توریالی رزاقیار
چه زمانی و با چه زبانی ؟
"
برادران ناراضی " و "
مخالفان سیاسی " پس از کشتار در اداره سارنوالی بلخ در شهرستان جرم ولایت
بدخشان جویبار خون جاری کردند . پیکر های غرقه در خون و سر های بریده سربازان
به زبان حال می گویند که اوشان قربانی بازی های سیاسی ، مصلحت اندیشی ها ،
رقابت ها و سهل انگاری های سران دولت و حکومت شده اند
.
" برادران ناراضی " و " مخالفان سیاسی " در گوشه
و کنار وطن دریایی از اشک و خون براه انداخته اند ، انفجار ها ، انتحار ها ،
ماشیندار ها و تیغ های بران روزانه حقآزادی و زنده
گی را از ده ها شهروند و پاسدار کشور می ربایند اما " ارگ " همچنان در خود فرو
رفته و بی حضور ، تو گویی خاک مرده روی آن پاشیده اند
.
سینه ها و سر های
شهروندان و پاسداران کشور آماج تیر و تیغ " برادران ناراضی " و " مخالفان سیاسی
" اما زبان های ارگ نیشینان سرگرم بازی با واژه های آشتی و صلح .
قندهار ، هلمند ،
خوست ، جلال آباد ، غزنی ، فاریاب ، نورستان ، بلخ ، بدخشان و ... آماج خشم و
تهاجم " برادران ناراضی " و " مخالفان سیاسی " اما ارگ نیشینان سرگرم گریبان
گیری ها و دست و پنجه نرم کردن ها با همدیگر .
نمیدانم آقایان اشرف
غنی ، داکتر عبداله ، ژنرال دوستم ، سرور دانش ، محمد محقق و محمدخان به
خانواده ها و بازمانده گان شهدای حوادث خونین اخیر بلخ ، بدخشان ، خوست و سایر
قربانیان دهشت و خشونت چه زمانی و به چه زبانی پاسخ خواهند داد ؟
نمیدانم این آقایان
به پیکر های سوراخ سوراخ و سر های بریده سربازانی که جان های شرین شان را فدای
حکومت و حکمرانی اوشان کرده اند چگونه نگاه خواهند کرد ؟
آقای حامد کرزی
دوازده سال را فدای " برادر خوانده گی " ها کرد و اکنون آقای اشرف غنی بدون پند
گیری از گذشته به دنبال شعار " مخالفان سیاسی " کفش از پا کشیده است در حالیکه
شرایط جنگی - نظامی افغانستان به مدیریت ، مواظبت و تقویت نیرو های مسلح کشور
نیاز نخستین داشت و دارد .
با درنظر داشت
رویداد های خونین اخیر تصور آن میرود که اگر دولت و حکومت " وحدت ملی " نتواند
در کوتاه مدت وضعیت بحرانی و شکننده سیاسی - نظامی کنونی کشور را زیر کنترول
درآورد بقایش در دراز مدت زیر سوال خواهد رفت و افغانستان دوباره به تنور شعله
وری مبدل خواهد شد که چنان مباد
بالا
بازگشت