احمد سعیدی

 

میخواهم برای کاروان راه گم کرده صلح چند سطری بنویسم 

شنیده ام چند نفری از   دوستان هفته قبل از کابل به دوبی رفته بودند و در هفته آینده چند شخصیت مطرح دیگر یکبار دیگر به ناروی میروند تا با طالبان روی یک میز نشستی مانند کسانیکه قبلاً رفته اند  داشته باشند چند نفر از خانم ها که عضویت شورای ملی را نیز دارند به سفارش آقای " کای آیده " نماینده سابق ملل متحد نیز دو هفته قبل به ناروی سفری داشتند دست خالی رفته بودند با  دستان پری  بر نگشتند کاش این رفت و آمد ها نتایجی میداشت من بیچاره که این مقاله را می نویسم در حال حاضر  نمیدانم صلح یک نیاز است ویا واژه مروج ویا عروسک فریبنده مقصد هر کس از آن به نفع خود استفاده میکند. اگر صلح یک ضرورت ونیاز باشد باید عناصر تشکیل دهنده من حیث ضرورت اولیه درست محاسبه شود. تا هنوز که هنوز است وصلح یک ضرورت مبرم محاسبه فورمول ها تر کیب عناصر وگزینش مؤلفه ها و مسیر حرکت  بسوی قله های صلح وآشتی در افغانستان همه بر مبنی خوشبینی های کاذب و فریبنده  استوار است.از آنجائیکه صلح یک نیازملی ویک ضرورت فوری در کشور ماست میبایست  همه پیش نیاز های این پروسه بصورت درست ودقیق محاسبه گردد تا نتائح مورد انتظار از آن بدست آید.

اولین گام وحر کت که  بخاطر صلح وآشتی بر داشته میشود باید طور محسوس ومشهود در افغانستان بر داشته شود  جنگ وقربانی در افغانستان است وصلح هم باید در افغانستان بین افغانها صورت گیرد رهبران کشور های  عربی و اروپایی بشمول ناروی  عیوب ونواقص جنگ را نمی پذیرند اما تلاش میکنند افتخار صلح را از آن خود کنند که نهایت بی انصافی است این عرب ها با حمامه و چلطار و این اروپایی ها با نکتائی و شلوار  که دارند یک لطف نمایند تنها از حمایت ترورستان دست بر دارند و به افغانستان انتحاری نفرستند و آنها را حمایت مادی و معنوی ننماید کافیست..اگر ما عوامل انگیزه ها وظرفیت هارا درست پیشبینی ومحاسبه نکنیم اولین گام را اشتباه بر میداریم وتا آخر در بیراهه می رویم..درست است که معضله فعلی افغانستان ابعاد گسترده ووسیع در سطح منطقه وجهان دارد اما ریشه أصلی بحران در خانه وخاک خود ماست.متأسفانه هیئت های که خود را پیام آور صلح و تفاهم میدانند از مشکلات درونی نظام آنچه که لازم است آگاهی ندارند این دوستان یک مرتبه به ولایات و ولسوالی های افغانستان سفر کنند در سفر های حوزوی خویش در افغانستان طور دقیق ومشخص بر مشکلات وعوامل أصلی نا رضایتی ومخالفت تعداد زیادی ازهموطنان توجه کنند که مردم چی میگویند چه میخواهند علت نا رضایتی مردم و حمایت از دشمن در کجاست اما زمانیکه هیات صلح به یکی از کشور های دور و نزدیک سفر میکنند حین باز گشت با ذکر کلیمات مبهم وکلی ازنتائج سفر های مکرر  در ولایات وکشور های همسایه تا منطقه  بیک خوشبینی کاذب وغیر واقعی ااکتفا مینمایند..اگر واقعیت چنین باشد که بازی گر أصلی جنگ وصلح در افغانستان همسایه ها وخارجی باشند ما گاهی هم به صلح نمی رسیم مگر اینکه همگان طوریکه انتظار دارند بخواستها وآرزو های خود برسند یکی از خواستها وآرزو های همسایه محتاجی ونیاز مندی افغانستان است تا برای همیشه بازار ویا مارکیت مصرف مواد بدل وتاریخ تیر شده این دو همسایه باشد.. در مسابقات بازار منفعت سهم افغانستان همان است که می بینید .ابتدائی ترین مواد مورد نیازدر بندر های کراچی واسلام قلعه ویا طور وسیع همه مرز های دو کشور همسایه ومسلمان ما مسدود است.لذا آنانکه مسئولیت بزرگ وخطیر تأمین صلح وثبات را در افغانستان بدوش گرفته اند و با سفر های پر در آمد شخصی ازخنده های زهر بار همسایه های خام طمع حریص وبی رحم دل  خوش میکنند کاروان راه گم کرده صلح را به سیه چال دود وآتش می اندازند.باید چشم امید به همسایه ها نداشت اگر دشمن نباشد اقلا ارامی افغانستان اباد را هم نمیخواهند.

