هدايت حبيب

به گزارش خبرگزاری اسپوتنیک، «باراک اوباما» رییس جمهور آمریکا در یک کنفرانس مطبوعاتی اذعان کرد که پس از تهاجم نظامی به لیبیا و سرنگونی «معمر قذافی» دیکتاتور پیشین این کشور، آمریکا و متحدانش در برقراری امنیت در لیبیا شکست خوردند.

اوباما گفت: «ما در جلوگیری از یک کشتار جمعی و به راه افتادن حمام خون در لیبیا درست عمل کردیم. اما فکر می کنم که همه ما به اندازه کافی متوجه روند تحولات آتی در این کشور نبوده ایم تا از این رهگذر بتوانیم امنیت و صلح را در لیبیا تضمین نماییم.»

قابل ذکر است که در سال ۲۰۱۱، ائتلافی چند ملیتی متشکل از کشورهای آمریکا، فرانسه و انگلستان، رژیم ترقيخواه و تحول طلب "معمر قذافی" را که مانند سوريه، مناسبات خوب با اتحاد شوروی سابق داشت(!) و ۴۲ سال بر لیبیا حکمفرمایی کرده بود، سرنگون کردند.

به دنبال سرنگونی قذافی، مصطفی عبدالجلیل با پشتوانه ی ناتو به قدرت رسید. شورش و اغتشاش کشور را فراگرفت و دولت این کشور مجبور شد با شبه نظامیان بی شماری و مردان مسلح ای خشمگین وارد نبرد شود. سوگمندانه روند حوادث، آینده ی تاریکی را برای لیبیا در دورنما قرار میدهد.

آقای اوباما پیش از ختم وظیفه ای خود، درحال کوچ کشی از مقر ریاست جمهوری، به یک خانه جدید است. بالاخره اعتراف می کند که "آمریکا و متحدانش در برقراری امنیت در لیبیا شکست خوردند". امریکا و متحدان اش نشان دادند تنها هنرمندی شان بمب گذاری، مشتعل کردن آتش جنگ و آدم کشی و مداخله ی نظاميگرانه تا سرحد لشکر کشی در کشور های درحال رشد و روبه توسعه ی ترقی و پيشرفت است؛ اما زمانی که رژيم های ترقيخواه مخالف ميل و اشتهای سيری ناپذير خويش را سرنگون کرده و کشوری را تحت سيطره و اشغال خويش قرار می دهند؛ در اداره ی امور، تأمين نظم و امنيت و ساخت و ساز اقتصادی و فرهنگی کشور ها، هيچ گونه احساس مسؤوليت را حتا بعنوان يک اشغالگر هم نمی کنند ودر فرجام اعتراف می نمايند که " ناتوان هستند (!) ".

اين دوستان ما (!) به بهانه ی آزاد سازی و دموکراسی بر سر چاه های نفت خیمه زده اند و بر خون خواهی قرون وسطایی نظاره می کنند؛ و ما هم سوگمندانه بصورت بسيار روشن و آشکارا، در چنین وضیعت شومی بسر می بریم. شايد فردا در مورد لشکر کشی در ميهن ما هم همين گونه واژه ها بکار رود!

آنگاه اعترافی که اگر در آن واژه ی عذرخواهی هم ذکر باشد؛ دربرابر ريختن خون پنج مليون انسان بی گناه ، آواره شدن مليونهای ديگر در پنج قاره ی جهان، بربادی يک نسل و بخاک و خون کشيدن يک سرزمين روبه رشد و توسعه و تبديل نمودن آن به جولانگاه تروريستان، دزدان، قاچاقبران مواد مخدر، آدم کشان عصر حجر و تيکه داران دين و دالر؛ چی دردی را مداوا خوهد کرد.

به گزارش ایسنا، به نقل از سی‌ بی ‌اس، باراک اوباما، رییس جمهور آمریکا پنجشنبه ۲ جون به آکادمی نیروی هوایی آمریکا در کلورادو گفت: در سوریه، درد و رنج ناشی از جنگ داخلی مایه دل شکستگی است؛ در هم شکسته شدن سوریه و کشته شدن صدها هزار تن و بی‌ خانمان شدن میلیون‌ ها تن.

اوباما اذعان کرد، "زمانی که چهره کودکانی که در خشونت سوریه متحمل رنج می‌ شوند می‌بینم، چهره آنها را چهره کودکان خودم می‌بینم. این واقعا غم‌ انگیز است. به عنوان یک پدر به کودکان سوری نگاه می‌کنم و کودکان خودم را می‌بینم".

اوباما چندی پیش "از سیاست خارجی دولتش در قبال سوریه دفاع کرد و گفت که آمریکا نمی‌تواند از مسوولیت خود شانه خالی کند. گاهی اوقات وسوسه این به وجود می‌آید که خودمان را از این درگیری که لجوجانه ادامه دارد، عقب بکشیم و بگوییم اجازه دهید که سایر کشورها خودشان مشکل را حل کنند".

پنج سال از شروع جنگ در سوریه گذشت و چند سال هم از جنگ تحمیلی لیبیا؛ جنگی که تاکنون سبب مرگ بیش از هزار ها تن، مجروح و مصدوم شدن صدها هزار تن دیگر، فرار میلیونها تن از سوریه، لیبیا، عراق و بروز بحران و تنش در بخش بزرگی از خاورمیانه شده است.

واما، آنچه از اين اعتراف و معذرت خواهی هفته ی قبل نخست وزير پيشين دولت انگليس در قبال لشکرکشی های خونباری که در آسيا، اروپای شرق، افريقا و امريکای لاتين، از جانب همين زمام داران و ابرقدرت های جهان سرمايه ی بيدادگر، بالای کشورها و ملت های ازبند رسته و در حال رشد، تحميل شده، بدست می آيد؛ نتيجه ی آن معيوب بودن نظام ستم گستر سرمايه داری است، که در بحران حمل می گيرد؛ می زايد و ادامه ی زندگی اش در چپاول دست رنج دیگران، از طریق راه اندازی جنگهای خانمانسوز در کره ی زمين است و بس.

تا وقتی که اين نظام زندگی برانداز از هستی قدرت (سياسی ـ اقتصادی و اجتماعی) ساقط نگردد و جايش به يک نظام اقتصادی و اجتماعی عدل و تقوا، که در آن "نه سردار باشد و نه بادار؛ تنها ارزش کار باشد و شایسته سالار!" تحويل داده نشود؛ هيچ گاه صلح و آرامش، آزادی و ترقی، پيشرفت و تأمين عدالت اجتماعی نصيب کشورها و ملت های جهان نخواهد شد.