عبدالحی مرام
آیا بساط فساد و مفسدین مالی و اداری از دولت برچیده خواهد شد؟
چندی بیش در وزارت شهر سازی , شش تن متهم به فساد شدند و یک تن آنها دست به فرار زد. رئیس جمهور غنی بنابر همین اتهام وارده وظایف شش تن از اعضای ارشد وزارت شهر سازی را که به فساد اداری متهم شده اند به حالت تعلیق در آورد و لوی حارنوالی کشور آن ها را در حالی ممنوع الخروج از کشور اعلام کرد که سه تن آن فرار و از مرز تاجکستان گرفتار و به چنگال پولیس سپردند و فرار این گونه افراد طی سیزده سال گذشته بیشتر صورت گرفته و دولت افغانستان نتوانسته که هیچ کدام آنان را احضار و بداد گاه بکشاند و پول ها ی دزدیده شده از بیت المال را از آنان بستاند و یا کیفر دهی نماید.
باید گفت که در وزارت شهر سازی طی سیزده سال گذشته نسبت فقدان اصول تطبیق قانون و مجرمین آشکار و پنهان اقتصادی هیچ مجرمی بدادگاه سپرده نشده و اگر شده باشد جرم و کیفرش اعلام نشده و مکتوم مانده است و دلیل آنست که در ارگان های عدلی و قضائی و دیگر ارگان های پرسان کننده تامین عدالت به باد مسخره گرفته شده که رشوه وپاره نسبت عدم مجازات برخی از مجرمین گردیده است. چنانکه وزیر جدید عدلیه در جریان ارائیه برنامه صد روز نخستین خود میگوید:
« نظام عدلی کشور آغشته به فساد است و تلاش جدی برای از بین بردن این پدیده وجود دارد» بدین گونه برخی از دانشمندان که فساد را سرطان اجتماعی میدانند , دادن امتیاز را بدوستان , اقوام و خویشاوندان و افراد ویژه خودسبب گسترش فساد در دولت میگردند که ریشه کن ساختن آن به زمام داران و مسولان دولت یا حکومت بعدی خیلی دشوار تمام میشود , بدین مفهوم که هرگاه این زمام داران اراده فوی و تصمیم جدی به منظور تامین عدالت در جامعه و تامین حقوق شهروندان داشته باشند،وصلاحیت کاری داشته باشند می توانند که با پیکار جدی , دوامدار با فساد و مفسدین و کیفر دادن آنها بر فساد پیشگان غلبه حاصل نمایند.و اگر از محافظه کاری , سازش , خویشا وندی ,قوم و نژاد پرستی پارت و جناج بازی کار بگیرند, مسلماً که نظام خود شان یکی پی دیگری فاسد و مفسدین آگاهانه و محیلانه مانند ارواح خبیثه در وجود این زمامدارانرخنه کرده , آنان را نیز فاسدتر و خاین تر , درغگو و فریبکاری میسازند و جامعه را بسوی بربادی و تباهی می کشانند و مردم را دچار بدبختی های مادی و معنوی می سازند که گذشت سیزده و چهارده سال حاکمیت تک قومی فساد پیشه گان حامد کرزی و اینک اشرف غنی بیانگر این حقیقت تلخ برای مردم بخون خفته میباشد که هر روز , بدتر، خرابتر از روز دیگری است!
خانم آمنولدسن , در مقاله ی خود می نویسد که : " امتیاز دادن به اقوام و افراد خاص میشود , مثلاً خصوصی کردن یک کارخانه و دادن آن به اقوام , پارت بازی , دادن پیشنهاد مقام ها , امتیاز دادن یک نوع خاص نیز دارد یا امتیاز ایلی نامیده میشود و آن متیاز دادن به خانواده ی خود , به فرزندان , خواهرو برادر و اقوام پسر خاله و ...... دیگر اقوام می باشد.
