عبدالوکیل کوچی

 

 

یاد واره ها

 یاد عشق جاودانی یاد باد    

 یاد گاری زند گانی یاد باد

 یاد اجداد ونیا کان  بزرگ  

 یاد عهد  با ستانی  یاد باد

 یاد ریکوید و اوستای کهن  

 یاد آثار و معانی  یاد باد

 یاد بخدی و بلند یهای او   

 یاد جمشید وکیانی یاد باد

 یاد بامي و خرآسان کبیر   

 افتخارات جهانی یاد باد

 یادیعقوب صفار وغزنوی   

 یاد غوري و سامانی یاد باد

 یاد مولا نای  بلخ  رودکی  

 ابن سینا و بیرونی  یاد باد

 یاد میرویس خو شال ختک

 یاد سید جمال افغانی یاد باد

 یادغازی مسجدی و میربچه 

 یاد اکبر خان غازی یاد باد

 یاد استقلال و آزادیی خاک

 یاد دوران امانی یاد باد

 یاد جنبشهای پیشاهنگ ما 

 یاد رزم  و قهر مانی یاد باد

 کاین وطن قلب صفای آسیاست

 خاک شیران ،مهد پاک آریاست

 سنگر  بومسلم و آهنگر است

 خاک دشمن سوز و مردم پرور است

 هیچ دشمن را درینجا تاب نیست

 جز فرو رفتش درین گرداب نیست

 خود سوزند ، در آتش باروت شان

 از همینجا میرود تابوت شان

 هست اینجا کشوری آزاد ه گان

 زنده با دا مردم افغانستان

 عبدالو کیل کوچی

 

´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´

 

سفر خاطره انگیز

سفری داشتم زمانی پیش

تا شوم فارغ از غم کم و بیش

رفته بودم بکشوری زیبا

چون بهشت یگانه ی د نیا

دیدم آنجا اصول و پایه ی زیست

فارغ از مشکلی کی کیست کی چیست

همه با علم و فهم ودانا بود

خیلی عالیتر از اروپا بود

سخت جویا شدم که کاری کیست

این ترقی وپیشرفت از چیست

گفتند هشتاد سال پیشتر ازین

رسته گشتیم زتا جران دین

از شر دزد و فنده منتالست

وارهیدیم ازین پدیده زشت

رفته آنها بسوی دوزخ شان

ما بخود ساختیم جنت مان

وای بر مردمان خسته  و زار

خسته از ارتجاع واستکبار

رزم سر تا سری سزد آنجا

جنبشی با همی شود آنجا

تا مگر خفته ها شوند بیدار

فارغ از ارتجاع واستکبار

در پیی اتحاد وحق خواهی

گرم تابد فروغ آزادی

 

روز گار سخت

 
چه روزی سخت آمد بر سری ما
رسیده دشمنان پشت دری ما
درین عصری که کیهان شد مسخر
به گِل ماندست هنوز پای خری ما
جهان بر روز گاری ما بخندد
ولی ماییم و حال ا بتری ما
دو تا سر نصب در بالای یک تن
چه باشد « پرده های » دیگری ما
زیک دین « سه » نمایش آفریدند
دریغا ، زین دل «خوش با ور ی» ما
بنام ملیت تقسیم کردند
زمین و آسمان کشوری ما
به اسم دوستی ما را تبه کرد
جناب ی دشمن زور آوری ما
بنام پاکسازی از تبهکار
به غارت رفت گنج و گوهری ما
چه وقت بیدار گردد، دیده از خواب
چه وقت آگاه شود گوش کری ما
چه وقت آید که باران سعادت
بشوید کینه را، از دفتری ما
خروشد نسل پیشاهنگ میهن
بتابد باز، ماه و اختری ما
نه من مورم ، شاهینیست کارم
اگرچه بشکسته ، بال و پری ما
ولی روزی به قله باز گردم
شود خورشیدها همسنگری ما
 

هم میهن عزیز م

هم میهن عزیزم ، بشنو صدای ما را
باشد که چاره سازیم ، آلام و رنجها را
یک دین وسه نمایش ،طالب کنار داعش
بر خاک وخون کشیدند ، انسان بیگناه را
آمد اجیر ومزدور ، اعراب و آی اس آی
با مقصدی تجاوز ،اشغال خاک مارا
بازیگران قدرت ،با سیاست دوگانه
بازی کنند نقش ی ، یک بام دو هوا را
دیروز گفته بودیم ،کاین جنگ جنگ دین نیست
گوش زمانه کر بود ، نشنید صدای ما را
گفتم که ای برادر ، هوشیارِ جانِ خود باش
روزی مباد افتی ، در کام اژدها را
حالا که خود بدیدی ،برقصد جانت آمد
وقتش فقط همین است ،جنبان ریشها را
بگذشته ها گذشتست ، حالا چه کرد باید
از کینه و کدورت ، شوییم قلبها را
اکنون که وقت آنست ، همه وطنپرستان
بهر دفاع میهن ، با هم شویم یا را
مدا فعان میهن ، یکجا شوید، یکجا
با اتحاد سازید ،نابود حمله ها را
کل جهان بسوزد ، در شعله های آتش
گر شعله ور بسازند ، این قلب آسیا را
هر گز نمی توانند ، این نو کران خارج
زار و زبون بسازند ، فرزند آریا را
با عزم صد برابر ، با وحدتِ سرآسر ،
سرتا سري بسازیم ، این سنگر ی دفاع را
عبدالوکیل کوچی     

