انجنیر حفیظ ا له حازم

سخنرانی درسالروز شهادت عبدالعلی مزاری

دوستان  و هموطنان عزیز خواهران و برادران گرامی!

میخواهم صحبتم را با چند بیتی از مولانای بزرگ آغاذ کنم.

چون میخواهم صحبتی داشته باشم در مورد جاویدانگی بعد از مرگ و شهادت عبدالعلی مزاری بزرگ که این ابیات مولانا مصداق این مدعا خواهد بود.

مرده بودم زنده شدم       گریه بودم خنده شدم

دولت عشق آمد و من     دولت پاینده شدم

گفت که دیوانه نه یی     لایق این خانه نه یی

رفتم و دیوانه شدم         سلسله بندنده شدم

گفت که تو کشته نه یی   در طرب آغشته نه یی

پیش رخ زنده کنش       کشته و افگنده شدم

بلی مزاری با مرگ و شهادتش زنده شد, با از دست دادن جانش لایق این خانه شد و با خود گزری مردانه اش در طرب آغشته شد. عشق مزاری به وطنش و ارتباط مزاری با مردمش رابطه دوجانبه نبوده بلکه این عشق به عادت مزاری تبدیل شده بود.

انسانها در کل عمر کوتاهی دارند و این کوتاهی عمر برای بعضی ها جاودانگی همیشگی به ارمغان میگزارد.

در تاریخ بشریت انسانهای بزرگی چون ادیسن, انشتاین,مندلیف و بزرگ مردان دیگری بوده اند که خدمات ماندگار در امر رفاه و ترقی بشریت انجام داده اند که یاد نام این مردان هرگز فراموش نگردیده و به نسل های دیگر به میراث گزاشته میشوند.

وقتی از برق و مزایای آن حرف میزنیم نام ادیسن در ذهن ما جاودانه میشود ووقتی از انقلاب فزیکی سخن بمیان میآید بدون شک نام همیشه ماندگار انشتین سر زبانهاست. و یا تمام عناصری که در طبیعت موجود اند و در هر موردی بخاطر آسایش بشریت کار گرفته میشوند نام مندلیف در ذهن و اندیشه ماست.

در تاریخ بشریت انسانهایی هم بوده اند که بخاطر آزادی انسان ,برابری و عدالت مبارزه کرده اند. و از طرف عمال حاکم تهدید و تحقیر شده اند,شکنجه شده اند, زندانی گردیده اند و از همه حقوق ابتدایی محروم گشته اند ولی دمی دست از مبارزه انسانی و عدالت خواهانه بر نداشته اند و بخاطر تحقق آرمانهای والای انسانی شان تا دم مرگ پیش رفته و اسطوره های تاریخ گردیده اند.

تاریخ هرگز نام های مهاتما گاندی, نیلسن ماندیلا ,مارتین لوترکینگ ,کاسترو و چگوارا را  فراموش نمیکند. گاندی بخاطر آزادی و استقلال وطنش لحظه یی از مبارزه دست نکشید و هرگز چپرکت بوریایی و قدیفه ساده تنش را به تخت و ابریشم نفروخت.

ماندیلا بخاطر برابری نژاد سیاهان در افریقای جنوبی 20 سال زندان را با شکنجه تحمل کرد و لحظه یی در مبارزه اش درنگ نکرد و با فداکاری و از خود گزری به آرمانش نایل گشت.

مارتین لوترکینگ سیاه پوست آزادی خواه امریکایی غرض برابری حقوق سیاه پوستان با سفید پوستان امریکایی و از بین رفتن تبعیض نژادی و حقوق مدنی سالهای خوب عمرش را وقف مبارزه بی امان و دادخواهانه کرد و همیشه در تظاهرات خیابانی در صف اول ایستاد و بالاخره با مرمی دولت مداران امریکا زمانیکه سرود معروف  (من رویایی دارم)  را تکرار میکرد جام شهادت نوشید.

کاسترو و چگوارا انقلابیونی بودند که بخاطر آزادی کوبا از چنگال حکومت دیکتاتوری بتیستا دست به قیام مسلحانه زدند و تار و پود رژیم دیکتاتوری و منحوث بتیستا را بهم ریختند و قدرت سیاسی را در کوبا بدست گرفتند ولی هرگز لباس و کفش عسکری شانرا از تن و پای شان بیرون نکردند.

بلی این افراد و شخصیت ها در ذهنیت تاریخ باقیست و نام هایشان با پاکی و روشنی ثبت تاریخ است. و نسل های بشری پشت سر هم این تاریخ را میخوانند و از آن میآموزند.

مزاری شهید هم از نسل همین ابرمردان تاریخ بشریت است. آنقدر که مزاری بعد از شهادتش شناخته شد در زمان حیاتش شناخته نبود.

چه ویژه گی هایی باعث شد که مزاری را بعد از مرگش بهتر و بیشتر از هر زمان دیگر بشناسیم؟

چرا مزاری با گزشت زمان قلب های جدیدی را تسخیر میکند و رهروانش در بین نسل جوان فراوان و فراوانتر میگردند؟

و چرا ایده های مزاری به سمبول و مکتبی مبدل میگردد که تاریخ برایش صفحه جدیدی باز کرده تا اسطوره باقی بماند؟

جواب این همه سوالات  و چرا ها را میتوان در شخصیت چند بعدی مزاری جستجو کرد. با وجودیکه افکار و اندیشه های مزاری هنوز کاملآ باز نشده و بعضی از ابعاد زندگی او نا شناخته و تحت تحقیق و مطالعه تاریخ نگاران قرار دارد.

از آنجاییکه مزاری شهید در صداقت و راستی ,تقوا و پرهیزگاری, استقامت و پایمردی شناخته شده است. و این از مزاری شخصیتی ساخت که منحصر به فرد بود.

مزاری مرد ساده پوش و بی تجمل بود, او همرنگ جماعت میزیست و در حرف و عملش صادق بود. مزاری هرگز چون دیگر رهبران جهادی تن به تجمل ,ثروت اندوزی و زندگی های شاهانه نداد.

او فقیری بود مثل میلیون ها فقیر هم نسلش و سربازی بود همانند هزاران جان به کف هایی که بخاطر آزادی و برابری در صف اول مبارزه قرار داشت. صلح و برابری که برای خودش میخواست به دیگران هم آرزو داشت,عدالتی که او میخواست به همه شهروندان کشورش یکرنگ و یک سان بود.

مزاری سالهای سال و قرنها در ذهنیت ها مردم باقی خواهد ماند تا آن زمانی که ما جامعه عادلانه و بدون تبعیض را در کشور مشترک مان تجربه نکنیم, تا دمی که همه اقوام ساکن افغانستان شهروندان برابر حقوق وطن شناخته نشوند و از آن مستفید نگردند و تا موقعی که ما همدیگر را نپزیریم, ندا و صدای مزاری طنین انداز گوش ما وراهش روشنایی بخش مبارزین صدیق و عدالت خواه وطن ما خواهد بود که بخاطر این آرمان مبارزه کنیم و قربانی بدهیم.

عبدالعلی مزاری امروز در میان ما نیست لیکن راه ,آرمان و خطی که ایجاد کرده مشعل راه ما خواهد بود.

مزاری ثبت جریده تاریخ عصر ما شده ,او زنده است و جاویدان.

نام و یاد مزاری ماندگار و رهروان راهش فراوان باد.

انجنیر حقیظ ا له حازم رییس عمومی فدراسیون ترکان افغانستان