انجنیرسکینه ارزگانی
پدر، دخترش را حامله دار نمود
خشونت عبارت است از رساندن ضرر به دیگران چه ضرر مادی یا معنوی و یا جسمی و روانی باشد. خلاصه هرنوع برخورد نا سالم و غیر انسانی که باعث صدمه و غضب طرف مقابل گردد، خواه به صورت مستقیم یا غیر مستقیم باشد، میتوان نام آن را خشونت گذاشت.
خشونت بر علیه زنان و کودکان در طول تاریخ در افغانستان وجود داشته و هنوز هم ادامه دارد. ناگفته نماند که در این اواخر از طریق رسانه ها خشونت های زیادی را در برابر زنان می شنویم که زیادتر از گذشته شده است. خشونت ها ی لفظی و فزیکی از قبیل لت و کوب ، بریدن اعضای بدن ، تجاوز جنسی حتا قتل و کشتار زنان و دختران زیادتر از گذشته است نه کمتر.
فعالان حقوق مدنی زنان می گویند که پیمانۀ خشونت از این هم زیادتر است؛ اما زورمندان محلی و افراد مسلح غیر مسؤول از افشا شدن خبر موارد خشونت از محلات شان جلوگیری می کنند؛ زیرا که آن ها به طور مستقیم و یا غیر مستقیم در خشونت ها و اعمال ضد قانونی سهیم هستند.
مقامات دولتی و نهاد های مدافع حقوق زنان می گویند که خشونت علیه زنان در افغانستان زیاد گردیده و همچنان خشونت ها نیز فجیع تر و خطرناکتر گردیده اند. گزارش تازۀ که ار طریق تلویزیوند طلوع بتاریخ 18 سنبله 1394به نشر رسید، مردی در ولایت جوزجان بالای دخترش تجاوز جنسی نموده و همچنان پدرش به او اخطار داده بود که موضوع را به کسی نگوید. حالا که دختر نهُ ماه حامله است و پدرش در بازداشت پولیس بسر میبرد. به همین گونه تعداد زیادی از قضایای خشونت وجود دارند که عامیلن آنها مورد پیگرد قانونی قرار نگرفته است تا باعث عبرت آینده می شد. در خیلی از موارد، خشونت گران از محاکم دولتی در بدل رشوه نیز آزاد گردیده اند.
آیا کسی در جهان بشریت به خاطر دارد که یک پدر بر دخترش تجاوز جنسی کرده باشد و بعد او را به مرگ نیز تهدید کرده باشد که در مورد تجاوزش به کسی نگوید؟ آیا دولت مردان افغانستان حاضر اند که این پدر جنایت کار را به طور قانونی اعدام نمایند تا در آینده چنین واقعه در جامعه رخ ندهد؟ آیا حتا یک حیوانی را سراغ داریم که بر چوچه اش تجاوز جنسی کرده باشد؟ این خود عملآ ثابت می کند که عمل تجاوز این پدر بر دخترش، به مراتب از حیوان نیز پست تر می باشد.
دیگر اینکه دوشنبه قبل در یکی از ولایات شمال کشور ما زمانی که داماد، عروس را شب به خانه خود آورد، با کلیشین کوف عروس را به قتل رساند و خودش از صحنه فرار نمود. در همین هفته گذشته، یک پسر، مادرش را به قتل رساند و از خانه فرار کرد. مانند این گونه قتل های زنجیری که توسط مرد سالاران جنایت کار در تمام نقاط کشور صورت می گیرند، این خود افزایش خشونت ها را در افغانستان نشان می دهد؛ ولی تصمیم و اقدام عملی توسط حکومت در برابر این چنین جنایات ضد بشری، ضد اسلامی و ضد قانونی تا حال به مشاهده نرسیده اند.