 

++++++++++++++++++

 

فرخنده باد روز جهانی مادر

اولین  و آخرین  پیوند  جانم  مادراست

بهترین  پرورده  روح روانم مادر است

   تا نخستین مادری فرمود خالق درجهان

بعد ذات آن خدای  مهر با نم  مادراست

گرنبود اومن نبودم ،مانبودیم ، هیچکس

آفرینش های  مخلوق  جهانم مادر است

نورچشم اومنم خورشید تابان من اوست

درپس ظلمت فروغ جاویدانم مادر است

مهر مادر گرم تر باشد زخورشید جهان

روشنی  بخش زمین آسمانم  مادر است

گرمیء عالم  بود از مهر گرم ما دران

غمگسار و افتخار  بیکرانم  مادر است

حرف و لفظ اولین را بر زبانم  او نهاد

قوت گفتاري و نطق  و بیانم مادر است

موقف  مادر  گرامي، نام مادر مهر بان

در تمامی نام ها ورد  زبانم  مادر است

دانه ی   بودم   بگلزار  حقیقت   کاشتم

برکشیدم رنگ بوچون باغبانم مادراست

عبدالوکیل کوچی  

 

مقام مادر

مادرم ، موجود  بی همتای من

 گوهر  پاکیزه ی   یکتای  من

ای گرامی تر زخورشید جهان

ای فروغت بر تر ازدنیای من

 قلب  تو   آیینه   دار   آسمان

مهر تو  پوینده  در رگهای من

جا یگا هت  بر فراز  کهکشان

ای  فرشته رو شنایی های من

گر خدا  از نیستی هستم  نمود

ازتو هستی یافت هستیهای من

منظرت سر چشمه  آب حیات

در  بساط  زندگی  آوای   من

حرف  اول  را  زتو آمو ختم

تا زبان شد مظهر  گویای من

اولین  آموزگار   من  تو  یی

ای مظاهیر ی تفکر های  من

رسم  قربانی   بمن  آمو ختی

راه  تو اند یشهء   پویای  من

جنبش عالمهمه بردست  تست 

هم  تویی آرامش غمهای  من

جنت اندر زیر پای مادرا ست

خاک  پایش  جنت ماوای  من

نام  مادر   زنده  و جاوید  باد

مادرم  با  میهن  زیبا ی   من

عبدالو کیل کوچی

 

 

++++++++++++++++++++++++++++

 

بهار

ای  بهار،  اندر  زمین   سوخته  با ران  ببار

بر درخت و سبزه  و گلزار و گل یکسان ببار

دشت ودامان وطن در شعله هاي کینه سوخت

بس کن این سوزندگی را ،صلح بی پایان ببار

سی  بهار  د یگرت  بارید   با ران     سکر

دور کن رنج  سکر را بعد ازین ریحان ببار

سر  زمین  مردم   بیچاره  را  دیگر  مسوز

از   سلیمان   تا هری   و قله   واخان   ببار

آب   نقرایین    جاری کن به گلزار و  چمن

چون  عرق   هایی  جبین  مردم دهقان ببار

کله  هایی  منجمد  را از جهالت  پاک   کن

نور صلح  و دوستی  بر قلب  یخبندان ببار

موعظات پوچ و خشک فتنه را خاموش کن

قطره پر موج  رستاخیز  این  دوران   ببار  

پر شکو فان   کن ،  گلهای  درخت دوستی

میوه  همسویی   بر کام   دل   یاران   ببار

همچو  نور  آفتا ب  و  عطر  زیبای  نسیم

دانه  صلح  وصفا بر  کشور  تا بان    ببار

تا  دل غمد یده   گردد   شاد  از فصل بهار

بهر  عاشق  از رخ  مه گوهر رخشان ببار

دختر  رز  را  بگو  با  شور مستی  آفرین

جیل  مروارید   و  گوهر از لب خندان ببار

دور   گردان  کینه  را  از سر زمین  قلبها

همد لی  و همسویی در قلب  هموندان  ببار

پر  تو  خور شید   آزا دی  و هم   آزادگی

برصفوف پاک همرزمان وداد خواهان ببار

عبدالو کیل کوچی

 

  

 

---

بالا
 
بازگشت