دوستان گرامی !آرزوی محاسبه وبر رسی دقیق کار کرد ها وانتخاب مهره ها وپرزه های مؤثر ماشین صلح به معنی بد بینی من به پروسه صلح نسبت .وقتی مؤثریت مؤلفه ها به بررسی گر فته میشود ویا ماهیت مخالفین اصلی در میزان تجربیات تاریخی گذاشته میشود وده ها مشکل وموانع که در سر راه صلح قرار دارد نشانی میگردد عده ازهموطنان ما میفر مایند این اشخاص عقده مند وبد بین اند.ورنه حقیقت همان است که پیام آوران صلح در رسانه ها بخورد مردم داده اند.نه خیر  وقتی ما میگوئیم که ریشه اصلی بحران در داخل کشور است واین پروسه باید کاملا افغانی باشد معنی اش این است که ما مخالف هر نوع تجاوزهستیم . همانطوریکه تجاوز خارجی های چشم سبز را نمی پذیریم ازمداخله همسایه های سیه چشم ودلفریب خویش نیزنفرت داریم.هم عقیده بودن تجاوزومداخله را بر خاک وخانه ما توجیه نمیکند.نمیشود تجاوز سیا چشمان که چپن سفید وقلب سیاه دارند  را بنام هم دین وهم عقیده بپذیریم .بیایئید ما هم مانند ملت ها ومردمان سائر کشور ها اول هویت خودرا تبیت وبعد وارد معاملات منطقوی وجهانی شویم.

بیش ازپینجاه کشور جهان نه بدر خواست ما آمده اندد ونه هم بخاطر حفظ قدرت ومنافع شخصی  وقتی ما ازصداقت واقعیت ومحاسبه دقیق صحبت میکنیم دوستان مارا به بد بینی وحمایت ازخارجی ها متهم میسازند نه خیر ما نمیخواهیم خاک بر چشم ملت بپاشیم وبخاطر هضم بودجه ومصارفات بی ثمر به مردم دروغ بگوئیم حال در ذیل این نوشته طور تفصیلی به  یک سلسله واقعیت های اشاره میکنتم تا دوستان ما بدانند واقعیت در کجاست وحامیان دروغین صلح واشتی در خارج ازمرزها کاروان صلح را بکجا میکشانند.

