ســید مقصـود برهان
به استقبال از شعر استاد خلیل الله خلیلی
مقدم بهار
باز آمـــــدی به کلبه من خوشنـــــــــــما بـهار خـــــرم بشــــد زمـــــقدم تو ملک ما بـــهار
ما جــــز فســـــــــردگی نــــــدیدیم سالـهاسـت در انجــــماد رفــتـه همـــی روح ما بـــهار
کردی به حــــرف تند خلــــیلی که گـفته بـود
« گوئــــــــید بــه نـــو روز دگــــر بار نیآیــد برکلــــبه خونـــین کفــــنان ره نگشـــــــاید»
راهـــــــی مبــــر به خانه درد آشـــنا بــــهار
نو روز ســــــــر مزن تو به ملک و دیار مــا در خـــون نشستــه ملـــت ما ســـالــها بـــهار
شد مدتی که غرقــــــــه بخـون است اینــوطن پائــیز و نوبـــــهار همــــــی درشـــــتا بهـــار
آتش زنـــد زبانه بـــــه جـــــــای گل و ســمن در هر وجب ز کشــــور زیبــای مــا بـــــهار
بارد زبسکه راکـــــــت و خمپاره روز وشـب سوزد به باغ تاک سبــزه به صحرای ما بهار
از تــند بـاد ســـــرد حــــوادث چـــه گویمــت خشکــــیده گل به شاخــــه زیبای مـا بــــــهار
گشــــــته علــیل و زار همـــــــی مادر وطــن چشمــم به توست تا کـه ببخشـــــی شفا بــهار
چیــــزی نگـشـت نصیب ز ســـردی روزگـار بر تاکزار وســــرو سمـــــن ســـای ما بــهار
نو روز تســـت طلــیعه ســــبزی وخــــــرمی تجلــیل از او فــــــرض بود بهـــــر ما بـــهار
نو روز رســــــیده است بما تحــفه یی بزرگ از جـــــد مــــا هـــــدیه یـــــی از آریا بــــهار
در مـــــــقدم تو سبــــــزه وگــل موج میزنـــد از مــا دریـــغ مـــدار چمـــن پر صفا بــــهار
از دســت انـــــــتحاری و هم انفــــــــجار بــم صـــد جــا شکسته ســــــرو دلارای ما بــهار
دیــــــگر بس است جنگ کشتن افراد بیگــناه زینـــت ببخش با گـــــل ومل دشـــــت ما بهار
صــلح وصـــــــفا نیاز زمان است تو ببـــــین هــــــدیه بکـــن تو عصر مطــــلای ما بــهار
افتاد ایـــم به ملـــک غریـــب دور از دیــار راهـم بـــده کـــــنون به وطــــن دلگشـــــا بهار
تو خوب کــردی تا که گــذر کردی این زمان بـــخشیدی روح تــــــازه همـــی جانــفزا بهار
یا رب تـــو آر امــن و امـانــی بـــه کشـــورم
برهان کند شادی به صــــلح و صـــــــفا بهار
..
بالا
بازگشت