش است
« بیر» سرما زده ای،بهر دل تنگ ، خوش است
بر سرسنگ، یکی زمزمه ، آهنگ خوش است
شرح این غصهء سی ساله ، به هر رنگ خوش است
نگذاریم که غم رخنه کند، جای دگر

+++

بگو ای یار، شب تیره، سحر خواهد شد؟
به مراد دل ما ، دور قمر خواهد شد؟
دیو درشیشه به نوروز، مگر خواهد شد؟
تخت ضاک زمان ، زیر و زبر خواهد شد؟
شایدآخر، نرسیدیم ، به یلدای دگر...!

 

 

 

 

---

بالا
 
بازگشت