burhan,farhangi, ariaye

ســید مقصـود برهان

زمستان و گلستان

زمستان آمـــد امســـــال بســــوی ما آهسته آهسته به ســان آن نــــگار مهـــوش کـم روی ما آهسته آهسته

گلستـــان وطــن محتـــــاج بــــرف و آب میباشـــد که تا شـاداب مـــــاند نـــرگس و سبوی ما آهسته آهسته

زمستـان شـــدو برف آمـد همی پاغنـــده پاغنـــــده زبرف آرد شگوفـه ســـرو وهم ناجوی ما آهسته آهسته

زمستـان گرچه سـردی دارد و سردی نباشد خوش زمـــهر روی خود گرمی ببخشا کـــوی ما آهسته آهسته

دلا میـــدان که باشد برف وبـاران مــــــژده رحمـت کـــه آید یک بهار شــاد وشاداب سـوی ما آهسته آهسته

زرنـــج زنده گــــی و درد جان افزای عشـــق آخـر چـــو بـــرف آخـــر سفیـــد شــد مـوی مـــا آهسته آهسته

زترس بــــرف ویخ ناید بـرون از خـانه آن دلـــــبر مـگر آید بـــهاران تا کـــند رو سـوی مــا آهسته آهسـته

شب دوشـین برفتـم من بخــواب از شــدت ســـــرما بـــدیــــدم او نشســـــته پهــــــلوی مـــــا آهـــسته آهسته

سپـس نوشیدو هم برمن بداد چند ســــاغر سرشار فــــــرح افــزا بشـــد آن ساقـی خوشبوی ما آهسته آهسته

بهــم داشتیـــم وقت خوش که نــاگه باد ســــرمایی بکشت شمع وشکست او روزن سـبوی ما آهسته آهسته

چو بــرهان گشت بیدار و ندید نـی ســـاغر وســــــاقی

بجز توفان سردی راکه آید سوی او آهسته آهسته

+++++++++++++++++++

شــــب یلــــدا

شــــب یلدا شب عشــق و نیاز است مناســـــب بهر رازو بهــــر ناز است

شــــــنو جانا دمــــــی تو قصهء دل مکن تشـــــــویش شب یلدا دراز است

*******

شبانـــــگه وعـــده دار خـوب است سر شب تا سحر با یار خــــوب است

گهی رویــش ببوســـــی گاه مویش گهــی نازش دهـی بسیار خوب اسـت

*******

چه خـوب است دیدن یاردر شبهنگام که بوســــــی گه لب او گه لب جـــام

گهی نــازش دهـــــی گه راز گویی گهی از وی بگیری جـــــــام گه کـام

*******

دلـــــم خواهد که شبها بـا تــو باشـم همه شــب با تـــــو تنها با تــــو باشم

بهـار رفتی ز پیشم تا بـــــــه پائیــز چه خــــــوش باشد که یلدا با تـو باشم

*******

گفتی کنارت آئیم در فصل بــــــهار گلـــــــــبوسه دهم فزون از سرو چنار

اکنون که گذشت بهار گرما وخزان یلدا شد و ما نه دیدیم نـــی بوس وکنار

*******

گفتــــــی کـه بدیدن تو شــــب میآیم با بوســـــــه شــرین چوعــنب مــیآیم

کام تو دهم یکی نه- چـندین بـوســه گر روز نشـــــد نیمـه شــب میـــــآیم

*******

با آمـدنت جـوش و طــــــرب مـیآید بـام ودر به جـــــوش وجنـب مــــیآید

برخیز وبیـا هنوز تـا شـب نشـــــده گـر دیــــر شود شب پشت شـب میآید

***

0000000000000

استغـــــناء

من نه آنم که سرخود به کــسی خم بکنـم یا که بـــــهر خوشـی کس خم وچـــم بکنـم

بــر در کس نـــــروم آب رخ خود ندهـــم نه ز بـــــهر درمـی خواهـش پیهم بکـنم

دانم این خوب که خواستن بـود ذلــت بار عـــزت ومنـــــزلت خویش چرا کم بــــکنم

به زر وسـیم کسی چشم نـــــدارم هــرگز با چنـــــین کــار چرا دل پـر از غم بــــکنم

قانـعم اینــکه لـــــب نان مــیسر باشـــــد نـــــه تلاشــی که سود بیش ویا کم بــکنـم

همتــــــــم عالــــــی ودائــم بکــنم استغنا مرگ بهـــتر که گردن به کسی خم بـکـــنم

