دکتورعلی احمد کریمی

چرا افغانستان محکوم به جنگ گردیده است؟

افغانستان امروزصحنه واقعی ازجنهم دراین دنیاست. مردم افغانستان پیروان دین اسلام و قرانند. قران کریم تصویرفوق العاده زیبا از وضع زندگی بهشتیان ودوزخیان ارائه می نماید. اصحاب بهشت باوجودیکه در نعمتهای رنگارنگ غرق اند ومهم ترین نعمت معنوی که نصیب آنها میگردد با لطف ومحبت واحترام همدیگر را می پذیرند «درباغ های بهشتی نه لغو وبیهوده می شنوند، نه سخنان گناه آلود.» درآن جا دروغ، تهمت، افترا، دسیسه سازی، سخنان لهو وبیهوده وکلمات رکیک وجود ندارد، بلکه فقط لطف،صفا ومحبت وپاکی ومهربانی حاکم است و« تنها جیزی که می شنوند درود است درود» وضع زندگی جهنمیان مانند وضع زندگی امروزما درافغانستان است. جهنمیان با وجودیکه «دربادهای کشنده وآب سوزان ، ودرسایه دودهای متراکم وآتش زا» درعذابند بازهم باهمدیگردر جنگ وجدل اند وبا وجودیکه درآتش جهنم می سوزند به لجاجت و بی احترامی نسبت به همدیگر ادامه می دهند.زندگی امروزما چقدر شباهت به وضع جهنمیان دارد. جدالهای تفرقه جویانه، دسیسه سازی های خصمانه، بدگویی های نامنصفانه وغیراخلاقی، جنگ های لفظی، وسوسه های شیطانی، پنهان ساختن خیانتها وجنایتها زیرلعابی ازحق، گناه وریاکاری درلباس زاهدانه، محفل نیشنی های منحرفانه وتوطئه گرانه، پیشوایان گمراه وظالم، نویسندگان وگویندگان فاسد افغانستان را به جهنم واقعی مبدل گردانیده وهنر سازش، دوستی، محبت وفداکاری را ازما ربوده وبجای درود وسلام باهمدیگر بازبان زورو وحشت بر خورد می نمایم وبجای افتخاربه خاطر ترقی وپیشرفت به استخوانهای پوسیده اجداد خود می نازیم .مردم افغانستان دراین دنیا علائم جهنم رادرجان خود آزمایش می نمایند، اصحاب جنهم دربد ترین وضع باز هم  در جنگ وجدال ولجاجت های خود ادامه می دهند. دراین جهنم وحشتزا و به گفته مولانا  پرورشگاه لئیمان، بازار دشمن تراشی برعلیه همدیگر متاع گرانبها گردیده است ودروغگویی وتملق وچاپلوسی ها بخاطر منافع زودگذروموقتی قاعده درزندگی روزمره ما شده است. همه داد ازوحدت ووطن دوستی می زنیم وبه جای اینکه  به زخم های خون آلود وطن مرهم بگذاریم وآنرا خانه خوبان وپاکان بسازیم، بازبان های ظاهرا شیرین ولی قلبهای متفرق وپراکنده خنجر به بدن پاره پاره آن فرومی بریم. خیام حکیمی بزرگ ما وازافتخارات فرهنگی جهان میگوید: فردوس دمی ازوقت آسوده ماست. و دوزخ شرری ازرنج بیهوده ماست. چگونه آسوده خاطر باشیم که درسینه های ما باد شگفت انگیزکینه وحسادت می وزد،گویا سرنوشت به خاطر نیت های ناپاک مارا محکوم به جنگ وشرررنج های بیهوده گردانیده است. ما خودرا مردم قهرمان و آزادی دوست می دانیم. اما قهرمانی را نمی دانیم، قهرمان کیست؟ قهرمان معامله گر،کاسب وامتیاز طلب نیست ونام پرافتخار قهرمانی  را به جاه طلبی وپول نمی فروشد. قهرمان بی احترامی وبی عدالتی رابرقوم دیگر توهین واهانت به قوم خود می پندارد . قهرمان مانند چهارفصل سال بهار، تابستان، خزان وزمستان طبیعت کثرتگرا دارد ودرهرفصل از جلوه وشکوه زیبایی های طبیعت احساس طراوت وشادابی می نماید. قهرمان عاشق انسان وانسانیت است. قهرمان به خاطر قدرت  به میل خود سرنوشت مردم وکشور خودرا بدست بیگانگان نمی سپارد.