میر عبدالواحد سادات
پاشنه آشیل افغانستان
درین شب و روز از واشنگتن تا بگرام و اسلام
آباد ، دهلی ، مقر ناتو در بلجیم ، عمان ، روسیه و تهران بحث افغانستان داغ است
و گویی ستراتیژی آقای ترامپ ، آتش به آفاق زده ورییس دیپلوماسی او دل ، شیر
کرده و تا بگرام آمده ، که اولویت سفر کاری را به شیادان پاکستان حالی و
«
متحدین
»
، نا متحد شانرا
«
ملا
»
ساخته و به اسلام آباد
«
زهر چشم
»
نشان دهد ودر دهلی گپ دل خود را با کسانی گوید که ستون فقرات ستراتیژی شان را
میسازند
.
در حد اعلام و در ظاهر کار سرانجام امریکا
و اروپا ، فغان همیشگی مردم ما را تکرار مینمایند که همین پاکستان لعنتی مرکز و
حامی شرارت پیشه گان تروریست میباشد
. (
تخم دیگر بکف آریم و بکاریم زنو ـــ زآنچه کشتیم ز خجلت نتوان کرد درو )
از بوالعجبی های روزگار که دستگاه دیپلوماسی ما از درک آنچه میگذرد ، عاجز اند
و بسیار تعجب آور بود که در روز تدویر جلسه چهار جانبه مسقط
(
عمان
)
که با حملات خونین پاکستان همزمان گردید ، وزیر خارجه ما در بدخشان مصروف
کمپاین تنظیمی بود .
در افغانستان یک وجه مشترک از دولت و تا ناراضیان و مخالفان مسلح بسیار برجسته
است که ، هر کدام بحساب مدعی العموم اجانب
(
امریکا ، روسیه ، ایران ، پاکستان ، هند ، سعودی و
... )
گلو پاره مینمایند و همچنان تصور عام این است خارجیان حلال تمام مشکلات ما است
و گویی ترامپ ، معجزه خواهد کرد إ
متاسفانه بنابر فقدان حاکمیت عقل فراموش مینماییم که همین خارجیان بخاطر منافع
ملی شان ، آتش جنگ را افروخته اند و هر زمانیکه مصالح شان ایجاب نماید ، پوستین
را چپه خواهند پوشید .
قبل از آنکه درین منجلاب و جنگ هاي نيابتي و دور جدید بازیهای جیوپولوتیک
قدرتهای رقیب منطقوی و بین المللی به سقوط کشانده شوییم :
در احوالیکه مقدرات تاریخی ما در دور جدید بازیهای
«
بزرگ
»
رقم میخورد ، بسیار ضرور است تا ما نیز بخود آییم و با رها نمودن یخن همدیگر ،
حلقه اساسی نجات را تشخیص و به آن چنگ بزنیم و پاشنه آشیل خود را تعریف نماییم
:
که عبارت از دولت فاسد و کلیپتوکراسی است و هیچگاهی درد ما ، مداوا و زخم خونین
و ناسور ما درمان نخواهد گردید تا :
دولت مقتدر ملی ، حاکمیت قانون و قوای مسلح ملی نیرومند و غیر تنظیمی و قومی
نداشته باشیم .
موجوديت افغانستان بمثابه كشور كثيرالقوامي در گرو وحدت ملي و بيداري شهروندان
ان قرار دارد
.
مقابله با چالشها و تهديدات و همزمان تلاش براي ايجاد فرصت ها ، در حركت تعميري
و اتكا و اطمينان به نسل جوان كه اكثريت تا به هفتاد فيصد را تشكيل ميدهند ،
رسالت تاخير ناپذير افغانان متعهد بوطن مي باشد
.
با حرمت
بالا
بازگشت