عنایت الله حبیب
کمک ها ی هند ومشکلات که پاکستان خلق میکند
در این روزها سرآن پاکستان از افغانستان دیدند میکنند . ظروریست که هردو همسایه آسیای مرکزی باهم روی مسایل سیاسی ،اجتماعی واقتصادی باهم مذاکره کنند وگره مشکلات راعاقلانه باز کنند ، چین هم به پاکستان گوشزد میکند ،تا جلو تروررا بگیرند وترس دارند که گروههای افراطی به مناطق سنجان چین یا ترکستان شرقی سرایت نکند . شاید هم دید وبازدید پاکستانی ها ممانعت هایست که پاکستان به هیچگاه نمیگذارند که افغانها مالک بندر مستقل شوند !
روزنامهtaz
آلمان مینویسد که هند جاده می سازد و پاکستان به آتش میکشد. پاکستان انتقال
اموال ترانسپورتی توسط موترهای لاری افغانستان را به هند اجازه می دهند، اما
نمی گذارند از هند اموال به افغانستان انتقال یابد. از این لخاظ هند در تلاش
است با ایران راهی بحری و بندر تجارتی مستقلی برای افغانستان بازکنند که
احتیاجی از راه پاکستان و بندر کراچی نباشد.
بخاطر دارم زمانی در انستیتیوت ساختمانی شهر هامبورگ تدریس می نمودم همکارم
مجله ساختمانی را برایم داد تا مضمونی که درباره تاجران افغان تحریر شده بود
بخوانم. در گزارشی نوشته شده بود که تجّار افغانی از هامبورگ یک دستگاه
ساختمانی را به نرخ تقریباً دوصد هزار یورو خریداری نموده و از بندر هامبورگ و
سپس از راه بندر کراچی به افغانستان انتقال میدهد. این دستگاه ساختمانی بزرگ
کار حمل و نقل مصالح ساختمانی را بر روی عمارت، آسان نموده، شاید هم اولین و
مدرنترین دستگاهی بود که از طرف یک تصدی شخصی افغانی خریداری شده بود. زمانی
این دستگاه ساختمانی به بندر کراچی رسید و مالک آن شدید انتظار انتقال آنرا به
کابل داشت. اما قسمی که خوش شانسی نصیب ما افغانها نیست، مامورین گمرک پاکستان
مانع انتقال دستگاه ساختمانی به افغانستان شدند. به صدها دلیل و برهان و مشکلات
گمرکی، دستگاه گرانقیمت ساختمانی را پاکستانی ها ضبط نمودند.
تاجر صدمه دیده افغانی چاره ای نداشت، ناچار دوباره به آلمان آمد و دستگاه
جدیدی خریداری نمود. این بار برای انتقال دستگاه بزرگ و سنگین تعمیراتی، مجبور
به کرایه هواپیماهای آنتونوف روسی گردید ( این هواپیماها بزرگترین در جهان بوده
و انتقال اسلحه آلمان به افغانستان را هم بردوش دارد) هر ساعت کرایه این
هواپیماها بسیار بالا بوده و برای تجار افغان بسیارگران تمام شد.
افغانستان بدبختانه کشور محاط به خشکه بوده، رابطه اقتصادی مان با جهان محدود
بوده و بیشتر به حسن نیت همسایگان مان ربط دارد. از راه ایران انتقال اموال
نسبت تحریمهای بین الملل مشکل است، و روسیه هم نسبت مسائل جنجال آمیز اوکراین
هم شامل این تحریم هاست.
فعلاً یگانه راهی که افغانها به خارج اتصال دارند راه پاکستان است که گرگهای
طالبی و امثالشان در سر راه انتظار طعمه را دارند.
حالا کشور دوست مان هند، با علایق عنعنوی که با فغانستان دارد در نظر دارند تا
به کمک مالی از راه ایران موازی به سرحد پاکستان به بحر هند راه تجارتی را
بسازند و باز کنند.
البته به این حسن نیت هند، همسایه جنوبی مسلمان ما
(پاکستان)
هیچگاه خشنود نبوده و صدها مشکل را برای به سرنرسیدن این پروژه خلق نموده است.
