غلام سخی ارزگانی
اهدای خون به زخمیان جلال آباد؛ ممثل همبستگی ملی
به روز شنبه 29 حمل 1394 با یک حمله انتحاری طالبان در مقابل کابل بانک شهر جلال آباد به تعداد بیش از 150 تن کشته زخمی بازهم را به جامعه هردم شهید افغانستان تحویل داد که حتا گوشت های از بدنه های مقتولین به روی زمین فرش شده بودند. حال قبل ازهمه به سراغ این منبع می روم که در مورد ماجرای وحشت ناک و ضد انسانی در جلال آباد این گونه خبر می دهد:
«در حملۀ انتحاری دیروز در شهر جلال آباد دو فرزند یک خانواده کشته شدند که از آنان ده فرزند بر جای مانده است. خانواده‌ی این قربانیان از رهبران حکومت وحدت ملی می‌خواهند تا اختلاف‌هایشان را کنار بگذارند و برای تأمین امنیت و حفظ جان مردم بکوشند.
بازمانده‌گان می‌گویند که اوضاع اقتصادی خانواده‌ی این دو برادر خوب نیست و اکنون با از دست دادن دو فرزندشان پیدا کردن لقمه نان برای آنان بسیار مشکل شده است.
حملهی انتحاری روز شنبه در برابر کابل بانک نو در جلال آباد بیش از
۱۵۰
کشته و زخمی برجای گذاشت که در این میان پنج تن از کشته شدهگان از ولسوالی دره
نور این ولایت بودند.
یکی از این برادران گل عمر نام داشت، او
۲۵
ساله و افسر پولیس امن و نظم عامه در ولایت میدان وردگ بود و دیگری هم حضرت عمر
۳۰
ساله ملای مسجد بود.
خسر گل عمر و حضرت عمر میگوید: "برای حضرت عمر و گل عمر دختران خود را
دادیم و دخترانم و نواسههایم
سوختند و کباب شدند چون همسران و پدران خود را از دست دادند."
گل عمر به نمایندهگی کابل بانک نو رفته بود تا حقوق ماهوارش را به حضرت عمر
بدهد تا از یک سو لقمه نانی به خانوادهاش رسانده باشد و خودش نیز با خاطر
آسوده به وظیفهاش در ولایت میدان وردگ برود، بی خبر از اینکه هر دو جانشان
را در حملۀ انتحاری که گروه داعش مسئولیت آن را گرفت از دست می‌دهند.
کاکای گل عمر و حضرت عمر نیز می‌افزاید: "کودکان برادرزاده هایم تنها مانده‌اند و این کودکان سرپناه ندارند. ما از دولت می‌خواهیم تا این کودکان را که پدران خود را در انتحاری از دست داده‌اند حمایت و کمک کنند."
از گل عمر افسر پولیس دو پسر و دو دختر و از حضرت عمر ملای مسجد چهار دختر و دو پسر برجای مانده است.
یکی از اقوام نزدیک این برادران خاطرنشان کرد: "داماد من بخاطر معاش گرفتن رفته بود و گل عمر به برادر خود گفت که بیا معاش من را بیاور و برای اولادهایم سودا بخر و خودم به وظیفه به میدان وردک می‌روم اما شام دیدیم که جسد هر دویشان را بی خبر به خانه آوردند."
امیر محمد دره ئی نوری خویشاوند گل عمر و حضرت عمر افزود: "ما از حکومت می‌خواهیم برای جلوگیری از تلفات مردم بر سر چوکی جنگ نکند، مصلحت ملی را بر مصلحت شخصی ترجیح بدهد. مردم در آتش می‌سوزند. آنان حالت مردم را می‌بیند که در هر خانه غم است، گریه است و همه روزه یک خانه اعضای فاملیش را از دست می‌دهد."» (1)
عملیات انتحاری طالبان در شهر جلال آباد یک فاجعه بزرگ ملی بود که صدها خانواده را به غم و بی سرنوشتی آلوده نموده و ده ها کودک و زن را بی سرپرست کردند. تصویر بالا خود بیانگر خانواده های بی سرنوشت مقتولین می باشد.
خودم به روز سه شنبه به خیمه اعصاب کنندگان 31 تن ربوده شده در پارک زرنگار در صد متری قصر ریاست جمهوری رفتم و از نزدیک وضع رقت بار آنان را هم مشاهده کردم. با تمام نگرانی و ناآرامی که خانواده های 31 تن ربوده شده دارند، آنان نه تنها به مریضان جلال آباد که در چهارصد بستر اردوی ملی در کابل بستری هستند، هرکدام چند سی سی خون خویش را عطا کردند؛ بلکه به عیادت زخمیان حادثه دردناک در این شفاخنه نیز رفتند که این همه از سوی فعالان جامعه مدنی سازمان دهی و تدارک داده شده بود که من نیز تا آخیرین مرحله آنان را همراهی کردم.
