شریف بها
تلاش های بی ثمر حکومت وپاسخ دندان شکن طالبان
نوشته : شریف بها
تاریخ 1394.12.16
حکومت وحدت ملی بدون در نظرداشت تجارب گذشته تلاش های بی نتیجه یی را اغاز گرده و برای آغاز گفتگو های صلح تلاش های جدی را آغاز کرده و بار دیگر برای پاکستان به عنوان گاو شیر مبدل شده و پاکستان به منظور جلب حمایت و اخذ امتیازات از غرب و چین تلاش های های خود را شدید بخشیده که در نهایت منجر به آغاز نشست های چهارجانبه میان افغانستان ،چین ، امریکا و پاکستان شده که چهارمین مرحله آن نیز به پایان رسید .
گزارش هامیرساند ،حکومت افغانستان لست ده نفری از طالبان را در اختیار نظامیان پاکستان قرار داده تا آنان را آماده به گفتگو های صلح نماید. گزارش ها از مقامات دولتی وجود داشت که در چهارمین مرحله نشست چهارجانبه نماینده گان طالبان در گفتگو ها شرکت خواهند کرد ، اما طوریکه دیده هیچ نماینده یی از گروه طالبان شرکت نداشت .
بناء از قضایا ودورنما چنین برمی آید که پاکستان با نیرنگ های جدید مصروف امتیاز گیری از چین امریکا و ضمنا از افغانستان است که میتواند از تعهد امریکا جهت سپردن طیاره های جنگی ایف 16 امریکایی به پاکستان یاد آوری کرد . همچنان در جریان چهار دهه اخیر پاکستان در نتیجه معاملات منطقه با غرب به یک کشور دارای اسلحه اتومی مبدل شده و دراین راستا از تجربه خوبی برخودار است که در نتیجه مقامات نظامی آن نیز ملیونر شده و هنوز هم اسلام آباد در تلاش است تا بنام طالب از جامعه جهانی امتیازات بیشتر سیاسی واقتصادی را کسب نماید .
با در نظرداشت گزارش های اخیر مسوولان شورای عالی صلح ابراز امیدواری کرده بودند که درمرحله چهارم مذاکرات طالبان حضور داشته باشند. اکنون در انتظار اند که نمایندۀ رسمی شان در مذاکرات دور پنجم در اسلام آباد حضور داشته باشد. اما طالبان با نشربیانیه یی از شرکت در نشست گفتگو های صلح خود داری و ابراز داشته اند که نه کسی برای اشتراک دراین نشست‌ها موظف شده و نه هم رهبری آنان در مورد اشتراک دراین نشست‌ها فیصله کرده است. همچنان طالبان تأکید کرده اند تا زمانی که به گفتۀ آنان اشغال افغانستان پایان نیافته، فهرست‌های سیاه ختم نشده و زندانیان آزاد نشده باشند، مذاکرات به قول آنان بی‌مفهوم و فریبنده است وهیچ نتیجه نخواهد داد.
بناء از اظهارات طالبان در قبال گفتگو های چهار جانبه واضح میشود که پاکستان هرگز حاکمیتی صدر درصدی بر طالبان نداشته و ندارد و این همه هیاهوی پاکستان فقط برای کسب امتیازات سیاسی واقتصادی انکشور در منطقه بوده وهمواره در تلاش است که پروژه گفتگو های فریبنده صلح را داغ تر ساخته تا چیزی عظیمی را از کشور های قدرتمند منطقه و غرب بدست آورد .
