محمد الله وطندوست
آیا حکومت وحدت ملی پروگرامی برای شکست مخالفان مسلح دارد
طوریکه دیده می شود با فرارسیدن فصل بهار این فصل زایش و رویش طالبان طلمت وتاریکی با سماجت وخیره سری کمر به نابودی نور وروشنایی بسته اند و می خواهند با هراس افگنی جلو زایش و رویش را بگیرندو نطام ضد انسانی قرون وسطایی را مسلط سازند.
اطلاعات می رساند در بیشتر از بیست ولایت ,مخالفین مسلح حضور جدی دارند و قادر اند بی امنی و نا ارامی را تداوم بخشند. قندوز,سرپل و فاریاب در شمال ,در پهلوی هلمند و ارزگان در جنوب ,در معرض شدیدترین خطر حملات مخالفین قرار داشته امکان سقوط ولسوالی ها و حتی مرکز ولایات متذکره متصور است. از قندوز خبر های ضد ونقیض در رسانه ها نشر می گردد. گاهی گفته می شود در ولسوالی چهار دره که در پنج شش کیلومتری قندوز قرار دارد طالبان مسلط اندو زمانی از پیروزی نیرو های مسلح در دشت ارچی وقلعه زال صحبت می شود. در سرپل نیز در حالیکه ولسوالی کوهستانات در قبضه مخالفین است از حمله طالبان در سوزمه قلعه و صیاد صحبت می شود و حتی قریه های که در ده پانزده کیلومتری مرکز ولایت قرار دارد به جولانگاه طالبان تبدیل شده است. در ولایات فاریاب و جوزجان نیز امنیت ولسوالی ها شکننده ولرزان است.
در هلمند از جنگ در نواحی شهر لشکرگاه مرکز هلمند گزارش داده می شود و در ارزگان نیز ولسوالی های با امن سراغ نمی شود.
این وضع تاسفبارکه با *عملیات عمری* از جانب طالبان این نیروی ناراض دولت بوجود آمده, نشان دهنده ادامه پلان های جنگی همسایگان طماع و کشور های دور ونزدیک است که تحقق اهداف استراتیژیک خود را در ادامه جنگ می بینند و در تامین صلح هیچگونه علاقمندی ندارند.
دولت افغانستان در برابر این وضع فقط حالت تدافعی دارد و از پلان پنج ساله امنیتی صحبت می کند
شورای امنیت ملی کشورکه عالی ترین ارگان امنیتی تلقی می شود اخیرا پلان پنج ساله امنیتی را طرح نموده که هنوز از تصویب و تحقق آن خبری نیست.
آیا طرح پلان امنیتی پنج ساله در کشوری که وضع امنیتی هر روز وهر ساعت در حالت تغیر است, می تواند عملی و قابل تحقق باشد?
از جانبی آیا طرح پلان پنج ساله نشان دهنده آرامش خاطر سردمداران در قبال امنیت مردم و نشان دهنده بی تفاوتی آنان در برابر زنده گی مردم نیست ? طرح کننده گان پلان از همین حالا پیام نمی دهند که حد اقل تا پنج سال آینده از صلح و تامین امنیت خبری نیست?
اگر احیانآ این پلان پنج ساله تحقق نیافت مردم چند پلان پنج ساله دیگر را انتطار داشته باشند تا امنیت تامین گردد?
از جانبی دولت با دستکاری در شورای عالی صلح ,راه اندازی مذاکرات چهار جانبه و حتی طرح نقشه راه ,امید واری کاذب تامین صلح وقطع جنگ را بمیان آورده تا جایی پیش رفته است که رییس جدید شورای عالی صلح از نا مشروع بودن جنگ در برابر طالبان صحبت می نماید.
آیا با چنین طرح ها صلح می تواند تامین شود وامنیت اعاده گردد?
مسلما این طرح ها جز کاغذ بازی و فریب اذهان توده ها هدف دیگری را دنبال نمی کند. در غیر آن دولت با استفاده از تجارب قبلی می توانست ولایت قندوز را تحکیم بخشیده مجال قد افرازی دوباره مخالفین را در آن ولایت ازبین می برد. در فاریاب و سرپل نیز زمانیکه با حضور معاون اول رییس جمهور مخالفین سنگر ها را رها نموده پا به فرار گذاشته بودند زمینه استقرار نیرو های دولتی در محلات تامین می شد و نیرو های محلی برای دفاع تجهیز و آماده می شدند تا زمینه جولان دو باره طالبان در ساحات قبلی شان میسر نمی گردید.
با در نطر داشت وضع موجودو با توجه به نیات سبردمداران حکومت وحدت ملی سرنوشت جنگ و صلح را در افغانستان نه این حاکمان مزدور بلکه باداران منطقوی و ین المللی شان تعین می کند و تامین صلح و یا دوام جنگ به نیات, اراده و بالاتر از آن به منافع استراتژیک آنان مربوط است.
اما اگر نیرو های ملی,ترقی خواه ,عدالت پسند و وطنپرست با اتحاد و هماهنگی ,مردم را بر ضد هراس افگنی بسیج نمایند و نیروهای مردمی از قریه ,شهر, ولسوالی و ولایت خود دفاع کنند و خیزش سرتا سری مردمی سازماندهی گردد, بی امنیتی جنگ و ناآرامی می تواند به کمترین فرصت ,به صلح ,آرامی و امنیت عام وتام چهره بدل نماید.
بگذار دولتمردان مزدور به پلان بازی های پنج ساله و ده ساله مصروف باشند اما مردم با قیام و خیزش هم هراس افگنان و هم سردمداران مزدور را به نابودی ومحو کامل سوق دهند.
یادداشت :
گرچه اطهارات اخیر رییس جمهور در قلع و قمع مخالفان مسلح و اقدامات معاون اول رییس جمهور غرض تصفیه ولایات شمال امید واری هایی را ایجاد نموده است اما تا تصفیه دستگاه دولت از نفوذ ستون پنجم و گمارش کادر های صادق و وطنپرست در ارگان های دولتی تامین نشود با اقدامات مقطعی نمی توان دشمن را مضمحل نمود. از جانبی نقش توده های مردم در امر صلح و جنگ تعین کننده است. لهذا باید مردم را تا نابودی کامل هراس افگنان و جنگ جویان بسیج نمود و از نیروی لایزال مردم باید سود جست.
بالا
بازگشت