محمد الله وطندوست
هراس افگن خوب و بد وجود ندارد
اما طالب خوب و بد چطور؟
رئیس جمهورمتفکر افغانستان در این روز ها از رویکرد جدید در برابر هراس افگنان صحبت دارد و می خواهد با شمشیر کشی حریفان را از پا در آورد. وی در مجلس شورای ملی اظهار داشت که هراس افگن خوب و بد وجود ندارد. هر کس که هراس افگنان را به خوب و بد تقسیم کرده، عاقبت مصیبت این دسته بندی دامنگیر خودش گردیده است. تا اینجای حرف، حرفی ندارد. بایست برای رئیس جمهور محترم ما ماشالله و احسن گفت. اما جناب شان بلافاصله در معرفی دشمنان افغانستان می فرمایند که القاعده، داعش، گروه حقانی و بخشی از طالبان دشمنان مردم افغانستان اند و با داعش و القاعده مذاکره و صحبت منتفی است. اینجا می توان از جناب شان پرسید که القاعده و داعش چه زمانی در مذاکره و مفاهمه مطرح بوده اند که کنون از فهرست مذاکره کننده گان کشیده شده اند و طالب خوب و بد و یا طالب قابل مذاکره و طالب قابل مجازات را در کدام لابراتوار و انیستیتوت و دستگاه تشخیص داده است که دولت می تواند آنان را تفکیک نماید. شاید گفته شود که طالبان بعد از مرگ رهبر یک چشم شان به چند گروه تقسیم شده بعضی از این گروپ ها خواستار صلح و مذا کره اند. اولا تا هنوز هیچ گروهی تمایل خود را به صلح ابراز نداشته همه طالبان در طبل جنگ می کوبند. از جانبی این گروه ها همه یک دست و متحد عمل می کنند و در صحنه هراس افگنی یکجا حاضر اند
جالبست جناب رئیس جمهور فرمودند که در حادثه اخیر کابل در زمره کشور های که این عمل وحشیانه را تقبیح کردند، عربستان سعودی در راس قرار داشته، سردمداران پاکستان نیز با دولت و مردم افغانستان ابراز همدردی نموده اند. اینکه جناب شان به خادم حرمین شرفین زیاد عطف توجه دارند و در موارد متعددی به حکمروای وهابی عربستان چشم امید دوخته اند، معلوم نیست از کجا سر چشمه می گیرد. در حالیکه همه کس می داند که یکی از کشور های تمویل کننده، تربیت کننده و تجهیز کننده طالبان، عربستان بوده که حاکمیت این وحشیان قرون وسطایی را نیز به رسمیت شناخته بود
بحث دیگر جناب رئیس جمهور در جلسه شورا موضعگیری در برابر پاکستان بود. وی اظهار داشت که از پاکستان بیشتر از این طلب صلح نخواهد کرد و توقع نخواهد داشت که کشور پاکستان طالبان را در میز مذاکره حاضر نماید. تا اینجا جناب شان درست فرمودند، اما باز هم توقعاتی را ابراز داشتند مبنی بر اینکه باید پاکستان هراس افگنان طالبی را سرکوب نماید و لانه هایش را تخریب نماید و حتی سرکرده های شان را به کابل بسپارند تا در اینجا محاکمه گردند.
یاللعجب! چنین توقع دوستانه و برادرانه از کشوری که سردمدارانش افغانستان را حیاط خلوت خود تلقی می کنند و حاکم نظامی قبلی اش تا دریای آمو چشم دوخته و نگران معادن زیر زمینی جوزجان و بدخشان بود، چگونه ممکن است؟.
آیا صدراعظم فعلی آن کشور نوازشریف نابودی قوای مسلح افغانستان را از افتخارات خود نمی دانست؟ از چنین دشمن آشکار و علنی مردم افغانستان که حتی در همان لحظاتی که جناب رئیس جمهور در شورا صحبت داشتند، توپخانه اش در گوشته ننگرهار مصروف عملیات نظامی بود، چگونه می توان توقع داشت که مخالفین مسلح مردم افغانستان را که ناز پرورده دستگاه استخبارات آن کشور است مورد پیگرد قرار دهد و حتی به چنگ قانون در افغانستان بسپارد. چنین توقعات جز خود فریبی و اغفال مردم نتیجه و دستاورد دیگری نمی تواند داشته باشد
از مجموع صحبت ها و طرح های رئیس جمهور بر می آید که دولت به اصطلاح وحدت ملی نا گزیر گردیده است در برابر خواسته های جدی مردم مبنی بر تامین صلح و امنیت موضع خود را روشن نماید. اما از آنجاییکه فساد سر و پای این دولت را فراگرفته و تمامیت خواهی تیم های متشکله دولت، اتحاد و همکاری مشترک را لطمه زده است، مبارزه قاطع علیه هراس افگنی چندان از دولت امریکایی_جهادی فعلی ساخته نیست
در نابودی تروریسم و سرکوب قطعی دشمنان مردم، جزتشکل نیروهای ملی، عدالت خواه و وطن پرست و بسیج توده های مردم راه دیگری سراغ نمی شود. نیروی لایزال مردم و قدرت شکست نا پذیر توده ها می تواند دشمن را سرکوب و صلح و امنیت را به ارمغان آورد، نه صحبت های احساساتی رئیس جمهور و دیگر سرمداران رژیم که در سابق نیز بارها تجربه شده است
بالا
بازگشت