شجاع الحق نوری
رفیقان دیروز؛ دشمنان امروز!
با اعلام راهبرد تازه دولت ایالات متحده آمریکا آیا میشود باور نمود که پاکستان رسمن به عنوان یکی از کشور های حامی هراس افگنی معرفی گردیده و جایش را از رفیق دیرینه به دشمن تازه بدل نموده است. مسله ای ترورست پروری پاکستان تازه نیست، از تجاوز شوروی ها به افغانستان تاکنون سیاستگران افغان و کشورهای منطقه و جهان بر آن اذعان داشته اند. آمریکا و متحدانش از آن زمان تا چند روز پیش با نادیده گرفتن اتهام ها در کنار پاکستان ایستاده و از کمک های پولی و تسلیحاتی، این کشور را مستفید ساختند. اما این نخستین بار است که چنین موضع روشن از طرف رهبری ایالات متحده آمریکا در برابر پاکستان اعلام میگردد.
برای باز نمودن درب موضوع کمی پیشتر رفته و نیاز مراجه به تاریخ است. نظر به اسناد منتشر شده، برای نخستین بار گروهای جهادی به حمایت آمریکا و بعضی کشور های دیگر در پاکستان به وجود آمدن و در برابر نظام کمونیستی در افغانستان و شوروی ها بکار گرفته شدند. در نتیجه بلاک کمونیزم شکست ناباوران را متقبل شد. مجاهدین در آن زمان بنام های مختلف چون اشرار، شورشی، ترورست ، افراطی و نام های از این قبیل مسما بودن نام ای که امروز طالبان و دیگر گروهای شورشی به آن مسما اند. مبارزه آنها در کمال ناباوری موفق به پیروزی شد. پاکستان در آن دوران بهترین استفاده را برد و از هر لحاظ خود را تقویت نمود و از وضعیت بد آن زمان خود را بیرون کشید. پاکستانی ها در زمان قبل از طالبان به نان احتیاج بودند اما در حال حاضر در عرصه های اقتصادی، سیاسی و نظامی بهتر قرار داشته و و در حال رقابت با بسیاری از کشور های منطقه قرار دارد.
پس از پیروزی مجاهدین دخالت پاکستان و آمریکا سبب شد که دولت مقتدر در کابل تشکیل نشود . ثمره آن سبب جنگ های داخلی شد که از آرزوی های دیرینه پاکستان بود. بعدن هم آمدن طالبان سازمان داده شده که بدون شک دست آمریکا و پاکستان در آن دخیل بود. دوره پس از یازدهم سپتمبر و به وجود آمدن نظام نوین در افغانستان در اثر لابی گری های موفق پاکستانی ها، بدون کدام تغییر، این کشور یکی از متحدان اصلی آمریکا باقی ماند. به یقین کامل آمریکایی ها که هیچ شورشی و ترورستی در این کشور حضور ندارد.
اظهارات دولتمردان افغان هم نتیجه چندانی نداشت. با توجه به تدوین راهبرد جدید آمریکا و اعلام آن از طرف دونالد ترامپ آیا میشود باور نمود که رفاقت چهل ساله این دو کشور را پایانی است؟ ایا پاکستان به دشمن تازه آمریکا تبدیل خواهد شد؟ آیا پاکستان منزوی خواهد شد، یا بازی دیگری را پیش خواهد گرفت؟ آیا افغانستان منحیث یک کشور نو ظهور در منطقه قد اندام خواهد نمود و از این منجلاب خود را نجات خواهد داد؟
این پرسش ها، هر انسان را به فکر عمیق فرو میبرد. در چند دهه گذشته که پاکستان از حمایت های بی قید و شرط آمریکا و متحدانش برخوردار بود و حال به آن پشت گردانیده، هیچ تردیدی وجود ندارد که پس از این به ابر قدرت های رقیب آمریکا درب گفتگو را باز نکرده باشد. گذینه های دوستی با روسیه، ایران و چین در سر میز پاکستان قرار دارد. چون در سیاست یک معقوله معروف است که میگویند" دوست و دشمن دایمی در سیاست وجود ندارد".
اینجاست که تصمیم شکست ناتو و آمریکا در افغانستان باز هم در میدان بازی گر بزرگ( پاکستان) قرار میگیرد. حال ضرورت است که دستگاه های استخباراتی آمریکا و متحدانش بیشتر از گذشته فعال شده و در پی تطبیق راهبرد خویش شوند . در صورت فرصت دادن به این کشور، ناتو و آمریکا با این ساز و برگ نظامی و یکه تازی آن در جهان، شکست را پیش از آن که به آن برسد پذیرفته باشد. افغانستان ای که امروز در اکثر مناطق آن جنگ جریان دارد و به یک سرگردانی کلان آمریکا تبدیل شده است در صورت فرصت دادن دیر یا زود شورشیان مخالف نظام بر آن تسلط خواهند یافت. تجربه تلخ ویتام و عراق نباید در افغانستان تکرار شود؛ بی توجهی و بی مسوولیتی در این زمینه دور از تصویر نیست که سومین شکست طولانی ترین جنگ آمریکا در افغانستان تکرار شود.
گروهای ترورستی که اکثر ولایات افغانستان را نا امن ساخته و در این اواخر در پی تفرقه مذهبی در کشور ما میباشند بهترین سرمایه برای پاکستان میباشد، تا بالای آمریکایی ها فشار وارد کند گه به خواست های این کشور زانو بزند. حملات اخیر بالای مساجد مردم شیعه پیام واضح پاکستان است بدون تردید به این راهبرد ارتباط دارد. تشدید همچو حمله ها در آینده دور از انتظار نیست.خوشبختانه که مردم افغانستان در این سال ها برکت رسانه ها آگاه شده اند که داعش کیست و هدف اش چیست. در غیر آن وضعیتی بد تر از عراق و روسیه در افغانستان پیش می آمد.
بالا
بازگشت