اکنون قراین نشان میدهد که طالبان به یک عنصر جدی در کشور عرض وجود کرده ومنحیث یک روند سیاسی – نظامی خود را تبارز داده اند و دراین شکی نیست طالبان اکنون روابط خود را گسترش داده ، حتی روسیه با نماینده گان طالبان دیدار کرده و گمانه زنی ها وجود دارد طالبان با هند و ایران نیز روابط حسنه خود را توسعه داده و پاکستان از این اقدامات طالبان در هراس است که چگونه روابط طالبان را مهار نماید . اکنون بر دولت افغانستان است که چگونه میتواند بر اوضاع مسلط باشد و نگذارند که منحیث ابزار استفاده شود . در جریان چهارده سال اخیر سوال همین بود که طالبان را میتواند از طریق پاکستان به میز مزاکره کشاند و اسلام آباد همواره طالبان را منیحث یک حربه علیه دولت افغانستان و اخذ امتیازات بیشتر از غرب بکار برد ولی اکنون دولت افغانستان کوشش نماید راه های بدیل را جستجو نماید تاهنوز که چهارمین نشست چهار جانبه به اتمام رسید نتیجه روشن بدست نیامید با آنکه حکومت افغانستان چندان پختگی سیاسی نرسیده و از سوی با مشکلات درونی در قبال پروسه صلح وجود دارد و پروسه اکثرا در داخل نظام توسط حلقاتی سبوتاژ میشود اما دولت افغانستان برای تامین صلح واقعی و ختم جنگ در افغانستان موازی با ادامه نشست های چهار جانبه راه بدیل را نیز در نظر داشته باشد . زیرا نباید مجال دادکه دیگران بنام گفتگو های صلح امتیازات کسب کرد و افغانها قربانی شوند .
نتیجه:
در نهایت هدف عمده و خواست تمام افغانها از اغاز گفتگو های صلح ختم جنگ در افغانستان است اگر قرار باشد که یک تعداد محدود و فصت طلب به میل پاکستان زیر نام طالب گفتگو شده و در نظام جا پا پیدا کند و پاکستان نیز سهم خود بدست آورد ولی جنگ همچنان در کشور ادامه داشته باشد باز هم صدمه را افغانها خواهند دید . از سوی دیگر حفظ ارزش های ملی در همچو پروسه باید در اولویت قرار گیرد، زمانیکه در همچو پروسه ها کشور دوم وارد میدان شود و ریسمان اصلی را بدست گیرد و در تلاش این باشد که چگونه میتواند با ریختاندند خون یک انسان سود میبرد ، بدون شک ارزش های ملی زیر پا خواهد شد و افغانستان بار دیگر بنام های مختلف شاهد آغاز یک بحران دیگر خواهد شد .
از جانبی دیگر موضوعاتی که اخیرا در رسانه ها مبنی بر مجزا بودن طالبان از وابستگی به پاکستان به نشر میرسد و در آن تاکید شده که باید گفتگو های صلح به گونه مستقیم با ایشان صورت گیرد . و همواره طالبان دفتر قطر را آدرس ومحل واضح برای گفتگو عنوان کرده اند. اما سوال اینجاست که چگونه روند عملی را اغاز کرد ؟ بهترگزینه افغانیزه سازی پروسه صلح در کشور است در افغانستان افراد زیادی توانمند مستقل وغیر وابسته به دولت وطالبان وجود دارد و انان میتوانند منحیث میانجیگر وارد گفتگوهای مقدماتی با طالبان شوند . زیرا افغانها توان آنرا دارند که با هم زنده گی نمایند وکنار بیایند واز سوی دیگر امتیازگیری سیاسی و اقتصادی در میان نخواهد بود . اگر واقعا اداره سیاسی و ملی برای آغاز گفتگو های عملی در قبال صلح وجود داشته باید هر دو جناح بر ایجاد یک تیم بیطرف وغیر وابسته متشکل از علمای کرام ، نماینده گان جامعه مدنی ،نماینده های زنان، سیاسیون مستقل وآزاد ، مشران قومی ، شوراهای محلی توافق نمایند وبا اغاز گفتگو های مقدماتی اقدام به آتش توصل بورزند تا نشاندهنده اعتمار سازی میان جانبین و مردم افغانستان باشد و برای تامین صلح واقعی و ختم جنگ و خون ریزی در کشور ، اداره مستحکم وقوی به میان آید که میتوانیم در پروسه حمایت دفتر سازمان ملل منحیث حامی پروسه و کشور های چون هند ، پاکستان ،ایران روسیه ،چین ، امریکا و بریتانیا را منحیث ناظر ، پروسه پذیرفت .
بالا
بازگشت