خواجه عبداله احرار
دلنوازی
خـدمـت خلـق خدا کـن تا به قـرب حـق رسی
نیـست والاتـر از ایـن ایثـار به نـزد کـردگـار
چـون رضای حـق به خرسندی دلها بسته است
دل بـدست آور که گـردی در دوعـالـم رستگار
دلنوازی کار هر کس نیست به جـز صاحبـدلان
کار انسانی فقط این است از این کار دست مدار
هیـچ خلـقـی را حقـیر مـشمار به چشـم کـم مـبین
تا زخــود خــواهـی نـگــردی پـایــمــال روزگــار
نیست غــرور و خـود پـسنـدی در نـهـاد بـا خــرد
قــدرت دنـیـای دون همچون حباب است هــوشدار
از تکــبــر دور بـاش خــود را زکــس والا مـبـین
تـا نـگـردی پـیـش مــردم هــرزه فـکـر و بی وقـار
قـلب انـسان شـریـف مـمـلواسـت ز عـدل و عاطـفه
کـی شـود وحـشی چـو گـرگـان و پـلنـگان خـونخوار
مــردم دانــا و خـیـر انـدیـش بـه مـثـل مـاه و مـهــر
فیض شان عا م است نپرسند از کسی کـیش وتـبـار
مکتب انـسـانـیـت ایـن اسـت اگــر کـس فـهـم کـنـد
تخـم نـیـکی در زمـیـن پـاشـیـد که نـیـک آرد بـبـار
آدمــیـت را چـنـیـن اخـــلاق مـیـبــایـــد (احـــرار)
تـا جـهـان از آدمــی گـلـذار شــود، نـه شـوره زار
..
بالا
بازگشت