عبدالو کیل کوچی
هشتم مارچ نماد آزادگی ومبارزه دادخواهانه
مثلش بجهان مادر گیتی نزاد
تاریخ ندارد به ما نند ش یاد
یاد اوگرامی همی روحش شاد
این مادرخادم وطن راتب زاد
تجربه مبارزات ملی مبین این حقیقت است که تنها با پیگیری مبارزه مشترک ودر آمیختن نیروهای مردم میتوان بزندگی واعمال قدرت وتوطیه استبداد ،ارتجاع واستعمار خاتمه داد باید جداً خاطر نشان ساخت که دشمنان خلق افغانستان پیوسته از اتحاد نیروهای ملی در وحشت اند وهمیشه با تغیر چهره ها دست بکار اند که مبارزین صدیق راه آزادی را مشغول زد وخورد داخلی شان کنند ودایم در حال تفرقه نگهدارند .اصولی ترین مدافعان خلق وطن را از مردم ودیگر نیرو ها ی ملی منفرد سازند . ما معتقدیم که ایجاد اتحاد تمام نیروهای وطنپرست مشکلات عظیمی در پیش رو دارند و صلح برای همه بشریت جز آن نیروهای ارتجاعی که موقتاً از جنگ سود می برند شعار وخواست همومی است برکلیه نیرو های مترقی وصلحدوست جهان است که با تمام وسایل دست داشته زمینه را برای یک صلح عادلانه ودایمی مساعد سازند . داکتر اناهیتا راتبزاد
بزرگان جهان زن را شهکار خلقت انسان ،ایجاد گر تمدن بشری ،پرورش دهنده نوابغ جهان ،آفرینش دهنده کارهای بزرگ ،کتاب مهر ومحبت ،همکار مردان تا مدارج عالی زندگی ،کانون پر فروغ خانواده ،مرکز مهر ،مظهر عشق ،نمایشگر پاکی ،نمونه عطوفت ،سرچشمه عنایت ،سنگ بنا و آینده ساز جامعه ومیانیگرنجات خوانده اند .
واما او تنها یک زن نبود بلکه یک آموزگار ویک مادر بود ، مادر ایجاد وهستی ، مادر آموزش وپرورش ،مادر بنیادین مکتب انسانیت ،مادر راهیان مکتب آزادگی ومبارزه، اساسگزار نهضت زن ،جنبش بیداری جامعه ، پرچمدار پرشور انقلابی راه عدالت وبرابری ، مشعلدار راه ترقی وسعادت انسان وبلا خره مادر یک ملت بزرگ وسایر زحمتکشان ، وکیل ومدافع حقوق زحمتکشان شهرکابل وخادم مردم مستضعفان کشورویکی از بنیانگزاران جنبش چپ ترقیخواهی وجریان دموکراتیک خلق افغانستان بود .
زنده یاد داکتر راتب زاد از همان آوان جوانی راه مبارزه برضد ظلم وبیعدالتی را در پیش گرفته بود و پرچم مبارزه را همچون شیر زنان ملالی ها ،زرغونه ها وزهرا ها وثریا ها برافراشته نگهداشته وبا احیای نهضت زنان کشور در سال ۱۳۴۴ خورشیدی برای نخستین بار سازمان دموکراتیک زنان افغانستان را بنیاد گذاشت ودر سال ۱۳۴۶ برای اولین بار در تاریخ افغانستان از هشتم مارچ روز جهانی زن تجلیل بعمل آوردند . داکتر اناهیتا راتب زاد بیشتر از نیم قرن عمر پربار خود را در راه مبارزه برای آزادی ، تامین حقوق بشر وحقوق عادلانه زنان کشور وقف نمود .
تحت رهبری زنده یاد دکتوریس اناهیتا راتب زاد ، زنان رنجدیده کشور بدور سازمان دموکراتیک زنان افغانستان بسیج گردیده با فراگیری فرهنگ مترقی ودانش مبارزه خیزش های اعتراضی برای تحقق خواسته های قشر زن راه اندازی گردید .سازمان زنان دموکراتیک زنان افغانستان در عرصه دفاع از وطن همراه با مردان مبارز وطنپرست در جبهات جنگ برضد ارتجاع واستکبار جهانی شجاعانه رزمیده واز خود حماسه ها آفریدند .