خانم آمنولدسن می افزاید که : " بسیاری از رئیس جمهور ها اقوام و بستگان خود را بر سر پست های مهم سیاسی و اقتصادی و نظامی می گمارند..... و برخی دیگر بر این کار گماشته میشوند که زمین های دولتی یا باید به قیمت ارزان بخرند و سپس از آن برای کار های مختلف دولتی بهره برداری کنند( مثلاً شهر سازی ساختن کارخانه و یا دوباره فروش به قیمت گران تر) که از این طریق ثروت ملی کشور به ثروت خصوصی برخی از افراد و خانواده های شان تبدیل میگردد. و این امتیاز دادن نه فقط تا از آنجا سرچشمه میگیردکه یک نظام حقوقی و قضائی و کنترول قوی وجود ندارد» که روند سیزده سال دولت داری این را به اثبات رسانیده است .
خانم آمنولدسن نتیجه گیری از چنین نظامی , می کند و میگو ید : " دولت یک بازیکن ضعیف و بازنده است.
عوامل ایجاد فساد , فعالند و منفعل. عوامل فساد از دولت بیشترین بهره گیری سیاستمداران خریده می شوند , تا حقوق و مقررات راطوری طراحی کنند که منافع افراد بهره برنده شود."
و در نتیجه در پایان زنده ماندن یک حکومت به آن بستگی دارد که تا چه حد منافع یک گروه خاص را تامین نماید.
و در این بازی بازنده دولت است و برنده گان کسانی هستند که منابع ملی و عمومی را بطور استثنائی ارزان می خرند و تا پایان این بازی از هرگونه گزند مصون می مانند!
آری ! ما طی گذشت (14) سال حاکمیت حامد کرزی و شرکای غارتگرش دیدیم و با تمام وجود خویش مردم بخون خفته ی افغانستان آنرا لمس کردندکه چگونه کرزی فابریکه ها را بسود برادر خود خصوصی ساخت و چگونه هزاران جریب زمین دولتی را برای برادران خود و با کدام نیرنگ هزاران نمره زمین را به ملای " قاتل " , ملاه ترخیل بخشید و او نمره وار آنرا به قیمت بالاتر برای طالبان کوچی نما فروخت وکاکای شیخ فانی خود را چند سال در پست سفارت حفظ کرد و بدین گونه معاو نان اش هم از زمین خوری و زمین گیری و اشغال پست های حساس دولتی دریغ نکردند وصد ها قوم و قبیله خود را , خویشاوند و تبار خود را از خوان یغمای این دولت در غارتگری شریک نساخت که انحصار پست های کلیدی دولت 13 سال بشمول 9 ماه حاکمیت قبیله گرای غنی احمدزی بدست آنان در وزارت های دفاع , داخله , امنیت ملی , بانک ها , وزارت مالیه و تجارت و دیگر کرسی های پر درآمد نمونه های بارز آن است که دولت کرزی حتا داد ستانی و دادگستری را هم در انحصار قبیله و عیشره و تبار و تیره خود قرار داد و لقب "فاسد ترین" دولت جهان را کمائی کرد اما با تاسف که عاملان و ولی نعمت این دولت فاسد یعنی انگلیس و امریکا و دیگر غربی ها , مردم گرسنه , پاه برهنه , فقیر , محتاج و آواره و بخون خفته ی این کشور را که (90) فیصد جامعه ما را تشکیل میدهند , بدنام ساختند .و با وجود آنکه اداره تفتیش ایالات متحده امریکا جرایم مالی شرکای جرمی حامد کرزی و دولت فاسدش را به صدها بار از طریق رسانه های خود افشا کرد , اما هیچ کدام آنان مجازات نشدند و پول های غارت شده به بیت المال مصادره نگردید. و یک "ساعت" را هم در زندان سپری نکردند , بلکه در پروسه ی انتخابات ریاست جمهور مرتکب خیانت بزرگ ملی با جعل و تقلب شدند و ریاست جمهوری و نخست وزیری انتصابی را به مردم گرسنه و نادار مان تحفه دادند که اتهام شش تن از کارمندان ارشد وزارت شهر سازی نمونه ی کوچک آن است که چگونه نظام مافیائی وابسته به کمیته به نام 300 در میهن ما بیداد میکند! و مردم ما توان کیفر دهی آنان را ندارند چون .نظام از خودشان نیست .
بالا
بازگشت