دستگیر نایل
بغلان،در آزمون سختِ تاریخ !!
گلاب منگل، وزیر امور سرحدات و قبایل و نمایندهء خاص اشرف غنی در هفته
ای گذشت، ادارهء دندِ غوری بغلان را به برادران ناراضی خود(طالبان) تسلیم داد!
و ان ها هم بیرق های خود را در مراکز فرماندهی خود بلند کردند و تشکیلات اداری
و قضایی خود را در موجودیت (حکومت وحدت ملی!!) ایجاد نمودند.این در واقع به
رسمیت شناختن امارت اسلامی طالبان در کشور است.بغلان،شاهدجنگ های خونینی طی ماه
های اخیر بود.
گلاب منگل در واکنش با نا رضایتی مردم بغلان از این اقدام معامله گرانه در مصاحبهء خود با رسانه ها گفت که این کار را در مشوره با بزرگان دندِ غوری و مقامات ولایت بغلان، انجام داده است.و طالبان برطبق این توافق نامه هیچگاه امنیت بغلان را مختل نخواهند کرد.و حکومت هم حق ندارد طالبان را مورد پیگرد و تعقیب قرار دهد.و یا زندانی سازد.این سخنان هیات بلند پایه ء حکومت مرکزی به چه معنا است چرا طالبان اداره دندِغوری رابدست گرفتندکه تحرکات نظامی نداشته ودیگر مناطق را هم تحت کنترول خود قرار ندهند؟
در واقع اشرف غنی،دند غوری بغلان را پایگاهی استراتژیک برای طالبان ساخت تا
از انجا که شاهراه ولایات بغلان،سمنگان،مزار قندز و تخار است،امنیت را تهدید
ودر نتیجه ولایات ذکر شده را تصرف نمایند.این یکی از اهداف بزرگ و پلان شده ء
دولت مرکزی است که باید عملی گردد.
درسال 1997 م طالبان پس از تصرف ولایات پروان و کاپیسا متوجه بغلان
شدند.عبدالبصیر سالنگی، یکی از فرماندهان مشهور احمد شاه مسعود که درجبل السراج
و غوربند وسالنگ ها با طالبان درجنگ بود،همکاری خود را با طالبان اعلام کرد
وراه را بروی خود رو های زرهی و سر بازان طالبان باز نمود.طالبان ازاین راه با
مقاومت محدود احمدشاه مسعود ودادن تلفات سنگین به پلخمری رسیدند.همزمان با
ان،فرماندهان حزب اسلامی حکمتیار و رسول سیاف در ولایات تخار و کندز همبستگی
خود را با طالبان اعلام کردند.و فرمانده بشیر بغلانی، به پلخمری حمله کرد.سید
منصور وسیدجعفر نادری والی را از ولایت بغلان تا دره ءکیان بیرون راند.و دارایی
های شان را بغارت برد.
طالبان که به پلخمری رسیدند، ولایت قبلا توسط حزب اسلامی تصرف شده بود.اتحاد نیرو های حزب اسلامی و سیاف در قندز بغلان و تخار باطالبان برای انها یک دست اورد بزرگی بود. امیر خان متقی وزیر اطلاعات و کلتور طالبان که فرمان دهی این گروه را بعهده داشت درحدود سه هزار نیروی تازه دم را از شرق وجنوب فرا خوانده و به بغلان جابجا کرد.متقی،مجری برنامه های سخت گیرانه طالبان هم بود.نخستین اقدام طالبان افزود بر بستن دروازه های مکاتب و منع فعالیت های زنان، به آتش کشیدن کتاب خانهء ناصر خسرو بلخی بود که تازه از کابل بدلیل نا امنی ها به پلخمری انتقال شده بود.در این کتاب خانه،صد ها جلد کتب نسخ خطی هم بود.
در اوایل ماه جون 1997 که مقاومت علیه طالبان از هرطرف اغاز شد و در روز های دهم ماه جون که طالبان در مزار به شکست مواجه شدند،بتاریخ یازدهم جون 1997 ازشهر پلخمری نیز عقب نشینی کرده به بغلان رفتند.در بغلان،بشیر دولت زایی به انهاپناه داد و نیروهای طالبان را در بغلان جابجا کرد.امیرخان متقی، بغلان را منطقهء استراتژیک برای تصرف شمال میدانست. پسان ها از همین بغلان بود که قندز و تخار را هم به کمک فرماندهان سیاف و حکمتیار تصرف کردند.بشیر دولت زایی پسانها که طالبان با او برخورد خصمانه کردند،وفا داری خود را به جبهه ضد طالبان اعلام کرد ونفرات طالبان را در محاصرهء خود نگهداشت.
شورای عالی دفاع ضد طالبان هم بشیر را به حیث والی بغلان مقرر نمود.اما او به این عهد خود وفا نکرده طالبان را بسوی کندز سوق داد و کندر نیز به تصرف طالبان در آمد.بغلان نقطهء اتصال به ولایات شمال وشمالشرق است.با همین دلیل است که اکنون هم اشرف غنی بغلان را برای تصرف شمال افغانستان انتخاب کرده است.دراین بازی های خطرناک ، تنها مردم بیگناه اند که در آتش جنگ میسوزند.مردم بغلان باید هوشیار باشند که تاریخ بار دیگر، تکرار نشود و نگذارند که این پلان های شوم تطبیق و عملی گردد.