متن کامل صحبت تلفونی تره کی با کاسگین ۱۱ ماه بعد از کودتای ۷ ثور

 

۲۷ اپریل۲۰۱۵

هفت ثور۱۳۵۷ (۲۸ اپریل ۱۹۷۸)  روز سیاه فراموش ناشدنی در تاریخ معاصرکشور وروز بر افروخته شدن آتش خانمانسوزیست  که طی سه ونیم دههٔ اخیر،  آلام  بی پایانی را برای مردم رنجدیدهٔ افغانستان به بار آورد.  فاجعهٔ شش جدی، سانحهٔ هشت ثور، وحشت طالبانی ومافیا سالاری ۱۴ سال اخیر، همه وهمه   را میتوان پیامدهای شوم کودتای ننگین هفت ثورنامید. حزب کودتاچی "دموکراتیک خلق افغانستان" با کودتای نظامی هفت ثورثبات سیاسی را که ملت بعد از تحمل چند دهه اختناق وخونریزی بدست آورده بود، بخاطر جاه طلبی ومزدورمنشی ، در پیش پای اتحاد شوروی قربان نمود. این آغاز فاجعهٔ بزرگی بود که مردم ما آنرا باقیام خودجوش خود پاسخ گفتند.  اینقیام ها با سرکوب خونین توسط حکومت حزب دموکراتیک خلق روبرو گردید ولی این سرکوبها بخشهای بیشتر مردم را علیه حکام خونریز بسیج میکرد. حاکمیت کودتایی که از نداشتن پشتوانهٔ توده ای رنج میبرد، فکر میکرد با توزیع خشونتباروعجولانهٔ زمین برای دهاقین ایکه از لحاظ فکری آمادهٔ  گرفتن زمین نبودند، برای خود پشتوانهٔ مردمی خلق میکند، درحالیکه همین اقدام هم بعلل زیاد بی موقع بود وبه فاصلهٔ بزرگی که بین مردم ودولت وجود داشت، افزود. جمهوری کودتایی "دموکراتیک خلق" ۱۱ ماه بعد از کسب خونین قدرت، در محاصرهٔ  قیامهای خودجوش مردم، قرار گرفته و آهسته، آهسته بخصوص در جریان قیام بزرگ هرات (مارچ ۱۹۷۹)، وقیام پلان شدهٔ نظامیان جلال آباد (۳۱ مارچ ۱۹۷۹) موجودیت خود را در معرض خطر جدی میدید. در همچو لحظات رهبران حزب ودولت طرح جدیدی را به روسها پیشکش کردند. نورمحمد تره کی رییس حزب ودولت وقت در جریان یک صحبت تلفونی خواستار آن شد که روسها بر علاوهٔ اسلحه ومهمات، پرسونل نظامی خویش را هم برای دفاع از حاکمیت حزب" دموکراتیک خلق" به افغانستان بفرستد. متن این صحبت تلفونی را جنرال بوریس گروموف در آغاز کتاب (ارتش سرخ در افغانستان) از اسناد سری بخش خاص دولت شوروی وقت، در صفحات کتاب خویش اقتباس نموده است. در صفحهٔ ۱۷ الی ۲۴ ترجمهٔ این کتاب (توسط عزیزآریانفر) متن کامل این صحبت تلفونی را چنین میخوانیم:

 

((خیلی سری، بخش خاص

گفتګوی تلفونی بکمک مترجم

کاسیگین: به رفیق تره کی بگو یید که من میخواهم ازسوی رفیق برژنف واعضای دفتر سیاسی به وی درودهای فراوان بفرستم.

تره کی: بسیار سپاسگزارم.

کاسیگین: سلامت باشید رفیق تره کی. بسیار مانده نباشید.

تره کی: نه من خسته نمیشوم. امروز جلسهٔ شورای انقلابی بود.

کاسیگین: بسیار خوبست. خیلی شادمانم . رفیق تره کی ممکنست اوضاع افغانستان را شرح دهید؟

تره کی: اوضاع خوب نیست. روبه خرابی دارد. طی یک ونیم ماه گذشته از سوی ایران نردیک به دوهزار نفر نظامی با لباس غیرنظامی به افغانستان اعزام شده اند. حالا تمام فرقهٔ ۱۷ پیاده برعلاوهٔ واحد های توپخانه ودافع هوا که بالای طیارات ما فیر میکنند، در دست آنان است. در شهر جنگ در جریان است.

کاسیگین: تعداد افراد فرقه چند است؟

تره کی: نزدیک به ۵۰۰۰ نفر. کلیه مهمات وانبارها در دست آنان است.

کاسیگین: آنجا برای شما چند نفر مانده است؟

تره کی: ۵۰۰ نفر. آنها تحت رهبری قوماندان فرقه در میدان هوایی شهر مستقر اند. برای تقویت آنان، ما با طیارات  از کابل گروه عملیاتی پیاده نموده ایم. این گروه از صبح امروز در آنجا قرار دارد.

کاسیگین: در میان کارگران، شهرنشینان وکارمندان، آیا کسانی هستند که از شما پشتیبانی کنند؟

تره کی: پشتیبانی فعال از سوی مردم شهر دیده نمیشود. مردم کاملأ زیر تاثیر شعارهای شعیان مانند: (سخنان بیخدایان را باور نکنید وبسوی ما بیایید) قرارگرفته اند.  تبلیغات بر این پایه مبتنی است.

 

---

FAROE, Post Box 707,   2300 AS,   Leiden,     www.afghandiaspora.org,    

faroe_af@hotmail.com