نکشــــم منــت کس بــهر مــــتاع دنـــــیا دون باشــم که هوس دبـدبه جم بـــــکــنـم

فاقه وفقر قبول است نه رنـگین ســفره که روم بـردرکـس فــکر تنــعم بــکنــــــــم

کوه قاف است چو سیمرغ نشیمن گاهــم نه چــو مــوری پی دانه ره ام گـــم بکـــنم

جز خدا نزد کسی عجز و نیازی نکـــنم نیست لازم مــن اگر سجــده به آدم بکنـــم

بی ریا سجده اخلاص به ایــــــزد زیــــبد کبرو نخــوت ز سر خود هـــمی کم بکنـــم

نزد هر کس وناکس می نکنم قصد وقیام ذکـــر آن خالق بیــــــــچون دمـــا دم بکـنم

بگذارم به زمین آنچه که در ســـر دارم هر چــه از جنس ریاهســت از آن رم بکـنم

+++++++++++++++

آزاد زیستن

دلا آزاد باش آزاد زیستن افتــــــخار مـــاســـت بلــــی آزاد زیستن افتخـار و هم وقـــار ماســت

نمــــی ارزد دمی این زنده گی در قید کس بودن بود مردن همی بهتر این شعر و شعار ماســـت

سر خـــــود را مکن خم بهر فــرمان کســی آخر متــــاع بند گـــــی مردود انـــدر روزگـارماســت

زبهــر بند گـــی گــــر گردنت خم شد دلا میـدان سزایش تیغ جوهر دار و یا رفتن به دار ماســت

بــــرای قــدرت وثروت مکن دون همتی ایـجان که داغش طعنه ها از اشتباه آشـــــــــکارماست

سعــــادت مند اگر خواهی نمایی زند گـی جـانـا صداقت پیشه کن ای دل بدان این اعتبار ماسـت

اگر تو سر دهی در راه حفظ میهن ات برهان

برای نسل نو درس بزرگ و یاد گار ماســـت

------------------------------

یاد داشت: این شعر در یک محفل شب شعر افغانی – ایرانی تحت عنوان «شیب ولبخند» بتاریخ 31 اکتوبر 2015 بجواب اشعار شعرای حاضر در مجلس فی البدیهه سردوه و دیکلمه شده است. در این مشاعره که بیشتر از 200 شخصیت ادبی افغانی و ایرانی اشتراک نموده بودند؛ توسط شاعره و دکلماتور ورزیده ایرانی به نام کتایون گرداننده گی میشد.

شیب و لبخند

بــــزم ادب امشـب حــــال واثـــــــری دارد هـــر کو که سخندان است لعل وگهــری دارد

لبخنــــــد بـه لــــب دارد آن دلـــبر نـاز من با شـــیب زنخـدانـش شــهد وشـــــکری دارد

گه با نگه دلکش گاهی به شــــکر خــندی دل میبرد از هر کـــس او صـــــد هـنری دارد

قاصـــــد برمن آمــــد لبخند ملیحی داشـت گفتـــــی که گویا او زان یــــار خــــبری دارد

من حال دل خود را کردم به طبیب عرضه گفتــــا رخ چو سیــــبی بـر تــــو اثــری دارد

گلـــزار رخ دلبر پر گل چو گلســتان است ناهیــــــد به جمــــع ما نــــور و قمــری دارد

شعر وغــــزل حافظ از هر دهنی خوبست با لـــــحن کـــتایون جــان لطـــف دگـری دارد

هرکس به کسی دارد یک تحفه و یک هدیه

برهان به شما امشب یک شـــعر تری دارد

+++++++++++

تا وارهم ازغم بیا

نزد رقیب هرگزمـــــرو پــیش منــت هــــردم بیا با لطــف خود گرمــی ببخش این خانه سردم بیـا

هجران مرا افسرده ساخت درمن نمانده جزرمق خواهم به پایت جان دهم تاخیر مـکن ایندم بیــــا

دوری تو زارم نمود زخــم دلــــــم شد تازه تـــر لطفی نمـــا ای نازنیـــن بر زخـم دل مرهم بـــــیا

زان روز که گشتم عاشقت یکــدم ندیدم مهر تو بگذر ز ظلم وجور خـود قدم نمودی خـم بـــــــیـا

حسرت نبــاشد کار خـوب اندر ره عشـق و وفا وز روی صـــدق و دوستــی نزدم بیا پیشم بیـــــا

