خلیــلزاد امــریکــایی چــون مــترســک کــهنه به فــرمــایش اشــرف غنــی اســتاد عطــا را از ســر بریده مــی ترســاند.

جناب زلمی خلیلزد در کنفرانس مطبوعاتی که در کابل به همین مناسبت دایر شده بود چنین فرمود:

هموطنان گرامی مثل معروف است که گره که با دست باز شود پس چرا آن را با دندان باز کنیم ، مشکل که از طریق صحبت به شکل مسالمت آمیز حل گردد پس چرا آن را به تنش و تشنج کشیده از زور شمشیر و نیزه استفاده کنیم.

طوریکه قبلا هم گفته بودم حالا به تکرار میگویم ما قوانین طبیعت را نمی توانیم به دلخواه خویش تغیر دهیم ، دو جمع دو همیش چار بوده و هیچگاهی پنج و یا شش نخواهد شد و اگر دست خود به آتش نزدیک کنیم دست مان خواهد سوخت چون بازی با آتش همیش کاری خطرناک بوده و خطرناک باقی خواهد ماند.

قوانین اجتماعی جوامع انسانی نیز مانند قوانین طبیعی به دلخواه ما تغیر پذیر نیستند ولو که ما خیلی آرزوی تغیر آنها را داشته باشیم ، قوانین اجتماعی جوامع انسانی از همان قانون تنازع بقا حیوانی به وجود آمده که حیوان قوی برای بقای نسل خویش مجبور است حیوان ضعیف را زیرپاه کند تا خودش شانس حیات و زندگی بیشتر داشته باشد.

در جوامع ابتدایی و بدوی گروه هایکه جمعیت زیاد تر داشتند و از قدرت بیشتر برخوردار بودند به قلع و قمع گروه های کوچکتر و ضعیفتر می پرداختند اما با گذشت زمان و جاگزین شدن فرهنگ انسانی بجای خصلت حیوانی تغیراتی چشمگیری درین ساحه رونما شده و اجتماعات کوچکتر یا اقلیت های اتنیکی مورد حمایت اجتماعات بزرگتر و اکثریت ها قرار گرفتند.

این روند تا امروز هم در جوامع مختلف جهان ادامه دارد که قوم اکثریت منحیث حامی اقلیت ها از حقوق و امتیازات بیشتری برخوردار بوده و در مقابل مسولیت های بیشتری را نیز عهده دار می باشد و اقلیت های قومی در قیمومیت و حمایت قوم اکثریت در چوکات که برایشان تعین شده به زندگی اجتماعی شان می پردازند که در حقیقت حق به حقدار رسیده و همه در کمال رضایت و سعادت در کنار هم زندگی میکنند.

اما متاسفانه در افغانستان مردم به هیچ چیز باورمند نیستند و حتی به قوانین طبیعی نیز به دید شک نگریسته و قوه جاذبه زمین را هم قبول ندارند.

قوانین اجتماعی که از قرن ها در دیگر کشور های جهان عملی می شوند اینجا با دید خصومت به آنها نگاه شده و غیر عادلانه پنداشته می شوند در حالیکه حکومت اکثریت بدون شک ضامن سعادت و کامگاری اقلیت ها و ایجاد صلح و امنیت در کشور است.

اما اگر اقلیت ها پا را از گلیم پدر بیشتر دراز کنند شاید یک روزی کاسه صبر اکثریت لبریز شده و به اقلیت ها نشان دهد که یک نان چند فتیر است ولی امیدوارم که اکثریت مجبور به انجام چنین چیزی نگردد.

با تقــــــــــــديم حــــــــــــــــرمت

حقــــــــ(شـــمس الحـــق)ـــــــانی

https://www.facebook.com/zahrkhand