ما به غرور های احمقانه و هیجان های بچه گانه خود راآزادی خواه وآزادی طلب میدانیم،ما خود نمی توانیم رهبر خودرا انتخاب نمایم ودیگران غدارترین افراد رابرما می قبولانند وما با شعار وولوله هیجان انگیز ازاو استقبال می نمایم، قهرمان درراه آبادی وآزادی وطن جان می دهد، قهرمان نمی تواند آرام بخوابد وقتیکه می بیند میلونها زن وکودک بی سرپرست ازگرسنگی می میرند وصدای میلونها آواره ومهاجردرسراسرجهان ازقرارگاههای کشورهای جهان ترانه دردآلود غربت را می سرایند.آزادی بزرگترین نعمتی است که خداوند به بندگان خود عنایت نموده است. معنای واقعی آزادی آن است تا حق زندگی ،اصالت فردی،کرامتهای انسانی، تساوی طلبی های بشردوستانه درآتش جنهم که لئیمان روزگارما افروخته  نسوزد. مردم دنیا به قهرمانی وآزادی دوستی ما می خندند، مفسرسیاسی امریکایی دریکی ازمناظره های تلویزونی روسیه، دولت امریکا را انتقاد نمود که افغانستان کشورخون وخشونت است و رهبران این کشورهمه فاسد، دروغگو ، گدا وتجمل پرست اند و تمام افغانستان به خون یک سربازامریکایی نمی ارزد. به باور کارشناس دیگردرامورافغانستان، افغانها ویژگی های خاص خودرا دارند همه تطمیع میگردند واکثرشان درباره همدیگراعتماد ندارند، درجنگ وجدل،توطئه وسخن چینی بر علیه همدیگررقابت دارند ودولتهای افغانستان عادت نموده اند که باکمک مالی ونظامی بیگانه برعلیه همدیگرجنگ نمانید.جنگ دردرون دولت ونفاق های قومی،زبانی ومذهبی تنوراین جهنم راداغ ترساخته است. شراره های جهنم افغانستان به کاخ سفید نیززبانه کشده است. بحرانهای افغانستان  دونالد ترامپ رئیس جمهور امریکا را دچارشوک گردانیده و نمی داند درافغانستان چه میگذرد وچرا امریکا دراین طولانی ترین جنگ باکمک تمام کشورهای ناتو تاهنوزنه توانسته ماموریت خودرا موفقانه انجام بدهد. ترامپ اگرچه دیپلومات نیست ودرطول شش ماه نه توانسته است مهارت خودرا درجلب مردم امریکا نشان بدهد اما دولتمرد متهورو بی پرواست. ترامپ وعده داده است که روح تازه بربدن پژمرده امریکا بدمد وامریکا اول وبرتراز همه باشد . اوقیمت وارزش مالیات مردم امریکا را میداند که سالانه 45 ملیارد دالردرآتش جهنم افغانستان می سوزد، این درحالی است که نظامیان امریکا ازاوضاع افغانستان تصویرسیاه وتاریک ارائه می نمایند. جیسم متیس وزیردفاع امریکا اعتراف می نماید که ما درافغانستان برنده نیستیم. تا هنوز ترامپ استراتیژی جدید نظامی وسیاسی امریکا راتصویب نه نموده است ولی آنچه مسلم است امریکا  افغانستان راترک نمی گوید ومردم ما نیزمیدانند که بدون امریکا برادرکشی های جنایتکارانه گذشته دوباره تکرارمیگردد. آیا حضوردوام دارامریکا به نفع ما خواهد بود؟ روابط وهمکاری دوستانه نه تنها با امریکا بزرگترین کشورعلمی واقتصادی جهان به نفع ماست بلکه روابط خوب باتمام کشورهای جهان شرط اول موفقیت محسوب میگردد ولی همکاری با وابستگی فرق دارد.مادرصحنه جهان بازیگرنیستیم، ما وابسته ایم، مابه جنگ محکوم گردیده ایم ماتاهنوز نمی دانیم که خود باید مشکلات خودرا حل نمایم، آبادی وسرفرازی وطن به خود ما تعلق دارد واین آبادی وسرفرازی زمانی میسرمیگردد که احساس مسئولیت مشترک به خاطرسرنوشت مشترک ومیراث مشترک داشته باشیم وتازمانیکه بیماری های روحی وفکری خودرا مداوا نه نمایم قادربه نجات کشور ازجهنم این دنیا نه خواهیم گردید . مطبوعات دنیا می نویسند که افغانستان سرزمین نفرین شده است وبه جنگ محکوم گردیده است چون تمام اقوام افغانستان درحق همدیگرظلم می نمایند وازحمایت قدرتهای بزرگ بجای اصلاحات به تصفیه رقبای سیاسی خود می پردازند وکمتراحساس می نمایند که ملت واحد اند.