غلام سخی ارزگانی
عدم توجه جدی دولت به غرض رهایی 31 تن اسیران هزاره
از ربوده شدن 31 تن از مسافرین هزاره در مسیر راه قندهار- کابل توسط تروریستان نقاب پوش طالبی بیش از چهل روز می گذرد که تا کنون از سرنوشت آن ها هرگز خبری نیست. در این رابطه نهادهای مدنی، مردمان عامه کشور، روشنفگران، والدین اسیران و حتا اعضای شورای ملی افغانستان مکررآ از دولتمداران خواسته اند که تا در رهایی اسیران هزاره به صورت جدی اقدام نمایند. ولی متأسفانه که در این مدت کدام اقدام مؤثر و تعیین کننده در نجات اختطاف شده گان توسط مقامامت دولتی صورت نگرفته و همچنان خود را در زمینه ناکام قلمداد می نمایند. چنانچه چندی قبل مسؤلین امنیتی در استجوابیه در مجلس ولسی جرگه اعتراف نمودند که تا کنون عملیات ما در رهایی گروگانان هزاره هیچ نتیجه نداده است؛ زیرا اختطاف چیان، گروگان ها را به گروه سه و یا چهار نفری تقسیم و به طور سیار در مناطق مختلف نقل می دهند. وقت که ما در رهایی آنان اقدام می نماییم، اثری از آن ها را پیدا کرده نمی توانیم. اسیران هزاره که در مناطق تباری طالبان نگهداری می گردند، مردم محل هم با آزادی آن ها با دولت همکاری نمی کنند.
در این زمینه گمان زنی های چندی وجود دارند که یا اینکه همه اسیران توسط طالبان به قتل رسیده باشند و دولت از افشای آن خود داری می کنند؛ زیرا این امر دلالت بر کوتاه نیروهای دولتی در نجات اسیران می کند. دولتمداران وقت کشی می کنند تا قضیه از اذهان عامه و مطبوعات خارج گردد و بعد در یک فرصت که خود آن را مناسب می دانند، تشهیر خواهند نمود و یا سرگم خواهند گذاشت. و یا این که در این ماجرا معاملات پشت پرده در کار اند که دولت مداران آن را از مردم پنهان نگهداشته و از جمله در پوشش همین گروگانان، تبانی های را با طالبان در قبال به بازی گرفتن سرنوشت مردم مظلوم افغانستان دنبال خواهند نمود. افزون برآن، قدرت مداران انحصارگر تباری می خواهند که از یک طرف روند تذکیره های برقی به تعویق انداخته شود. و از طرف دیگر، اصلاحات کمیسیون انتخاباتی طبق مرام هژمونی خواهان سنتی ترتیب گردد که خود یک بحران دیگری خواهد بود.
حدس دیگری هم این بوده می تواند که دسته های تمامیت خواه دولت با شدت تمام سعی در سازمان دهی و آوردن همه مخالفین این بار به نام داعش در هسته های محوری در درون دولت هستند. از همین رو، خانواده های داعش طالبی با تجهیزات بلند قبل از همه در نقاط دور دست جنوبی، مشرقی، شمالی، غربی وسایر مناطق قبیلوی کشور نقل داده شده که تا افغانستان را تدریجآ از طریق ولایات شمال، شرق، جنوب و غرب در محاصره داعشی ها قرار دهند تا بعدآ تروریسم را در سراسر افغانستان مستقر و بعد حتا در کشورهای همسایه شمالی ما نیز صادر نمایند.
تصور دیگری این است که حکومت وحدت ملی در بیش از شش ماه از عمر ناکام خویش، نارسایی ها و اختلاف عمیق خودها را پنهان داشته و اذهان عامه را در مسأله اسیران هزاره مصروف ساخته که این یک جفای دیگری در حق همه مردم و به خصوص در مورد رهایی اسیران از چنگ اختطاف چیان می باشد.
ویا توطئه های دیگری با طرف داران حامد کرزی، استخبارات خارجی و مافیا روی دست اند که بازهم
فرصت ها را در رهایی گروگانان هزاره از دست می دهند. پس به هر صورت، مقصر اصلی به تأخیر انداختن پرونده اسیران هزاره، مجریان حکومت وحدت ملی می باشد.
در نتیجه خطر جدی وجود دارد که افغانستان را به سرنوشت فلسطین، سوریه، عراق، لیبیا، یمن و سایر کشورهای بحران زده اسلامی مبدل سازند و آن گاه، خاک مقدس افغانستان را از نقشه جهان نابود نمایند.
اگر دولتمداران به صورت جدی و عاجل این گروگانان را از اسارت طالبان داعشی نجات ندهند، دشمنان داخلی و خارجی ما از این قضیه آتش جنگ را میان قوم مظلوم هزاره و پشتون بیچاره شعله ور خواهند نمود و دامن همه اقوام کشور را خواهند سوختاند.
برای این که در بیش از چهار دهه بوده که دشمنان گوناگون داخلی و خارجی مردم افغانستان از جمله در نفاق اندازی قومی، تعصبات مذهبی، زبانی، سمتی وغیره میان اقوام کشور ما دریغ نورزیده اند؛ ولی خوش بختانه که همه اقوام و کلیه پیروان ادیان و مذاهب بیدار کشور با آن حد از بلوغ سیاسی، آگاهی دینی و اجتماعی خویش رسیده که هربار دسیسه های دشمنان رنگارنگ را خنثی نموده اند.
به هرصورت، انتقاد مردمان افغانستان، علمای مساجد، نهادهای مختلف مدنی کشور، اعلامیه جهانی حقوق بشر، میثاق بین المللی و نظایر این ها از مجریان حکومت وحدت ملی این بوده که در مورد رهایی اسیران هزاره تعلل ورزیده و اقدام سرنوشت ساز را در مورد نکرده و هنوز هم نمی کنند.
وقت که دولتمداران قادر به رهایی گروگانان از چنگ ربایندگان نیستند، پس چگونه به تشکیل یک کابینه شایسته سالار و همچنان به تأمین امنیت سرتاسری کشور و حل تمام بحران افغانستان در چهار سال آینده حکومت موفق خواهند شد؟
اگر خدای نخواسته همین گروگانان هزاره توسط طالبان کشته باشند، همین مسؤلین دولتی که تا کنون در این مورد تعلل ورزیده اند، آیا شریک قاتلین به حساب نخواهد آمد؟ اگر توطئه های عقب پرده در میان نباشند، پس چرا تا کنون این گروگانان را از چنگ طالبان نجات ندادند؟ این اسیران کارگر هزاره که از ایران برگشتند و عازم خانه های خویش می شدند، هیچ گونه جرم و گناه را مرتک نشده بودند. مگر این که جرم شان، هزاره، شیعه اهل قبله واحد مسلمانان و دری زبان بودن بود که به صورت تعمدی از سوی طالبان به اسارت گرفته شدند.
مردم افغانستان بر بنیاد ارزش های انسانی، اسلامی، قوانین نافذه ی کشور و موازین بین المللی امیدوار اند که حکومت وحدت ملی و جامعه جهانی به صورت عاجل بدون هرگونه قید و شرط در رهایی سالم 31 تن از اسیران هزاره از چنگ ربایندگان اقدام مؤثر نموده و معضله را به طور اساسی حل کنند تا اسیران به سلامت به خانه های خویش باز گردند.
ومن الله التوفیق
تاریخ: جمعه 14 حمل 1394 خورشیدی برابر با 3 اپریل 2015 میلادی/ کابل
بالا
بازگشت