عبدالو کیل کوچی
مبارزه ترقی خواهانه نیازمند
موضعگیری مشخص وپیام روشن است
به هیچکس پوشیده نیست که افغانستان در مرکزداغ حوادث داخلی وخارجی قراردارد .از دوام جنگهای ویرانگر سی ساله گرفته تا به تشدید حملات گروه های تند رو اسلامی طالب ، داعش و لشکر مسلح مهاجر آمده از خاک پاکستان با هزینه هنگفت از سوی خا رجی ها بمنظور دنبال نمودن استراتیژی های کلان در منطقه که با دستیاری رژیم اسلام آباد بر کشور ما تحمیل میشود که در اثر آن روزانه ده ها نفر از هموطنان ما جانهای خود را ازدست داده وصدها بیگناه دیگر زخمی وهزاران نفر از سکنه کشور بی خان ومان میشوند.
بآنکه نیرو های امنیتی کشور بخاطر دفاع از خاک ونوامیس ملی در برابر دشمنان وطن تا پای جان میرزمند ونقشه های شیطانی دشمن را نقش بر آب میسازند ، ولی عدم دسترسی به امکانات لازم وتجهیزات پیشرفته از یکسو و از سوی دیگرضعف مدیریت در رهبری نا کارآمد دولت ، خلای امنیتی را بوجود می آورد که بموجب آن دامنه جنگها در بیش از بیست ولایات کشور کشانیده شده وچند ولسوالی بدست طالبان وداعش افتاده است .که در پیآمد خطر ناک آن مردم از خانه وکاشانه خود فرار نموده ،مکاتب ، شفاخانه ها موسسات دولتی وزیر ساختار های اقتصادی به آتش کشیده شده وتعدادی ازانسانهای بیگناه سر بریده میشوند . گذشته از آن چرخ صنعت ، زراعت وهر گونه فعالیتهای اقتصادی ، اجتماعی وفرهنگی از فعالیت باز مانده وبحالت رکود قرار دارد .
مردم جنگ زده باز هم در گرداب نا امنی فقر ،مرض وبیچارگی ،بیکاری ،بیماری ومحرومیت بسر برده ودرمیان شعله های آتش وباروت بسختی نفس میکشند . به این ترتیب دارد کشور در بحران عمیق سیاسی ،اقتصادی واجتماعی فرو میرود که بموجب آن استقلال سیاسی ،تمامیت ارضی وحاکمیت ملی را بیش از هر زمان دیگر به خطر جدی روبرو میسازد و در صورت عدم توانایی مقابله لازم ونیرومند با این صاعقه خطر ناک ، دشمنان افغانستان با خیالات خام که گویا تقدیر کشور پنجهزار ساله افغانستان وسرنوشت ملت آن بدستان نا پاک سندی های اجیر و مزدوران پنجابی رقم زده خواهد شد .
چنانچه درساییه این رویا های شوم ، گروه های مسلح صادر شده از خاک پاکستان همچون مار وملخ ،زاغ وزغن بدور سنگ های لاجورد ، معادن مس ، نفت وگاز وثروتهای رده اول زیر زمینی های کشور همچو کفچه ما ران سیاه حلقه زده ومنابع اقتصادی کشور را در کمین گرفته اند .از سوی دیگردشمنان افغانستان در روند پروسه داعش سازی میخواهند کشور را به تخته خیز اجیران گماشته شده پاکستانی مبدل سازند که از حضور بالفعل وبالقوه شان حتا سران منطقه نگرانی خود را ابراز داشته اند .
این مداخلات نشاندهنده آنست که آنها افغانستان را در محراق نیات شوم خود قرار داده
اند . با چنین حال وهوا واوضاع پیچیده کشور واضح است که مبارزین وترقی خواهان کشوربخاطر نجات وطن از حالت کنونی با موضعگیری مشخص وبرنامه های کاري علما تنظیم شده وبا بیان روشن ، حقایق اوضاع داخلی وخارجی کشور را دنبال نموده ودر پیشاپیش آنان اندیشمندان فرهیخته وقلم بدستان متعهد ومسول با تحلیل عمیق وهمه جانبه اوضاع وحوادث داغ کشور را به بررسی گرفته وبا موضعگیری های وطنپرستانه ومسولانه راه حل های قابل قبول را به پیشگاه مردم شریف کشور ارایه میدارند و با آفرینش ها و آموزه های علمی واکاد میک شان راه را بسوی نجات وطن میگشایند که قلم شان توانا باد .
