اکنون ماهمه جیفه خوران کثیفیم

مردم افغانستان که اکثراٌ شغل زراعت ومالداری داشتند ، تقریباٌ نیم قرن قبل متکی بخود بودند  وسایل کاری ازبیل  ،کلند وقلبه درلباس هم کرباس ، خمتا ، سان وتکه ی تافته (بافته وساخته ی خودشان ) از وسایل خانه چمچه و شاکاسه ی چوبی وتبر ده دانا وتفنگ ومرمی وبارودفابریکه ی حربی برعلیه دشمن استفاده نموده بانان وانگور خود میساختند باغیرت وجوانمرد بودند . هرگز حرام نمیخوردند وچشم به مال بیت المال نداشتند.

محصولات زراعتی خودرا به روز بازارتوسط حیوانات به شهر آورده ،درمقابل قروت ، نمک ،گوگرد ، شیشه ی اریکین رادردستارزده ،تکه کرباس ویاتافته عوض شکر گرباخود میبردند و  با آن باافتخار ، ازاد وسربلند امرار حیات داشتند .

محصولات سیتروس جلال آباد ازقبیل مالته ، سنتره ، کینو وزیتون –قره قل وقالین (مور)شمال ، کشمش پروان ، آب جوش هرات ، خربوزه ی خشک اسقلان ، جلغوزه ی پکتیا ،پنبه قندز وبغلان ، گلیم پوستین پوست حیوانات وغیره از جمله ی صادرات مابود که درجهان نام داشت.

ازغله جات مانند گندم ، برنج باریک بغلانی وبرنج لوک وردکی ولوگرهمه مامور وخود کفا بودیم حاجت آن نبود که محتاج پاکستان باشیم ،روغن زرد برا مردم متمول ودنبه بمردم نادار فراوان وروغن نباتی را کسی نم شناخت .

فابریکات حربی (اسلحه ) چینی سازی شاکر چینی باب وگوگرد سازی محفوظ گوگرد میساخت ، نساجی گلبهار –نساجی پلخمری – پشمینه بافی ومیوه ی خشک کندهار، فابریکه جنگلک ، سمنت پلخمری به کشورهای خارج صادر میشد.

برعلاوه فابریکه های بزرگ محصولات غذایی آرد سیلو های کابل ، هرات ، پلخمری ، کندهارنان وروت تمام قوای مسلح ومردم رامرفوع میساخت.

نساجی افغان ، نساجی بگرامی ،سمنت پلخمری که انهم به خارج صادر میشد . میوه تازه ی ما چون انگور ، انار ، زرد آلوی امیری ، خربوزه ما صادرات عمده به نیم قاره ی هند بود.

ولی وضعیت فعلی حکایه از ان دارد که نه کشتی نموده ایم ونه دروی   نه زراعتی ونه هم غرس باغی داشته ایم نه درسیلوی ذخیره گندم داشته ونه نان وناشتای پخته ایم نه پنبه چینی ای عمده داشتیم ، نه شالی کاری ای نه هم به فابریکه قند بغلان لبلبوی کشت نموده ایم صرف داعشی شده اختطاف وسر بریدیم .

کنون طوری به نظر میرسد که ما به طفیلی های جیره خوروانسانهای جیفه خور تبدیل گشته ایم ، اگر در اینجیو ها وموسسات خارجی کار مینماییم منتظر آن هستیم  که کدام خارجی به ما مهربان شده تا بما فندی درمقابل پروپوزل دروغین اعطاء واز آن وندی بزنیم توبره ی خود با پامال نمودن حقوق سایر اتباع پر نموده وپلان خارج رفتن طرح ریزی نموده چطور میشود که ازین فند های کلان چون فند ادویه کمک شده ی شفاخانه ی عساکر قهرمان بزنیم وازفندهای ضد مواد مخدر ویا فند همبستگی ملی فابریکه ی حرامی زای خودراتقویه ونطفه حرام خارجی رو تولید نماییم.

اگردردولت یعنی سه قوه ی حاکم وظیفه داریم ، چشم به جیب ملت دوخته که اگرباشد باحیله ومکروفریب ازکیسه ی مردم ازطریق پارلمان ،قضاء وقوه ی اجراییه پولیس وغیره رشوه ای ، تحفه ی ویا مهمانی درک شود ونطفه ی آینده حرامی بوجود آید .

باذکر مسایل فوق اکثراٌ به فابریکات حرامی زا مبدل گشته ، جیفه خورخارجی ویاهم مرتشی ، مختلص ، غاصب و مفسد مبدل گشته ایم.

با ملت خیانت ، با خارجی تذویر ، با مردم جفا ووند زدن شعار ماست .

 باپول گدایی آنقدر دب ، دبه وشان وفر داریم که قارون هم نداشت ،ازفندخارجی که به تگدی بدست میاید کروزین سوارشده بالای مردم اکت نموده که اهل انجیو ورشوه وفساد هستیم به نوک بوت میخرامیم که ما به شما پارلمان (غدارخانه ) ساختیم ، ما برای شما دموکراسی (بی ناموسی ، اختلاس ) آوردیم ، برای شما حکومت وحدت ملی ( وسیله ی سرکوب شما ، نوکراجانب ، آزاردهنده ی ملت ) تدارک دیده ایم .

وای بحال ما ! زیرا خداوند در کلام پاک خود میفرماید که : هر آینه خداوند برستمگاران رحم نمی نماید وهرگز ملتی راکه خواهان تغییر سرنوشت خود نباشد سرنوشتش را تغییر نمی دهد .

روزتاروز مقهور خداوند خواهیم شد وبه سوب دربدری خواهیم رفت.

اگر خواننده دلیل بیاورد که حال دنیا پیشرفت نموده وسایل مدرن وعصری ، انترنت ، نمیدانم چی وچی بوجود آمده ونویسنده کهنه فکروعقب مانده هنوزهم به فکر گذشته هاست باید گفت که این ابتکار وخلاقیت انهاست، صرف ما استهلاک کننده ومقلد فیشن آنها هستیم وبس.

عبدالرووف لیوال