هدايت حبيب

در هفته پیش، شماری از رهبران جهادی تيم منفور حکومت رنگ باخته ی حامد کرزی، تشکیل 'شورای حراست و ثبات افغانستان' را به اصطلاح خود آنان "به منظور اصلاحات و جلوگیری از فروپاشی نظام کنونی افغانستان" ایجاد کردند.

آقای سیاف سرتيم اين دسته در آغاز شکل گيری اين درامه ی مضحک گفت که اعضای شورا طرفدار سقوط نظام نیستند، بلکه در صدد اصلاح نظام (!) هستند. به گفته او اگر وضع به همین روند پیش رود، کشور به مرحله ‌ای خواهد رسید که جمع کردنش از قدرت افغانستان بیرون است. روند صلح تاکنون مشخص نیست که طرف مذاکره دولت چه کسی است و معلوم نیست که نزاع بر سر چیست؟

سپس محمد یونس قانونی شخص دوم اين درامه گفت: "صدای شیپور تباهی را ما به گوش خود می‌شنویم و با توجه به دسایسی که در خارج افغانستان وجود دارد به بقا و سرنوشت شما نگرانی داریم و دسایس را در کشورهای منطقه و همسایه شاهدیم که می ‌خواهد افغانستان را به پایتخت تروریسم مبدل سازد."

از این صدا ها میتوان چی نتیجه گرفت؟ آيا حکومت به اصطلاح وحدت ملی (!) به بلوغ سیاسی خوبی دست یافته است که کرزی و اعضای تيم جهادی و افغان ملتی اش سخت در هراس دست نيافتن در حکومت موجود و يا در انتخابات آينده قرار دارند و يا خير؟

اکنون جا دارد تا از اين آقايان پرسيد که شما عالی جنابان ۱۳ سال قدرت و دولتی را  در حاکمیت کرزی در قبضه داشتيد، چی کار مثمر سياسی و اقتصای در جهت تأمين زندگی بخور و نمير مردم زحمتکش افغانستان انجام داديد؟ اين فساد اداری که بيداد می کند و افغانستان در جمع فاسدترين کشورهای جهان مقام اول را گرفته نتيجه ی کار کيست؟

اين دهها و صدها هزار جوان تحصيل کرده و مستعد به کار و سازندگی که کشور را ترک کرده با قبول تلفات جانی و رفتن در کام نهنگ های دريا ها رهسپار اروپا شده اند؛ محصول کدام دوره و کار چی کسی می باشد؟

زمانی که شما در سال ۱۹۹۲ کابل را اشغال کرديد؛ در جنگ های ميان گروهی خود هفتاد هزار شهروند کابل را قتل عام نموديد، از انجام آن جنايات غير قابل عفو تان خجالت نمی کشيد که اکنون اشرف غنی را انتقاد کرده دست به تشکيل باند ديگری می زنيد تا با چهره ديگر؛ قتل و کشتار ديگر و چور و چپاول ديگری را انجام دهيد.

  از اين که شما در امتحان نزد باداران غربی تان ناکام شديد؛ بار اول جای شما به طالبان داده شد؛ سپس در اثر استيناف خواهی تان قدرت به شما جهادی ها و گروه  تماميت خواه افغان ملت تحت رهبری حامد کرزی تفويض گرديد؛ همين که بدنامی شما شهره ی آفاق گرديد؛ باری همان باداران پيشين تان طی يک درامه ی مضکی به نام انتخابات، قدرت را به اشرف غنی و عبدالله سپرد. پس از سال ۱۳۹۳ همينکه  قدرت دولتی از دسترس شما خارج گردید، به شدت احساس خطر می کنيد و سعی در ایجاد فضا برای بازگرداندن آن دوران قتل و قتال و چور و چپاول داريد. لذا نسبت به عملکرد حکومت به اصطلاح وحدت ملی(!) که بخش بزرگ آن هم از بقايای شما بوده که به اندازه شما جنايت نکرده اند؛ انتقاد می کنيد.

 خوانندگان عزيز، خيلی ها مایه ننگ است که این خادمان دين (!) و دالر هرگز از خود نپرسیده اند که آنان درحکومت ۱۳ ساله که ملياردها دالر به افغانستان سرازير شد؛ چی کردند و چه دستاوردی دارند که اکنون باری خواهان قدرت و شرکت در حکومت اند؟

بقول شاعر :

 به طواف کعبه رفتم، به حرم رهم ندادند ـ  تو برون در چه کردی که درون خانه آيی

 آیا شهروندان عزیز ما با حفظ خاطرات تلخی به یاد مانده به این شورا نیاز دارند؟

آیا تشکيل اين شورا کدام دردی را مداوا خواهد کرد و کدام تاثیری بر زندگی مردم خواهد گذاشت؟  هرگز نه !

آيا اين آقايان اجازه فعاليت اين تشکيل را از وزارت عدليه گرفته اند؟ زيراهر تشکیل سیاسی مطابق قانون اساسی از وزارت عدلیه باید جواز فعالیت بگیرد؛ در صورت نگرفتن جواز، این آقایون قانون اساسی افغانستان را که خودها را حامی سينه چاک آن اعلام می دارند، مگر نقض نکرده اند؟