اما هستند عده یی از رفقای قلم بدست ما که حتا با داشتن تجارب گرانبها ودسترسی کافی در عرصه علم وفرهنگ تا هنوز از کنار این همه حوادث خونین با سکوت می گذرند واگر چیزی هم می نویسند از حاشیه روی پا فراتر گذاشته وبا سرهم بندی جملات مقبول وجدا از وقایع وحوادث داغ روز ، به موضوعات دور از مسایل ضروری ومبرم می پردازند .درحالیکه مردم گیر مانده در بحران جنگ فقط در حال حاضر بخاطر پیدا کردن راه برونرفت از بحران کنونی نیاز مند راه حل هایی هستند که بموجب آن بتوانند حد اقل نفس بکشند وچاره بهتری را برای نجات خود پیدا کنند چنانچه این موضوع بمثابه مبرمترین مسله برای مردم الویت دارد .
زیرا الویت دادن به مسایل ضروری واساسی طبعاً بحث های دیگری را در قد مه دوم قرار میدهد . چیزیکه مردم به آن چشم امید دارند همانا کار روشنگرانه و آگاهی دادن مردم از طریق رسانه های جمعی وسایر امکانت موجود برای بیداری مردم است که نیاز مند شعار های مشخص وپیام های روشن بخاطر اتحاد وهمبستگی ومبارزه مشترک برای پیدایش راه حل های موثر ونجات وطن از حالت کنونی میباشد . این در زمانی میسر شده میتواند که رفقای قلم بدست وفرهیخه ما به مسایل مبرم تمرکز نموده با نیروی قلم با بیان روشن واستخراج طرحهای عملی برای تصامیم مشترک وظایف مبرم وحیاتی را مشخص ساخته وبه جامعه پیشکش نمایند .ضرورت زمان است که نویسندگان متعهد ومسول ، گذشته از همه مسایل فرعی ،بیشترین توانایی خود را به تحلیل مسایل داغ روز وجریان سیر تحولات جاری در کشور جنگ زده افغانستان باز هم متمر کز ساخته ودیگر آفریده های علمی وغیر عاجل را متعاقبا رویدست بگیرند .
قلم زیباست در ابهام رنگش را مکن ضایع
که شف شف گفتن بیحد به شفتالو نمی ارزد
طوریکه معلوم است مردم درزیر پاشنه های خونین ستمگران وزور گویان ، درمیان خون وآتش وحملات جنگی دوسوی جبه گیر مانده اند ودر گرداب بحرانهای سیاسی ، منطقوی ، قومی ومذهبی نفس کشیده و در حالت بی سرنوشتی بسر میبرند وهرلحظه بیم آن میرود که درچنین تیره راه ظلمت به اشتباه قدم بردارند . ازین رومردم در حال حاضر نیازمند جهش هشیارانه وبیدار کننده ای هستند که بر بنیاد آن بتوانند سرنوشت خود را بدست خود گرفته در راه صلح وثبات کشور سهم فعالانه بگیرند . پس ازین مردم نباید قربانی نیرنگها، تظاهر وطلسمات دشمنان گردند . آنچه مسلم است عمل است وعمل ملاک معرفت آنهاست که بر پاییه آن شناخت دوست از دشمن تکمیل می شود مردم باید دشمنان خود را از نیات شوم واعمال وکردارشان شناسایی کنند وپس ازین فریفته بازی با کلمات نشوند . از معاملات پشت پرده آنها و زد وبند های پی در پی ایشان را تشخیص دهند . وقتی مردم درست می توانند بیاندیشند که در پرتو اندیشه های نجات بخش و آفرینش ها وپیام های مشخص سروران قلم بیشترازپیش قرار بگیرند که چشم امید ملت بسوی آنها باز است.
هموطنان بگویید چاره وتدبیر چیست
بهر نجات وطن مشکل تا خیر چیست
میرود این سر زمین در لبه پرتگاه
راه برونرفت ازین حالت دلگیرچیست
هستیء این میهنم رفته بکام بلا
راه نجاتش بگو توضیح و تفسیرچسیت
ملت هردم شهید منتظر کار ماست
گرنشویم ما یکی شکوه ز تقد یرچیست
تا به ثریا ر سید ناله و فریاد ها
گوش اگر نشنود حاجت تقریر چیست
با عمل ظالمي ظا هر دین پروري
شخص مسلمان رالازم تزویر چیست
خیزکه همره شویم درپی این کوره راه
عاشق سر گشته راغصه زنجیر چیست
گر من وتو ما شویم ،مشت توا نا شویم
خاک شود کیمیا حاجت اکسیر چیست
عبدالو کیل کوچی
بالا
بازگشت