ای جان وجـان عاشقــان سردار وسرخیل بتان بس کـن سفــر را نازنـین تا وارهم از غم بــــــیـا

تا تـو برفتی از برم اندوه مــرا هـردم شــــــده کوته نمــا سیرو سفــر با دیدنت شــــادم بــــــــیـا

از دوری تو ای صنم- گلشـن شود زندان بمن وقتــی که بینم روی تـــو از قیـد آزادم بـــــــــــیـا

عادت به برهان گشته است دیدار تو هر صبح وشام

دور از برم رفتی بتا چشمم شده پـــــر نم بیــــــــــــا

ماه دو بالا

مــــرا دیــــــوانــه میسازد خـــرام قـد بالایی نمیدانم چه ســازم با چنین سرو دلارایـی

شب هجر است ومن هم غـرقه در تالاب تنــــهایی دل من خوش بدان کاخر بود یک صبح فردایی

بیا بر گـــو کدام بهتر که گـــــیرم برعــــــــلاج دل شراب ناب ز مهرویی یا زمزم ز مولایــــــی

سخن گفتن او را زیبد کلامش سخت شرین است دلم را برده از کف آن نازنین مجلـــس آرایــی

اگر یک شب نشینم پای وصلش تا ســــحر یـاران کجــــا باشد مرا بهتر از این دیگــــر تمنایــــی

زمن پرسند چرا حـــــالت نزار وزار گــــــــردیـده چه سازم دل زمــــن برده مـــاه دوبـــالایـــــی

بگــویم دلبـرا رحمــــی نمـــــا بر حــــــال زار من نمـــی بیند به سوی من نـــــدارد هیچ پروایـی

به یک لبخند زیبا ویک عشـوه برد صـــــــــــد دل چو پیش آید کسی کو پیر باشد یا کــــه برنایی

اگر فرش رهش برهان بسازد دیده ودل را

تنزل کی نماید با شکـــــر خندی دل آرایی

چشم غزل ساز

همچون غزل حافظ چشمان تو مســـتانه دل میبــرد از دســــــتم مستانه و رندانـــه

با چشم غزل سازت سویم تو اگر بیــنی سر شارشوم جانا بی ساغر و پیمانـــــــه

با زلف پر از چینت مستانه به بزم آیـی دل میبـــری از هرکس از عاقل ودیوانـــه

غافـــل زمنت باشی از یار جفا پیــــشه داری تو سریاری بامــــــن توبگو یا نـــه

روزانه دمی با من شب بزم رقیبـان را نور دگــری بخشی با طلعت جانـــانــــــــه

در بزم همه باغیر سر گرمی دمسازی هــــــر گز نکنی بر ما نیم نگه دزدانــــــه

پروای شرم نبود اند ره عشق تــــــــو اینـــــــرا تو خوب دانی ای دلبر دردانـــه

یکدم خرام سویم برهان دل وجان خود

ایزد به قدمهایت چون عاشق دیوانـــــه

آزادگی

از جور چرخ شکوه بــــــعالم نمیکنــیم از هست ونیست غصه پیهم نمیکــنـــیم

قدرت وثروت است سبب درد سر مدام در گـــــنج غیرت ایم هوس جم نیمکنیم

ابنای روزگار به زرو قدرت عاشق ان اندیشــــــه را خراب به درهم نمیکنیم

چون شهباز همت عالی نصیب ماســت بر آستان کس سر خود خـــــم نمیکنیم

از بهر التفات و رضامندی کــــــــسان چون دلقـــــکی همیش خم و چم نمیکنیم

ما نیستیم حریص و پی ثروت کـــــلان از راه ناروا زر فـــــــــــراهم نمیـکنیم

ما بسته ایم سنگ قناعت به پای خویش شادیم و قلب وخویش پر از غم نمیکنیم

آزادگیست جوهر انسان با وقــــــــــار نــــامرد وار تغیر به هر دم نمـــیکنیم

باور نمیکنیم به لاف وگـــــزاف کــس تصدیق حرف گرم، سخن نرم نمیکنیـم

گر در کویــر بر کشم فریاد العطـش از دست غیر میل به زمـــــــزم نمیکنیم

شمعی اگر کسی بفروزد شویم شــــاد خاموش چراغ کس به پف ودم نمیـکنیم.

غمگین میشویم با غم و اندوه مردمان

برهان سرود وساز به ماتم نمیکنـــیم

´´´´´´´´´´´´´´´´´´