این منبع در مورد همبستگی و همدردی ملی این خانواده ها و اعضای جامعه مدنی با زخمیان واقعه غم انگیز جلال آباد چنین می نگارد:
«فعالان جامعه‌ی مدنی و شماری از اعضای خانوادههای ۳۱ مسافر ربوده شده امروز در کابل برای زخمیان حملهی انتحاری جلال آباد خون اهدا کردند.
فعالان جامعه مدنی و نزدیکان ربوده شدهگان زابل هدف از این اقدام را همدردی با خانوادههای زخمیان حملهی اخیر انتحاری در شهر جلال آباد و نه گفتن به انتحار و ترور میدانند.
خیمهی دادخواهی برای ۳۱ مسافر ربوده شده در چند صدمتری کاخ ریاست جمهوری، پس از چاشت روز سه شنبه رنگ دیگری دارد.
فعالان جامعه مدنی و اعضای خانواده ۳۱ مسافر ربوده شده گردهم آمدهاند که با زخمیان حملهی انتحاری در شهر جلال آباد همدردی کنند.» (2)
در این خیمه دادخواهی 31 تن ربوده شده، صدها تن از هر قوم و منطقه شرکت کردند و غرض همبستگی ملی و همدردی انسانی، هرکدام چند سی سی خون شان را برای زخمیان حادثه تروریستی جلال آباد در شفاخانه چهارصد بستر اردوی ملی اهداء نمودند.
کسانی که در این همدردی و همبستگی حضور داشتند، بیش تر از همه فرزندان هزاره به چشم می خوردند و می گفتند که ما برای زخمیان جلال آباد خون می دهیم؛ زیرا آنان انسان، مسلمان و هم سرنوشت ما می باشند و بالای ما حق دارند. برای ما تفاوت میان اقوام و پیروان مذاهب در کشور نیست و ما همه عضو یک خانواده بزرگ هستیم. ما این عمل طالبان را در جلال آباد، بدخشان، تخار، فاریاب، هلمند، قندهار، نیمروز، بلخ و سایر نقاط کشور محکوم نموده و همدری خویش را به همه بازماندگان شهداء و مجروحین آن ابراز می داریم. باید گفت که هر فرد اشتراک کننده با باورهای انسانی، اسلامی، مدنی، قانونی، ملی و بین المللی خویش گرد هم آمده بودند و به زخمیان خون اهداء کردند.
ناگفته نماند که تا کنون از این خیمه دادخواهی وارثین 31 تن ربوده شده، بیش از 25 روز سپری می گردد. خیلی از افراد اقوام مختلف و نهادهای جامعه مدنی شب را تا صبح در کنار این ها گذاشتانده و به این صورت همدردی انسانی، اخوت اسلامی، همبستگی ملی و اخلاقی خویش را اداء می نمایند.
در ضمن، هرکدام از وارثین 31 تن ربوده شده، افراد نهادهای جامعه و سایر مراجعین در این خیمه داد خواهی از رهبران حکومت وحدت ملی می خواهند که اختلافات خویش را هرچه زود کنار بگذارند و به تأمین امنیت سراسر ملی و حل سایر بحران های کشور هرچه بیشتر اقدام عملی و صادقانه نمایند.
تاریخ: چهار شنبه 2 ثور 1394 خورشیدی برابر با 22 اپریل 2015 میلادی / کابل
------------------------------------------------------------------------------------------------
منابع:
(1) - «گلیم غم فرش خانه‌ی مردم ننگرهار؛ ۲ برادر در میان کشته شده‌های حادثه‌ی دیروز » يكشنبه 30 حمل 1394 ساعت 19:36 آخرین به روز رسانی در دوشنبه 31 حمل 1394 ساعت 10:01 نوشته شده توسط Ratib Noori
(2) – « افغانستان - بر ها -خانوادههای ۳۱ مسافر و فعالان جامعه‌ی مدنی به زخمیان حملهی جلال‌آباد خون اهدا کردند
سه شنبه 1 ثور 1394 ساعت 20:09 آخرین به روز رسانی در سه شنبه 1 ثور 1394 ساعت 20:55 نوشته شده توسط Abid Joyenda
بالا
بازگشت