محمد الله وطندوست
فرهنگیان را در حیات شان گرامی بداریم
بمناسبت گرامیداشت از عبدالوهاب مددی
در کشور ما افغانستان و بسا کشورهای شرقی، هنرمند و فرهنگی، شاعر و نویسنده، ژورنالست و مورخ ،معمولا بعد از مرگ مورد توجه جامعه قرار می گیرد و همه بعد از پدرود و فقدانش او را ضایعه جبران ناپذیر می دانند و نبودش را تاسفبار می خوانند. اما در حیات یک فرهنگی ،نه مقامات مسول دولتی و نه هم جامعه ،کمترین التفاتی به تلاش ها و خلاقیتش مبذول نمی دارند و با بی مهری و کم لطفی از پهلوی کار هایش می گذرند. علی الرغم چنین وضعی، افغان های مقیم خارج و حلقات فرهنگی و اجتماعی و اتحادیه های مربوط آنان گاه ناگاه از شخصیت هایی موجود فرهنگی نیز بعضا تجلیل بعمل می آورند و دستاوردهایش را ارج می گذارند که عنعنه ایست نیکو و سنتی است ستودنی. اینک افغان های مقیم آغوس دنمارک و انجمن جهانداران غوری نیز ضمن تجلیل از نود و هشتمین سالروز حصول استقلال سیاسی کشور ، از شخصیت فرهنگی و هنر مند پر آوازه کشور محترم عبد الوهاب مددی کارمند شایسته فرهنگ افغانستان تجلیل بعمل آوردندو به مقام هنری موصوف ارج گذا شتند که مایه تمجید و ستایش است.
آری حرف در مورد عبد الوهاب مددی سراینده سرود معروف میهنی «وطن عشق تو افتخارم»
است که با هربار شنیدن این آهنگ هر افغان احساس غرور می کندو لبریز از هیجان وطنپرستانه می گردد.
محترم عبد الوهاب مددی که در محیط فرهنگ پرور هرات در قریه ترکان سفلی ولسوالی انجیل در سال 1318 هجری شمسی زاده شده است ، بعد از کسب تعلیمات ابتدائی در زادگاهش ، در مکتب ابن سینای کابل شامل شده و از آنجا راه مکتب تخنیک ثانوی را پیش گرفته است. وی بنا بر استعداد و شایستگی به بورس تحصیلی المان معرفی شده و دو سال کامل مسلک موزیک ژورنالیزم را فرا گرفته و بعدا هم چندین بار غرض تکمیل تحصیلات عالی در المان بوده است.
مددی بنا بر تصریح خودش در بادغیس آواز خوانی را از چوپان بچه گان همسالش فراگرفته و با وجود قیود دست وپا گیر فامیلی و محیطی کوشیده است مخفیانه آواز بخواند. وقتیکه بار اول به رادیو کابل راهش داده اند، سروده سیاه موی و جلالی را بصورت مستقیم در رادیو اجرا نموده در عرصه آواز خوانی در محیط کسب شهرت نموده است. عبد الوهاب نوجوان که ابتدا بنام هراتی و بعدا بنام رنجور همه موانع را در عرضه هنر ش پشت سر گذاشته بود، بالاخره به عبد الوهاب مددی شهرت سراسری وطنی کسب نموده صدای رسایش کشور های همزبان و هم فرهنگ را نیز در نوردیده به هنرمندی با نام در پهنه موسیقی تبدیل شده است.
اما اگر ما شهرت این هنرمند را تنها در عرصه آواز خوانی محدود سازیم، در حقیقت جهات دیگر فعالیت های وی را نادیده می گیریم. موصوف منحیث اولین موزیک ژورنالست کشور در معرفی هنرمندان عرصه موسیقی نقش مهمی ایفا نموده و با معرفی موسیقی غربی و چهره های برازنده هنرمندان غرب زمین نیز خدمات قابل قدری را انجام داده است.
عبد الوهاب مددی در حالیکه یک صد و پنجاه آهنگ اجرا نموده ، در زمان تصدی اش در آرشیف رادیو افغانستان سی آهنگ خود را از ردیف خارج نموده یک صد وبیست آهنگش را درآرشیف رادیوگذاشته است.
او کمپوز هایی را به آواز خوانان دیگر کشور نیز تهیه نموده است. میرمن ژیلا، استاد مهوش ،آزاده ،احمد ظاهر خانم پروین ودیگران در تهیه آهنگ از مددی مدد خواسته اند و او نیز بی ریا یاری رسانیده است.
یکی از کار های اساسی و ماندگار محترم عبدالوهاب مددی تالیف کتاب قطوری به 488 صفحه در مورد موسیقی کشور است که بنام «سرگذشت موسیقی معاصر افغانستان» در سال 1375 در ایران اقبال چاپ یافته و در سال 1390 بنابر اهمیت و استقبال علاقمندان با دیگر چاپ گردیده است. مددی در این کتاب که در هفده فصل ترتیب شده ، آواز خوانان،کمپوزیتوران و نوازنده گان کشور را از سال 1242تا 1370هجری شمسی معرفی نموده، سیر موسیقی را در بیشتر از یک صد سال مورد پژوهش قرار داده است. کتاب متذکره منبع قابل اعتبار برای پژوهشگران عرصه موسیقی و در نوع خود کم نظیر و حتی بی نظیر است.
محترم عبدالوهاب مددی به ترجمه یکی دو رساله نیز پرداخته ، از طریق مجله پشتون ژغ که بعدا بنام آواز به نشرات خود ادامه می داد و همچنان مجله هنر ارگان نشراتی اتحادیه هنر مندان افغانستان ، به علاقمندان موسیقی تقدیم داشته است.
قابل تذکر می دانم که در کمیته دولتی رادیو تلویزیون و افغان فلم ،زمانیکه با هم همکار بودیم،بر علاوه جلسات اداری ،گاهی فرصت میسر می شد تا با هم چائی بنوشیم و از صحبت همدیگر مستفید شویم. من جناب مددی را مردی بی مدعا،خدمتگذاری بی توقع، دوستی صمیمی و و انسانی با تواضع ودر عین حال هنرمندی سخت کوش و جدی تشخیص نموده بودم که خوشبختانه بعد از سپری شدن بیشتر از سی سال ارزیابی خود را در مورد این شخصیت برازنده صادق می دانم و او را شایسته تجلیل و تکریم فراوان.
در حالیکه اقدام انحادیه افغان های شهر آغوس و انجمن جهانداران غوری را در این مورد می ستایم، از مدعیان و مسوولان امور فرهنگی کشور تقاضا می کنم که این استاد مسلم موسیقی کشور را در پهلوی استادان بزرگ موسیقی ،همچون استاد قاسم،استاد سرآهنگ،استادمهوش، استاد غلام حسین،استاد اولمیر ودیگران با لقب استادی مفتخر نموده در دستاورد های بیش از نیم قرنه محترم عبدالوهاب مددی ارج بگذارند.
به محترم عبد الوهاب مددی این چهره شناخته شده و برازنده موسیقی کشور صحت کامل و سعادت همیشگی آرزو می کنم.
بالا
بازگشت