خیانت برنگشتگان

سطح آموزش درعرصه ی تعلیمات ابتدایی ، ثانوی وعالی درافغانستان آنقدر پایین است که نظر به کریکولم یانصاب آموزشی کشورهای دیگر به زمره ی هیچ حساب میشود  ، بناءاًبخاطریکه ظرفیت های دانشی وکاری درکشورارتقایابد ، کشورهای دوست درجامعه ی جهانی زمینه ی یکتعدادبورسیه های ازنوعGrand   یابلاعوضMerit Based  scholarships کمک هزینه برای شایستگی scholarshipهای تخصصی  وfellowshipرابرای نخبه گان مابدسترس قرارداده وبه دولت افغانستان جهت کمک پیشنهاد وارایه داشتند ، ولی شوربختانه ! کسانیکه به اساس روابط – پیوند های ناجایز ، واسطه ها ، خویش خوری ها ، بدون شایستگی به این بورسیه هاازجانب دولت معرفی میشوند ، بعدازآنکه به آن کشورها میرسند ، فرار نموده ودوباره جهت خدمت به مادروطن برنمیگردند ، این مثال آنرادارد که مادر بیمار اولاد خودراجهت آوردن داروبفرستد ، چشم درانتظار، ولی اولاد حرامی اش برنگردد واصلاً درقصه ی مادرنشود که مثال های اخیر افسرانی اند که جهت تحصیلات عالی به امریکا معرفی شده بودند ، زمانیکه درامریکا چندروزی دروس خویشرا پیشبردند ، درهمان وهله ی اول فرا گیری آموزش – ازمراکز آموزشی فرار وخودرا مخفی نمودند که بعد ازمرور چندماه تعقیب ازطرف دولت امریکا گرفتار ودیپورت شدند ، چقدرجای شرم وننگ است ، تا چه اندازه ما نزد خارجیها کم میآیم ، بدینگونه صدهابورسیه ی نظامی دول دوست ـ صدهابورسیه ی ناتو ـ صدها بورسیه ی کشورهای اروپایی وآسترلیا نسبت عمل خاینانه این اشخاص سوخت ، واشخاص مستحق ووطندوست وخدمتگذار به وطن چانس خودرا ازدست دادند ـ ازجانب دیگرزمانیکه جوانان تحصیل کرده ی ما ازچنین رویدادها مطلع شدند ، نزد خودتصورکردند که گویا حالات ناگواردرراه است ، آنها هم ازآغوش وطن رخت سفربستند وخوراک نهنگها شدند وموجی از فرارمغزها آغازیدن گرفت.

فرارمغزها:

این پدیده ی شوم ازریژم های سابق به ما میراث مانده وهی جریان دارد ، ازمصاحبه های که باجوانان فراری تازه صورت گرفته اکثرشان به لسان انگلیسی بلد بوده ، ازین معلوم میشود  جوانانی که تاکنون فرارنموده اند ، اکثرشان درسطح بالای دانش وسواد افغانی قرارداشتند ، ولی روی تعصب وگروگان گیری ومیراثی شدن چوکی هااز طرف تنظیمی ها که دیگر اکسپایرشده اند ، ودرطول 14سال گذشته چوکی ها رامانند میراث متعلق به خود ، اولاد واقارب شان دانسته ، چانس کار یابی برای این جوانان پیدا نشده  وروی عقده ازین کشورروبه فرار نهاده اند ویاهم به صفوف مخالفین پیوسته اند ، ازطرفی هم حکومت به اصطلاح وحدت ملی قادربه آن نه شدند تا به زد وبندهای مافیایی 14ساله ی فساد درافغانستان  نقطه ی ختم بگذارند  حتی کاهش داده نتوانستد ، بلکه این فساد اضافه ترهم شد ، بناءآً لازم است تا تنظیمها ، تیکه داری دولتی را ختم ، به گروگان گیری ملت خاتمه داده وموقع رابه جوانان ارشد ونخبه گان ملت مساعد نمایند ، دیگرتوبره های شان پرشده حتی برای زندگی مرفه کواسه های حرامی شان هم مکفی میباشد.

عبدالرووف لیوال.