در روزنامه
TAZ
آلمان از روابط حسنه هند و افغانستان در ادوار تاریخ و لشکرکشی سلطان محمود
غزنوی
۹۷۱_۱۰۳۰
که چشم به غنایم هند داشت و بعداً امپراطوریهای شاهان هند و افغان. تا اینکه در
سال
۱۸۸۰
انگلیسها عبدالرحمن خان را به سلطنت نشاندند و در مقابل انگلیسها اجازه داشتند
مسایل خارجی افغانستان را کنترول کنند. در سال
۱۸۹۳
معاهده دیورند صورت گرفت که در سال
۱۹۴۷
با بوجود آمدن پاکستان سرحد افغانستان و پاکستان گردیدکه تا امروز جنجال آمیز
است. ( پاکستان خط دیورند را سرحد خود میداند که از جانب افغانها به رسمیت
شناخته نشده است)
هندوستان ورود قوای اتحاد جماهیر شوروی را در افغانستان نادرست خواند. کمکهای
امریکا به پاکستان و توسط آنها به مجاهدین،کشور هند در ترس بود که این کمکهای
نظامی به قدرت ضیاءالحق بیفزاید. با آمدن طالبان به قدرت۱۹۹۶روابط
هند و افغانستان به کلی سرد گردید.
کمک های هند به افغانستان
هند بعد از سرنگونی رژیم طالبا ن به سال
۲۰۰۱
در کنفرانس بن برای احیای مجدد افغانستان سهم گرفت کمکهای ملل دوست از سال
۲۰۰۲
تا
۲۰۱۲
به صد میلیارد دلار تخمین شده بود.کمکهای هند و ایران هم قابل قدر است. هند در
آبادی پارلمان افغانستان،کمکهای موادغدایی،کمک به پروگرامهای صحی،کمکهای انکشاف
دهات سهیم است. علاوه براین، بورس های محصلان در رشته های تخنیک و دیگر رشته ها
(مانند اطلاعات و رسانه ها) و در مسایل انرژی و ساخت لاین های برق از ازبکستان
به کابل را بدوش دارند.
در پهلوی سفارتخانه در کابل، کنسولگریهایی هم در هرات، مرازشریف، قندهار وجلال
آباد دارند.
پاکستان ادعا میکند که این کنسولگری ها، بلوچهای آزادیخواه را بر ضد اسلام آباد
کمک میکنند. برای فشار بالای افغانستان که هند نباید در کنفرانس ایران در سال
۲۰۰۸
سهم بگیرند موفق هم بودند اما در کنفرانس استانبول در سال
۲۰۱۱
بنالم (امنیت وصلح در منطقه و افغانستان باثبات ) هند رول مهم را داشت و روابط
کشورهای ذیدخل را در مسایل تجارت و اقتصاد به عهده داشت. در کنفرانس سال
۲۰۱۲
در دهلی رهبری کنفرانس تحت عنوان سرمایه گذاری در افغانستان را به عهده داشت.
هند از کشورهای ذی علاقه تقاضا نمود تا ساختار پایپ لاین بین ترکمنستان-
افغانستان و هند را سرعت بخشند. تصدیهای هندی میخواهند در اسخراج معادن آهن
حاجیگک سرمایه گذاری کنند، در عین زمان چین علاقمند معدن مس عینک در جنوب کابل
هستند که به دلایل امنیتی تاخیر صورت گرفته است.
تاحال هند،
۳.۵
میلیارد دلار کمک را پیشبینی نموده و انجام می دهند.
روزنامهtaz
آلمان می نویسد که هند جاده می سازد و پاکستان به آتش میکشد
پاکستان انتقال اموال ترانسپورتی توسط موترهای لاری افغانستان را به هند اجازه
می دهند، اما نمی گذارند از هند اموال به افغانستان انتقال یابد. از این لخاظ
هند در تلاش است با ایران راهی بحری و بندر تجارتی مستقلی برای افغانستان
بازکنند که احتیاجی از راه پاکستان و بندر کراچی نباشد.
و از بندر تجارتی گوادر که چینی ها سرمایه گذاری و از آن فعلاً استفاده میکنند
استفاده گردد.
از این لحاظ، حکومت هند جاده را آباد و ترمیم نمودند
ring road
که شهرهای بزرگ افغانستان را با سرحد ایران در شهر زرنج اتصال داده. علا وه
براین سرمایه ساختار بندر چاه بهار ایران را به عهده گرفتند که با زرنج (سرحد
افغانستان _ ایران) ارتباط خوب دارد.
طرف مقابل (پاکستان) از این پروژه ناراضی گردیده و به اعمال زشت تروریستی جواب
دادند. تعمیر و ساختار جاده به نزدیک سرحد ایران چندین بار مورد تجاوز تروریستی
صورت گرفت که عاملین آن رابطه با
ISI
دارند، کسانی که به سفارت هند در سال
۲۰۰۸
و
۲۰۰۹
وکنسولگری های هند در جلال آباد را در سال
۲۰۱۳
ویران نمودند . آقای غنی پرزیدنت جدید افغانستان در زمانیکه در بانک جهانی
وظیفه داشت با مقامات هندی آشنایی دارد که برای رابطه حسنه دوکشور مفید است.
