داکتر جلیله سلیمی
در سرزمین که انسانیت مرده است
انسانیت درگیر و دار رقابت های حکومت داران ما برای تقسیم قدرت ، درمیان چانه زنی های معامله گران سیاسی ما ،در داخل مدرنترین موتر های شیشه سیاه مقامات دولتی کابل ، در انبوه قصر ها ،بلند منزل ها و شهرک های غیر مشروع کابل ،در میان خیمه های محقر پناهندگان داخلی و در ازدحام جاده های مزدحم پر از بیگانه ها، در میان دریای از خون بیگناهان در جاده های افغانستان مرده است .
کودک سه ساله ای که
کنار
خانه اش درچند قدمی ارگ
اختطاف میشود، مورد تجاوز جنسی قرار میگیرد، دندانهایش در دهنش شکسته میشود،
چشمانش کشیده میشود، از دیوار بلند پایین انداخته میشود وبه صورت فجیعی به قتل
رسانیده میشود.به گفته مادر کودک از محل حادثه زرورق یا کاغذ مخصوص استفاده کننده گان
معتادین مواد مخدرو بوتل های شراب یافت شده است
پولیس پس از 5 روز موفق به
یافتن جسد این کودک میشود.
تجمع معتادین در مزدحم ترین محلات کابل و ولایات ، مشکلات زیادی برای باشندگان محل و مردم اطراف این مناطق ایجاد کرده است. دزدی، خراب کاری، آلوده کردن محیط زیست و فضای غیر صحی تنفس و ایجاد بی اعتمادی و احساس ناامنی روانی را در میان مردم این مناطق ایجاد کرده است
تاسف بار تر اینجاست که روزانه ده ها موتر مدل جدید شیشه سیاه مقامات دولتی افغانستان از بالای این پل ها واز کنار جاده ها ی که جوانان با فلاکت بارترین حالت روی زباله ها میان مرگ و زندگی دست و پا میزنند عبور میکند . مقامات که به ادعای خدمت به این مردم به پول و شهرت و مقام دست یافتند .
و حالا وجدان هایشان مرده است
ده ها هزار جوان با بدترین عقده های روانی زیر این پل ها و کنار جاده های پر رفت و آمد فقط در چند کیلومتری ارگ زانوی غم در بغل گرفته و در برزخ اعتیاد میسوزند ، منتظر فرصت ی اندک برای فرونشاندن عطش عقده های روانی و جنسی خود اند . این جوانان دستهایشان برای انجام هرگونه فجایع باز است، آزادنه میتوانند بزرگترین جنایات را که نظیرش در قاموس انسانیت وجود نداشته باشد را هم انجام بدهند .
این جوانان محروم از ساده ترین امکانات اولیه زندگی و حقوق انسانی نه تنها به خود بلکه به کودک وزن و یا در نهایت به هیچ انسانی دیگرهم رحم نمیکنند،جوانان که برای دریافت پول مواد مخدر و فرونشاندن عطش جنسی خود دست به هرگونه فجایع میزنند .
اگر فرض را بر این بگذاریم که هر مصرف‌کننده مواد مخدر (معتاد) مصرف روزانه مواد مخدرش فقط ۵۰ افغانی باشد، در طی فقط یک روز حداقل روزانه ۸۰ افغانی صرف دودکردن، مواد مخدر میشود و در طی فقط یک ماه، مقدار پولی که صَرفِ دود معتادین کشور جهت مصرف مواد مخدرشان میشود حداقل ۲ میلیارد و ۴۰۰ افغانی است و بدین منوال می‌توان از میان این دود، شعله‌های آتشی را دید که فامیل‌های زیاد و استعدادهای فراوانی را در خود می‌سوزاند و به خاکستر تباهی و سیاهی می‌نشاند
حالا سوال اینجاست که اگر فامیل های ایشان این پول را برای اینها تهیه کرده نتواند اینقدر پول را از کجا تهیه میکنند . معلومدار است که از دزدی . قتل و اختطاف و غیره فجایع بزرگ دیگر.
.تکاندهنده ترین فجایع از جمله تجاوزات جنسی بر کودکان و زنان از فجایع مکرر است که هر روزدر کابل و ولایات رخ میدهد ولی عاملان اینگونه تجاوزات به یقین کامل از میان اینگونه مردمان خواهند بود .
ولی تاسف بار تر از همه این است که رسیدگی به چنین فجایع در حد رسانه ها و ابراز تسلیت و همدردی ختم میشود وبس .
در کشوری که میلیارد ها دالررا بنام دفاع ازحقوق بشر، ترویج دموکراسی و به بهانه روشن کردن اذهان مردم صرف پر مصرفترین نهاد های بین المللی داخلی و خارجی در داخل کابل و ولایات میکنند . رسانه های مختلف با نقاب ترویج دمکراسی تجارت شخصی میکنند و یا برای اهداف شخصی افراد و اشخاص کار میکنند ، نهاد های که به بهانه ترویج دموکراسی و حقوق بشر هزینه های سنگین از حق غذا و پوشاک کودکان و بیوه زنان و یتیمان را در شمع روشن کردن ها و تجمعات مجلل بنام جامعه مدنی ، کنفرانس ها ،سفر های غیر ضروری و جشن های مجلل موسیقی و رقص و آواز مصرف میکنند سوال اینجاست که حالاکه با اینهمه ساز و برگ پر مصرف چرا جنین فاجعه سنگینی به این وسعت وحشیانه و غیر انسانی آنهم در چند متری ارگ به وقوع مییپیوندد؟
چی شد نتایج این همه کنفرانس ها که با مصارف هنگفت به بهانه ترویج دموکراسی و حقوق بشر در کابل انجام میشود ؟ مگر بی احترامی و پایمال نمودن حقوق بشر و حقوق انسانی بدتر از انسانهای زیر این پل هاو کنار این جاده است ؟
به نظر من ما کشور و مردمی هستیم که هنوز تعریف درست از حقوق انسانی خود را حتی درحد بلندترین نهاد های دفاع از حقوق بشر نمیدانیم ،از نام دفاع از حقوق بشر وحقوق کودک و زن فقط در حد یک شعار برای رفع نیازمندی های روزمره خود سو استفاده میشود.
تا زمانیکه تمام نهاد های مسوول در افغانستان صادقانه و دلسوزانه بدون ترس و هراس کارنکنند حالت این وطن را بدتر از گذشته میبینم .
بالا
بازگشت