همچنان زنان در عرصه فرهنگی وکلتوری کمپاین آموزش زنان را دربخش آموزش وپرورش براه انداخته وبمنظورتحصیلات عالی داخل وخارج کشور بسیج نمودند ودر بخش اقتصادی حضور پربار زنان را در کار های تولیدی وصنعتی مساعد ساخته ودرعرصه اجتماعی با تاسیس شورا های زنان درمحلات در جهت تامین حقوق مدنی واجتماعی ، مشارکت در نهاد سه گانه دولت وقانونگزاری ، کار های پرثمری انجام داده شد .این همه دستاوردهای ثمربخش به ابتکار رهبری واعضای سازمان دموکراتیک زنان افغانستان ثبت تاریخ مبارزات قهرمانانه زنان افغانستان گردید .
گرچه تاریخ مبارزات آزادی خواهی ،مشارکت اجتماعی وجنبش فکری زنان را در امریکا به ۱۷۵۰ و۱۷۷۷ودر اروپا به ۱۷۸۹ میدانند ولی زنان از بدو پیدایش خود به مبارزه دادخوهانه در برابر ظلم ،بی عدالتی ها ، انواع تبعیض وتعصبات جنسیتی ،نابرابری حقوق ،قشر مفتخورظالمان ، زن ستیزان ومرد سالاران دست به مبارزه بی امان زده اند . بگواهی تاریخ ، جنبش رهاییبخش زنان پراز فراز ونشیب ، حوادث وخیزشها وتلاشها ی سیاسی واجتماعیست .
قشر زن ازهزاران سال تا بدینسو در برابر هر گونه موانع قدعلم کرده با ایجاد تغیر وتبدل نقش زن در مبارزه بخاطر رهایی از قید اسارت برجسته گردیده که با صنعتی شدن شغل ونظام تولیدی کارخانه وجهانی شدن سرمایه وظهور عصر تجدد در تضاد با نا برابری واستثمار ،درفاع از حقوق حقه زن ، پرچم مبارزه را علیه ارتجاع واستبداد برافراشته نگهداشته اند .
در کشور ما افغانستان پس از فروپاشی حاکمیت حزب دموکراتیک خلق افغانستان وسازمان دموکراتیک زنان افغانستان با رویکار آمدن دولت های تنظیمی وتکنو کراتها ی تحت الحمایه بار دیگر جنبش ترقیخواهی زنان به چالش های خطرناک روبرو گردید سیستم مرد سالاری ورسم زن ستیزی بار دیگر دامنگیر قشر زن شد که در اثر آن حقوق بشر بشکل کل وحقوق زنان بطوراخص پامال ولگدکوب گردید . از آن به بعد زن در اسارت قسی القلب ترین وستمگر ترین گروها ودرزیر پاشنه های وحشت وبر بریت قرار گرفت ودر راستای جنگ خانمانسوز چهار دهه و گذشته از آن در چند سال اخیر با هجوم گروه های تروریستی در کشور، زنان همچون برده وار تحت ستم مستدام زورگویان سیه دل ودر میان مرگ وزندگی نفس میکنند .
در حال حاضر بدوام جنگ نیابتی و تحمیلی پاکستان و قدرتهای دیگر زن ومرد افغانستان در زیر بار ستمگری های وحشتبار دوره حجر با انواع ظلم وتجاوز دست وپنجه نرم میکنند. یگانه راه حل برای نجات مردم ، همانا همبستگی ملی واتحاد دلسوزانه وتعهد وطنپرستانه کلیه نیروهای داد خواه وطندوست در یک جبهه بزرگ میهنی خواهد توانست وطن را از حالت بد بختی نجات دهد .
عبدالو کیل کوچی
بالا
بازگشت