چون افغانستان یک کشور سنتی است و همیشه پابند به پنهان نگهداشتن کار های ضد انسانی و ضد اسلامی به خاطر حفظ نام و نشان استند و فکر می کنند که اگر از این نوع گپ ها مردم آگاهی پیدا کنند، باعث سر افگندگی آنها میگردد. بنا برین دلیل اکثر قضایای ننگین خشونت ها در اطراف به خاطر بدنام نشدن خانواده، افراد قریه، زورمندان محلی و بزرگان منطقه می باشند و کوشش می کنند که این چنین قضیه ها از قریه شان بیرون نشوند و به همین دلیل قضایایی زیادی وجود دارند که پنهان باقی مانده و می ماند.
مژگان مصطفوی، معین قبلی وزارت زنان افغانستان به رادیو آشنا گفته بود که "حکومت افغانستان برای رسیدگی به موارد خشونت ها علیه زنان تلاش های همه جانبه را به خرج می دهد. او گفته بود که سعی می کند که برنامه های آگاهی عامۀ بیشتر داشته باشیم. برنامه های آگاهی از قانون منع خشونت برای ارگان های ذیربط خواهد داشتیم". در حالی که تا اکنون چنین آگاهی و یا تبلیغات منع خشونت علیه زنان آن طوری که لازم بوده، صورت نگرفته، تنها چیزی که همیشه به گوش میرسد، همین اطلاعات ناخوش آیند تجاوزات جنسی، کشتار، سوختاندن زنان و غیره در جامعه ما می باشند که همه را وحشت زده نموده اند.
کمیته رفع تبعیض علیه زنان سازمان ملل متحد روز دوشنبه ۷ اسد۱۳۹۲ از سطح بلند خشونت علیه زنان در افغانستان انتقاد کرده بود و از مقامات کشور افغانستان خواسته بود که به مصؤنیت مجرمان از مجازات پایان دهند. همچنان این کمیته در گزارش خود در مورد وضع زنان در افغانستان، در مورد ازدیاد خشونت علیه زنان برعلاوه بعضی پیشرفت های عملی، به شدت ابراز نگرانی کرده است. با اینکه در این گزارش به ویژه از خشونت علیه زنان خانه دار، تجاوز به عفت و سنگسار ابراز نگرانی شده است؛ ولی ما باز هم شاهد دُره زدن یک زن و یک مرد در محضر عام در ولایت هرات هفته گذشته از طریق تلویزیون بودیم.
خلاصه اینکه، متأسفانه ازدواج های اجباری، خود سوزی زنان، بد دادن و کشتارهای زنجیری که توسط مرد سالاران جاهل که در قسمت دختران و زنان کشور ما به عمل می آیند، با شدت تمام ادامه دارند. به خصوص در این اواخر به اثر ادامه جنایات طالبان و افراد داعش در وطن ما به ویژه در یکی ازولایات شمال کشور عملآ به مشاهده رسیده که آنها دو نفر اززنان شوهرداراهالی بی گناه و مظلوم منطقه تحت نفوذ خویش را به زور در قید نکاح خویش درآوردند. جای تعجب این است که حکومت در این باره تا حال هیچ اقدام مؤثر قانونی را نکرده است و همچنان داد و فریاد این مردم بیچاره هم به گوش های زمامداران حکومتی، کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان، شورای امنیت سازمان ملل متحد، میثاق های حقوقی بین المللی وغیره تأثیر نکرده اند. و اگر خدای ناخواسته این داعشیان در مورد زنان خود این قدرتمندان دولتی و غیر دولتی چنین کاری را انجام دهند چه خواهند انجام داد؟
من از کمیته رفع تبعیض علیه زنان سازمان ملل متحد، کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان، روحانیون کرام و... و همچنین از جامعه جهانی می خواهم تا کار دوامدار را برای آوردن صلح پایدار و کمک عاجل به دولت افغانستان با هدف تحکیم و توسعه پایه های قانونی و حمایت از حقوق زنان انجام دهند تا این موضوع موجب نگرانی های مردم ما، جامعه مدنی، جامعه جهانی و به خصوص گسترش جنایت ضد بشری علیه زنان محروم افغانستان نگردد.
تاریخ: روز جمعه 21 سنبله 1394 خورشیدی مطابق با 12 اگست 2015 میلادی/ کابل- افغانستان
بالا
بازگشت