شکی نیست که ریشه شجره خبیثه بحران در خارج از مرزها افغانستان غرس شده وبخون مردم بیگناه وخوشباور افغانستان آبیاری وتنومند میگردد. شاخ وبرگ این درخت در افغانستان بوده  باروری ورشد آن که اختلاف تبعیض بیعدالتی وتنفر است در خاک ما زمینه سازی میشود . میوه که ازشاخ وبرگ این درخت چیده میشود کامهارا تلخ وسیستم جهاز هاضمه را مختل ونظام زندگی را بر همم زده است. اگر ما به سوالهای که چرا مردم خود ما در برخی محلات وولایات دست به مخالفت زده به صف مخالفین پیوسته اند وچراساکنین برخی محلات به مخالفین پناه می دهند ویا با جمع آوری غذا وکالا مشکلات لوژستیکی ایشان را رفع میکنندویا چرا برخی هموطنان ما از ادارات دولتی فرار وقضایای حقوقی خودرا در محاکم صحرای مخالفین حل روفصل میکنند.اگر دلائل وانگیزه های مخالفت وشورش علیه دولت درست تشخیص وطور عاقلانه برفع آن پرداخته شود دیگر نیاز نیست ما منتظرر باشیم تا باب مشکلات ما توسط کلید بیرونیها حل گردد.درخت نا میمون اختلاف ودشمنی را آبیاری نکنیم تا ریشه هایش در خارج بخشکد وبا تملق وخوشبینی در خارج از مرز ها تنه  این درخت را کود وشوره ندهیم دیگر مشکل حل است. طوریکه همه میدانند.فساد اداری ونا رسائی نظام بیشتر باعث رشد طالبان شده واقعیتی است که باید منکر نشویم.

چرا ما بجای رفتن در دهات قندهار وهلمند وارزگان وباد غیس وفاریاب وجوز جان که در غرب وشمال کشور است رو به سمت شرق کشور نموده ایم ما در مسیر مخالف صلح وآشتی قدم گذاشته ایم.اگر در دهات ارزگان بروید ویا بادغیس  جواب مخالفت خیلی ساده است عده میگویند قدرت بدست یک قوم است این حکومت وحدت ملی نیز یک حکومت ائتلافی است  وسائر مردم بنام قوم وقبیله دیگر رعیت اند ما بجای رعیت شدن در صف مخالفین قرار میگیرم.این مشکل در اکثر ولایات طالب دار وجود دارد بناءٌ از پیام آوران صلح صمیمانه تقاضا مینمایم بجای صحنه سازی های سیاسی وخبر پردازی دفاتر خودرا به  ولایت انتقال داده کار مقدماتی وعملی را ازهمینجا از طریق متنفذین وسران اقوام شروع کنند شروع  اگر نا راضیان  ولایات را قناعت دادند وازایشان تعهد گرفتند که دیگر به مخالفین پناه وغذا نداده ازایشان حمایت نمیکنند دیگر ولایات طور طبیعی به پروسه صلح می پیوندند.اگر ما واقعیت هارا در داخل جستجو نکنیم وبا سفر بری وخبر سازی صرف بودجه را مشروع بسازیم  وجلو کاروان صلح را به میخ دروازه خارجی ها ببندیم دیگر صلح به سراغ ما نمیاید.این بد بینی نیست حقیقت است.

برخی هموطنان ما آنقدر ساده اند که میگویند فر هنیکان کشور دوستی یهود ونصارا بر بر همسایگان مسلمان بر گزیده اند از دساتیر خادم الحرمین سر پیچی میکنند.باید عرض کنم اگر کسی مزدور ومحتاج یهود ونصارا باشد اول سعودی است که ده ها پایگاه نظامی یهود ونصارا بخاطر حفظ خود در سر زمین حجازجا بجا کرده وازطائف تا قطر همه به تصرف آمریکائیهاست واینکه پاکستان وایران تا چه اندازه به غربیها نزدیک است از کمک هایذ مخفی واشکارای که میگیرند معلوم است. تنها مائیم که ایشان را دوست میگویئم نه خیر .امروزافغانهای هیچ دوستی ندارند چون خودرا دوست ندارند وباهم دشمنی ورزیده اند پس بیگانه ها هم به ایشان دوست نمیشود .اول سیاسیون وروحانیون ومتنفذین داخل دست به هم بدهند انشاء الله همسایه وجهان از ما حمایت میکنند از مزد گیری همسایه ها باید شرم داشته باشیم... والا کاروان صلح راه گم کرده است .

 

  


بالا
 
بازگشت