قیام سه حوت ۱۳۵۸ مردم کابل

صفحه درخشان در تاریخ مبارزات آزادیخواهانه وخودجوش مردم در افغانستان

۲۲ فبروری ۲۰۱۶

مردم آزاده افغانستان هرگز زنجیر غلامی بیگانگان و تجاوزگران را تحمل نکرده وبا دست های خالی از خانه وکاشانه اش واز ارزش های انسانی و معنوی اش دفاع ومواظبت کرده است. تاریخ این سرزمین مملو از قیام ها ومقاومت های است که  هرگز فراموش نخواهد شد و به اسطوره های جاودانه تبدیل شده است. 

قیام سه حوت ۱۳۵۸ یکی از این حماسه های مقاومت  است که باید به آن ارج گذاشت، مجالس یاد بود و بزرگداشت برپا کرد و مهمتر از همه درس های لازم را فرا گرفته و برای نسل های بعدی انتقال داد .

این قیام درست دو ماه بعد از تجاوز قشون اتحاد شوروی بر افغانستان در کابل بوقوع پیوست. مردم شهر کابل اعم از زن ومرد، پیر وجوان متعلق به همه اقوام ساکن در کشور زیبای ما، درحالیکه صبر و حوصله شان با تجاوزآشکار روسها به افغانستان محبوب شان  به سر رسیده بود، مرگ را بر بی تفاوتی دربرابرتجاوزگران روس ترجیح داده ودر شب سوم حوت صدای اعتراض شان را با بالا شدن بر سر بام های گلی وبا شعار های دست داشته شان چون "الله اکبر" ، "مرگ برروسها" و "مرگ بر کارمل"  چنان رسا و کوبنده بلند کردند که دیگر امکان خواب آرام برای تجاوزگران و مزدورانشان باقی نماند.

فردای آن شب یعنی روز سوم حوت این قهرمانان از خانه های شان بیرون شده،  بدون کوچکترین ترس از مرگ وزندانی شدن به اعتراض شان ادامه دادند. مردم در رویارویی کاملا نابرابر، با دست های خالی، سینه های شان را سپر ساخته در برابر تانک های  زرهی روسی ایستادگی کردند. جنرال گروموف درصفحات ۸۵ و۸۶ کتابش، ارتش سرخ در افغانستان (ترجمهٔ عزیز آریانفر) اعترافاتی در مورد این قیام دارد:” بتاریخ ۲۰ فبروری درکابل قیام همگانی برپا گردید. ناگهان کلیه پادگانهای مستقر در پایتخت وحومهٔ شهر کاملأ توسط مردم محاصره گردیدند. بویژه شبها خیلی دشوار بود. درخود پایتخت درشبها اتومبیلها به آتش کشیده شده وسنگربندی آغاز گردیده بود. نا آرامی ها وبی نظمی ها به علت نارضایتی شدید مردم از حضور سپاهیان شوروی در کشورناشی میگردید... رویدادهای ۲۰ الی ۲۳ فبروری درکابل نه تنها برای ما غیر منتظره بودند بلکه، ... نشان دادند نفرات محدود(؟!) نظامی در حلقهٔ دوستان بسر نبرده بلکه در احاطهٔ مخالفان قرار دارد.” بدینترتیب دیده میشود که پیام قیام خودجوش مردم در سوم حوت ۱۳۵۸ برای تجاوزگران واضح بوده است.

مزدوران و تجاوزگران با تمام  دم و دستگاه شان از این حرکت خودجوش مردم چنان ترسیده بودند که فکر می کردند با همین قیام دوران حکمروایی شان به سر رسیده است. آنها با سلاح های سبک وسنگین بالای مردم بیگناه چه در شب سوم حوت وچه در روز سوم حوت آتش گشوده وهزاران انسان بیگناه را به خاک وخون کشیدند. تعدادی زیادی از این قهرمانان دستگیر و به زندان مخوف  پلچرخی فرستاده شدند و عده‌ای دیگر مستقیما در پولیگون ها تیرباران شدند.

دولت مزدورحزب دموکراتیک خلق به این اکتفا نکرده، تلاش نمود تا سیاست های جنایتکارانه دوران ترکی- امین را در برابر مخالفین سیاسی اش ادامه داده به نابودی کامل سازمان ها و حلقه های سیاسی مخالف تجاوز شوروی بپردازد.

دستگیری و به شهادت رسانیدن یکی ازمبارزین سترگ ونامدار کشور مجید (کلکانی)، رهبر "سازمان آزادی بخش  مردم افغانستان " که سه روز بعد از قیام سه حوت صورت گرفت، سند روشنی برای اثبات این ادعا است. 

فارو قیام سه حوت را نقطه‌ عطفی در تاریخ مبارزات آزادیخواهانه مردم افغانستان در برابر تجاوز روسها  دانسته و سر تعظیم در برابر تمامی قهرمانان که جان های شرین شان را در این قیام از دست داده ویا سال های طولانی را در  عقب میله های زندان پلچرخی گذشتاند، میگذارد.

با ادای نقش پُرجوش وفعال در دادن شعار های ضد تجاوزگران درشام دوم حوت، زنان کابل خط فاصلی برنگ سرخ بین خود وزنان مزدور صفتی که درشش جدی ۱۳۵۸ نظامیان تجاوزگر روس را با دسته های گل استقبال کرده بودند، کشیدند. برما رهروان راه آزادی است تا از همچو وقایع تاریخی و حرکت های خودجوش مردمی درس های لازم را فرا گرفته وآنرا به نسل های بعدی انتقال دهیم. 

به امید روزی که نسل جوان ما بتواند همچو حرکات خودجوش مردمی را به طور سالم رهبری کرده و نگذارند که نیروهای عقبگرا، زورمندان منطقوی و جهانی از آن سود برده و آنرا برای رسیدن به اهداف ستراتیژیک خویش بکار گیرند.

درود فراوان واحترام بی پایان 

به قهرمانان قیام سه حوت

                                                                                                                                   فدراسیون سازمانهای پناهندگان افغان در اروپا (فارو)

 

 

 

---

FAROE, Post Box 707,   2300 AS,   Leiden,     www.afghandiaspora.org,    

faroe_af@hotmail.com