بزرگترین مشکل فعلاً امنیت در افغانستان بوده که حکومت هند و کشورهای ذی علاقه
با آن تاکید دارند
تا فضای صلح و آرامش برقرار گردد، آیا امکانپذیر است؟
هند از گروههای طالبان افغانی هراس ندارد، بیشتر از گروههای تروریستی حقانی و
طالبان پاکستانی
در هراسند که رابطه تروریستی با جهادیست های لشکر طیبه در پنجاب دارند.
معلوم نیست چه اندازه حکومت پاکستان در این اعمال زشت دخیل هستند و رول دارند!
چون مناسبات افغانستان و پاکستان حسنه نبوده، از این لحاظ در قرارداد استراتیژی
همکاری بین دهلی وکابل، کمک های دو جانبه سیاسی و نظامی هم علاوه گردید.
در پاراگراف
۵
قرارداد میان افغانستان و هند، درج است که (هند تعهد میکند در ساختار و تربیت
اشخاص فنی در مسایل امنیتی وکمک های مالی درین مورد، همچنان در خرید تجهیزات و
اسباب امنیتی از روسیه مصارف آنرا به عهده می گیرد).
هند علاقمند نیست افراد عسکری و نظامی ویا آموزگاران نظامی به کابل بفرستند،
اما اشخاص نظامی افغان را در هند تعلیم وتربیه میدهند.
باوجود روابط محتاطانه هند با افغانستان، رابطه سیاسی با پاکستان هنوز مشکلات
را باخود دارد. این مشکلات سیاسی بغرنج با همسایگان بلاخره باید انتها داشته
باشد.
البته هند میتواند از راه ایران و روسیه، محاصره پاکستان را تا اندازه ای پرچو
یا خنثی سازد. علاوه براین، هند با علاقمندی کشور چین همنواست و حساب میکنند.
چینایی ها نمیخواهند اعمال تروریستی به سنجان یا ترکستان شرقی جین از راه
پاکستان سرایت کند.
وزیر سابق دفاع امریکا آقای
leon panetta
در ملاقات خود در هند توصیه نمود بعد از خروج قوای ناتو
۲۰۱۴
به افغانستان بیشتر همکاری کنند.
Institute for defence studies and analyses (IDA)در
هند ، در نامه خود نوشت: ( با درنظر داشت قوی شدن گروه طالبان در افغانستان،
دولت هند نباید گنگ و کور تماشاگر باشد و نباید هم عمل غیر مترقبه انجام دهند)
در اخیر باید علاوه نمودکه همه کشورهایی که به افغانستان کمکهای مالی میکنند،
البته علاقمندی های سیاسی و اقتصادی برای خود هم دارند. در این اواخر شنیدیم که
عربستان هم مرکز اسلامی برای مان می سازند. اما بحیث معلمی فنی که سالهای
متمادی در انستیتیوت ساختمانی هامبورگ خدمت نمودم و تجربه دارم و شاگرد تربیت
نموده ام پیشنهاد میکنم که افغانستان به پرسونل فنی ومسلکی ضرورت دارد و نه به
متعلم مکتب سعودی.
کشوری که اشخاص فنی در همه امور نداشت، در فقر و ذلت و بیچارگی میماند. بطور
مثال می توان گفت که آلمان کشوریست که از نگاه مساحت، نصف سرزمین افغانستان
است، با وجودی که هیچ مواد خام ندارد (برخلاف افغانستان منابع سرشار دارد)
اما آلمان امروز۷۰
سال بعد از جنگ جهانی که ویرانتر از افغانستان بود از جمله بزرگترین کشورهای
اقتصادی جهان است دلیل آنهم سیاست رهبران فاضل شان است که درعلم و معارف مسلکی
با کمک تصدیها و شرکتها توجه عمیق دارند و پروگرمهای عالی مسلکی و دانش آموزی
دارند که آنرا
dualessystem (عملی
در تصدی و نظری در انستیتوت) می نامند و در تربیه پرسونل های فنی خود شدید
سرمایه گذاری میکنند.
افغانستان زمانی می تواند از سرمایه های سرشار نهفته خود در زمین استفاده کند
که به تعلیمات جوانان و پرسونل فنی آینده خود کوشش و سعی بیشتر نمایند تا به
آموزش دینی مکتب سعودی.
انجنیر عنایت الله حبیب- هامبورگ
بالا
بازگشت